حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
عبدل گلپریان
بعد از سرنگونی حکومت صدام حسین در سال ۲۰۰۳ توسط نیروهای آمریکا و متحدانش در عراق، مردم این کشور با سوغات نظم کهنه و گندیده، قومی، اسلامی آمریکا در این کشور روبرو شدند. عروج باندها و دستجات قومی، عشیره ای و اسلامی و تکیه زدن آنان بر مسند قدرت، پای جمهوری اسلامی به این کشور را باز کرد. از آن مقطع به بعد حضور سیاسی، امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی در عراق زندگی میلیونها شهروند این کشور را با جنگ، فقر، بیکاری و آوارگی صد چندان وخیم تر کرده است. شعار اصلی و محوری قیام کنندگان در میدان تحریر بغداد و دیگر شهرهای عراق در اولین روزهای اکتبر ۲۰۱۹ اخراج جمهوری اسلامی از عراق، کنار زدن دستجات قومی و اسلامی حاکم و آزادی، رفاه و جامعه ای سکولار برای مردم این کشور بود.
اکنون مردم عراق بویژه در جنوب این کشور بر این مسئله عمیقا واقف هستند که بانی و مسبب اصلی فقر، فلاکت و محرومیت آنان از یک زندگی انسانی، باندها و جریانات قومی اسلامی حاکم بر عراق هستند و جمهوری اسلامی از جهات مختلف به آنان کمک می کند. دستجات حشد الشعبی و باندهای تروریست اسلامی در عراق اکنون به عنوان بازوی مسلح و موازی با دولت مرکزی، زندگی مردم عراق را تباه کرده اند.
قبل از سرنگون شدن رژیم صدام حسین توسط نیروهای آمریکا و ائتلاف، جمهوری اسلامی در سال ۱۹۹۱ به کمک احزاب قومی عشیره ای ناسیونالیست کرد شتافت. از آن تاریخ تا به امروز و بتدریج پای نهادها، کنسولگری ها و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی رژیم اسلامی به کردستان عراق باز شد.
امروز اگر از هر شهروند ساکن شهر سلیمانیه، اربیل و دیگر مناطق تحت حاکمیت حکومت اقلیم بپرسید که چه کسانی در کردستان عراق حکم می رانند جواب خواهد داد که در شرق اقلیم جمهوری اسلامی و در شمال دولت ترکیه یکه تازی می کنند. به شما خواهند گفت که احزاب قومی، طایفه ای و اسلامی حاکم بر اقلیم کردستان تماما گوش به فرمان آنان هستند.
طی سه دهه اخیر تا کنون ارتش ترکیه به بهانه حضور پ ک ک در شمال اقلیم کردستان با احداث دهها پایگاه نظامی در داخل محدوده اقلیم کردستان، این مناطق را هر از چند گاه وسیعا توپ باران کرده است و از طریق زمینی و هوایی زندگی مردم مناطق مرزی را به جهنم تبدیل کرده است.
در قسمت شرق اقلیم نیز نیروهای نظامی، امنیتی و سیاسی جمهوری اسلامی میدان داری می کنند. جمهوری اسلامی همانند همتای اسلامی خود، دولت ترکیه، سیاستهای ضد انسانی اش علیه احزاب اپوزیسیون، مخالفین سیاسی و مردم ساکن در این بخش و در نوار مرزی را با کمک اتحادیه میهنی طالبانی به پیش می برد. نیروهای سپاه پاسداران جمهوری اسلامی، پیشینه ای قدیمی تر از دولت ترکیه برای حمله و موشک پرانی به احزاب اپوزیسیون و مردم کردستان در مناطق مرزی را در کارنامه خود دارند. این رژیم به قدمت موجودیت خود علیه مردم کردستان و احزاب اپوزیسیون، با حملات و یورش نظامی و ترور مخالفین سیاسی به جامعه خون پاشیده است. طی تمام این سالها حزب بارزانی یعنی حزب دموکرات کردستان عراق به عنوان حاکم بر بخشی از حکومت اقلیم کردستان هیچگاه موضع یا واکنشی در مقابل قلدری و آدمکشی جمهوری اسلامی از خود نشان نداده است و این سکوت در دنیای سیاست معنایی جز همسویی و همکاری حکومت اقلیم و حزب بارزانی با حکومت جمهوری اسلامی ندارد.
طی بیش از یک ماه اخیر که دولت آمریکا نیروهای نظامی خود از افغانستان را خارج کرد و در این کشور فعلا میدان به دست باندها و دستجات اسلامی همچون طالبان، القاعده و داعش افتاده است، جمهوری اسلامی تلاش می کند از این نمد برای خود کلاهی بدوزد و با عربده کشی و حمله به مراکز استقرار احزاب ایرانی اپوزیسیون، در اقلیم کردستان برتری طلبی خود را برای بده بستانهای منطقه ای به رخ بکشد.
حملات پی در پی سپاه پاسداران به مواضع استقرار احزاب اپوزیسیون، ترورهای مختلف طی این سالها در شهرهای کردستان عراق که آخرین مورد آن ترور موسی باباخانی عضو کمیته مرکزی حزب دمکرات کردستان ایران در روز شانزدهم مرداد بود با چشم پوشی و تایید پشت پرده حکومت اقلیم کردستان چفت شده است. سکوت و بی تفاوتی تاریخی احزاب قومی اسلامی حاکم بر کردستان عراق معنایی جز تائید این توحش که جمهوری اسلامی در پیش گرفته است ندارد.
اکنون دیگر برای مردم کردستان عراق روشن است که این حملات از سوی ارتش دولت ترکیه و سپاه پاسداران جمهوری اسلامی بدون رضایت هر دو حزب اصلی حاکم بر اقلیم، یعنی اتحادیه میهنی تحت کنترل طایفه طالبانی و حزب دمکرات کردستان عراق وابسته به عشیره بارزانی ممکن نیست. یکی از سران سپاه پاسداران بنام علی شمخانی اخیرا گفته بود که، “حکومت اقلیم کردستان باید احزاب اپوزیسیون مستقر در کردستان عراق را از آنجا بیرون کند”. حکومت اقلیم باز هم با سکوت خود عربده کشی های شمخانی را نظاره گر بود.
اما آیا حکومت اقلیم کردستان و سپاه پاسداران به همراه باندهای تروریست جمهوری اسلامی قادر به عملی ساختن این تهدیدات خواهند شد؟ پاسخ به این سوال منفی است. ممکن است حکومت اقلیم کردستان محدودیت های بیشتری برای احزاب اپوزیسیون رژیم اسلامی به عمل آورد اما نه جمهوری اسلامی و نه احزاب حاکم بر اقلیم کردستان عراق تحت هیچ عنوانی قادر به عملی ساختن عربده کشی فرمانده سپاه پاسداران نخواهند شد. یکی از دلایل اصلی غیر عملی بودن چنین شاخ و شانه کشیدنهایی این است که روابط و مناسبات تاریخی، اجتماعی، مبارزاتی و حتی پیوندهای خانوادگی بین مردم کردستان عراق و کردستان ایران درهم تنیده شده اند. طی تاریخ هفتاد سال گذشته اگر هر تحول سیاسی مهمی در اوضاع و احوال کردستان ایران و کردستان عراق رخ داده است و حکومتهای مرکزی دست به حمله و کشتار مردم و احزاب اپوزیسیون در هر دو سوی مرز زده اند، تنها و تنها مردم مبارز و متنفر از سرکوبگران در مقابل توحش و نسل کشی آنان ایستاده و مقاومت کرده و از یکدیگر به دفاع برخاسته اند. در نتیجه این تهدیدات و قلدر منشی تروریستهای جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران فقط برای این است که نشان دهند گویا یکه تاز میدان هستند.
اما در دنیای واقع سوال اصلی این است که چه کسانی و چه نهاد و دستگاه هایی باید از کردستان عراق اخراج شوند؟ پاسخ به این سوال را مردم معترض، انقلابی و متنفر از جمهوری اسلامی در اکتبر ۲۰۱۹ در میدان تحریر بغداد، در شهرهای ناصریه، بصره و دیگر شهرهای عراق در شعارهایشان با تمام قدرت فریاد زدند و گفتند: “عراق حره حره، ایران بره بره” یعنی عراق باید آزاد شود و ایران (جمهوری اسلامی) اخراج شود. میلیونها نفر در این اعتراضات علیه حکومت مرکزی عراق به روشنی این پیام را در گوش باندها و دستجات اسلامی عشیره ای حاکم بر این کشور فرو کردند و بر ” یک عراق آزاد و اخراج جمهوری اسلامی از این کشور” تاکید کردند. مردم به ستوه آمده عراق همزمان علیه قاسم سلیمانی سرکرده تروریست های جمهوری اسلامی شعار سردادند. مردم عراق به خوبی می دانستند که با هر اعتراض و تظاهراتی که پایه های حکومت مرکزی را می لرزاند و می رود که بساط جمهوری اسلامی از عراق را جمع کند بلافاصله قاسم سلیمانی و باندهای تحت سرپرستی او خود را به عراق می رساندند تا به تجمعات مردم خون بپاشند و بارها به سوی مردم معترض و فعالین شناخته شده در این اعتراضات شلیک کردند و جان شماری از معترضین را گرفتند.
مردم عراق در اکتبر ۲۰۱۹ و با سردادن این شعار به مردم کردستان عراق راه نشان دادند. در اوضاع و احوال کنونی که سپاه پاسداران و نیروهای اطلاعاتی رژیم همانند حشد الشعبی در جنوب عراق که زندگی میلیونها انسان این کشور را با خطر جنگ، نا امنی، فقر و عدم برخورداری از ابتدایی ترین نیازمندیهای روزانه مواجه ساخته است، طی این سالها زندگی مردم در اقلیم کردستان عراق را نیز به همین سرنوشت دچار کرده اند.
نهادها، نیروهای نظامی و دستگاه تروریسم اسلامی تحت عنوان کنسولگریها باید از کردستان عراق اخراج و بساطشان جمع شود. این را مردم کردستان عراق که بارها برای به زیر کشیدن احزاب حاکم بر اقلیم کردستان به میدان آمده اند می توانند به فریاد، خواست و شعار خود تبدیل کنند. سرنوشت و مبارزه مردم کردستان عراق و کردستان ایران برای دستیابی به یک زندگی انسانی امری مشترک است. مردم در هر دو سوی مرز سالها است که گرفتار توحش، آدمکشی تحمیل فقر و نداری از سوی جمهوری اسلامی با همکاری احزاب حاکم بر عراق و احزاب ناسیونالیست، قومی عشیره ای حاکم بر اقلیم کردستان عراق هستند.
نهادها، تشکلها، افراد و شخصیتهای سیاسی رادیکال، چپ و سکولار در کردستان عراق بارها این قابلیت را از خود نشان داده اند که علیه توحش نیروهای حکومت اسلامی در اقلیم کردستان حرکت های اعتراضی، تجمع و میتینگهای هزاران نفره در دفاع از حقوق زن و علیه اعدام سازمان دهند. اعتراضات توده ای آنان علیه احکام و مجازات اعدام توسط جلادان رژیم اسلامی در ایران و کردستان، نمونه های درخشانی از مبارزه علیه جمهوری اسلامی در شهرهای سلیمانیه، اربیل و دیگر شهرهای کردستان عراق بوده است.
اکنون نیز این پتانسیل مبارزاتی در میان این چهره ها و تشکل های اجتماعی برای دفاع از مدنیت، برای ایستادگی و مبارزه علیه ناامنی، علیه ویران کردن خانه و کاشانه مردم که در مناطق تحت حاکمیت حکومت اقلیم صورت می گیرد وجود دارد و می توان حرکت های اعتراضی وسیع و اجتماعی علیه حضور نهادهای اطلاعاتی و نیروهای نظامی امنیتی جمهوری اسلامی در کردستان عراق را سازمان داد. تنها راه مقابله با جمهوری اسلامی در کردستان عراق، افسار زدن به نیروهای نظامی و مقابله با سرکوب احزاب اپوزیسیون، تلاش برای ایجاد امنیتی نسبی در کردستان عراق و بالاخره فشار آوردن به احزاب حاکم بر اقلیم کردستان عراق از این مسیر می گذرد. چنین تلاشی ممکن و میسر است و می توان با اتکا به حرکتهای توده ای و اجتماعی، فضای سیاسی جامعه کردستان را با طرح این خواست که جمهوری اسلامی باید از عراق و کردستان عراق اخراج شود، متحول کرد.
۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱
