کنفرانسی در همبستگی با کارگران نفت و تاکید بر بایکوت جمهوری اسلامی – سخنان استفانی اسمیت و اریک لی در این کنفرانس

مندرج در انترناسیونال ۹۳۹

روز ۱۲ سپتامبر کنفرانسی به صورت آن لاین توسط کمپین برای آزادی کارگران زندانی (فری دم ناو) برگزار شد. در این کنفرانس شماری از چهره ها و رهبران شناخته شده اتحادیه های کارگری و کمپینرهای سیاسی بین المللی سخنرانی کردند و همبستگی خود را با کارگران اعتصابی نفت اعلام نمودند و بر اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار (آی ال او) تاکید کردند. کنفرانس بصورت زنده در مدیای اجتماعی و از تلویزیون کانال جدید پخش شد. در این شماره انترناسیونال ترجمه فارسی پیام استفانی اسمیت دبیر کل اتحادیه خدمات دولتی ونکوور و حومه در بریتیش کلمبیای کانادا و همچنین متن فارسی سخنان اریک لی بینانگزار سایت کارگری لیبر استارت را باز نشر میکنیم. امیدواریم ترجمه فارسی دیگر سخنرانی ها را نیز برای شماره های بعد آماده کنیم. اریک لی در سخنان خود به اخراج نمایندگان به اصطلاح کارگری آلمان هیتلری از کنفرانس سازمان جهانی کار در سال ۱۹۳۳ اشاره میکند و میگوید امروز نیز باید همین اقدام را در مورد نمایندگان جمهوری اسلامی انجام داد.  استفانی اسمیت نیز در سخنانش در اعتراض به سرکوبگریهای حکومت و اعدام ها در ایران به نحو روشن و قاطعی از خواست اخراج این حکومت از سازمان جهانی کار که از سوی فری دم ناو مطرح شده بود، حمایت نمود. این موضعگیریها از سوی چهره های شناخته شده اتحادیه ای و کارگری در سطح جهان بسیار مهم و قابل توجه است. کارزار فری دم ناو برای اخراج جمهوری اسلامی از آی ال او مورد حمایت شمار قابل توجهی از اتحادیه ها و کمپینرهای سیاسی جهانی قرار گرفته است. گسترش بیشتر این حمایتها  میتواند به طور واقعی به اخراج نمایندگان توحش اسلامی از سازمان جهانی کار بینجامد.

استفانی اسمیت: از اخراج جمهوری اسلامی از آی ال او حمایت میکنیم

سلام

من استفانی اسمیت دبیر کل اتحادیه (BCGEU) کارگران خدمات دولتی در بریتیش کلمبیا در کانادا هستم که بیش از هشتاد و دو هرار کارگر را نمایندگی میکند. از جانب همه اعضای بی سی جی ای یو و کمیته همبستگی بین المللی مفتخرم که پیام همبستگی خود را به تمام کارگران ایران بویژه کارگران اعتصابی نفت اعلام کنم.

اتحادیه بی سی جی ای یو مطلع شده است که کارگران ایران بویژه کارگران نفت از حقوق پایه ای خود محرومند.  ما از خواست کارگران پیمانی نفت برای امنیت شغلی و قرارداد جمعی و لغو قوانین مناطق ویژه اقتصادی حمایت میکنیم. اتحادیه بی سی جی ای یو از شرایط وحشتناکی که کارگران ایران ناچار به کار و زندگی در آن هستند و تاثیر وحشتناک کرونا بخاطر این شرایط بر کارگران بشدت عصبانی و منزجر است.

ما معتقدیم که همه کارگران حق پایه ای شان است که در شرایطی امن و سالم و از جمله از کمپهای با شرایط بهداشتی مناسب، واکسیناسیون استاندارد و رایگان و غذای با کیفیت برخورار شوند. بی سی جی ای یو از فری دم ناو (کمپین برای کارگران زندانی در ایران) بخاطر اطلاع رسانی در مورد اقدامات سرکوبگرانه و غیر انسانی حکومت اسلامی که کارگران و مدافعین آنها را هدف قرار میدهد، سپاسگزاری میکند. اتحادیه ما بارها با این نوع اقدامات از جمله احکام جنایتکارانه زندان و شکنجه و اعدام در سیستم کنونی ایران قاطعانه مخالفت کرده است. به این دلیل است که ما از کمپین فری دم ناو برای اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار حمایت میکنیم . تمام کارگران و اتحادیه ها باید در کنار کارگران ایران و علیه اقدامات حکومت اسلامی بایستند. از جانب ۸۲ هزار اعضای این اتحادیه همبستگی و حمایت خود را از کارگران اعتصابی نفت و همه کارگران ایران اعلام میکنم . و مایلم از سازمان دهندگان کنفرانس که امکان پیوستن مرا به آن فراهم کردند عمیقا تشکر کنم. متشکرم 

اریک لی:در ۱۹۳۳ اتحادیه ها نمایندگان آلمان را از آی ال او بیرون کردند

بیایید امروز با حکومت اسلامی ایران نیز همین کار را بکنیم

جمهوری اسلامی ایران یک رژیم فاشیستی آخوندی است. اساساً هیچ تفاوتی با رژیم های فاشیستی ای که در تاریخ می شناسیم – ایتالیای موسولینی ، اسپانیای فرانکو و بدنام ترین آن ، آلمان هیتلری – ندارد. این رژیمی است که در پی کسب مشروعیت (مردمی) برای خود نیست زیرا با رضایت مردم خود بر آن کشور حکومت نمی کند. این رژیم تنها با رعب و وحشت حکومت می کند.

در سال ۱۹۳۳ ، هیتلر اندکی پس از به قدرت رسیدن، اتحادیه های کارگری آلمان را در هم شکست و به جای آنها “جبهه کارگری” تحت کنترل دولت نازیستی را ایجاد کرد. تنها چند روز پس از آنکه اراذل او ساختمانهای اتحادیه ها را اشغال کردند و فعالین اتحادیه ای را به زندان انداختند، کنفرانس آی ال او در ژنو تشکیل شد. این کنفرانس که نهاد تصمیم گیرنده سازمان جهانی کار (ILO) است، از نمایندگان دولت ها ، کارفرمایان و اتحادیه های کارگری تشکیل میشود.

در آن سال ، آلمانی ها سعی کردند هیأتی از “جبهه کار” تازه ایجاد شده را بجای اتحادیه ها (در آی ال او) مستقر کنند. جنبش اتحادیه های کارگری بین المللی برای مقابله با این تلاش (علیه آلمان هیتلری) متحد شد. در حالی که دولتها ، از جمله دولت انگلیس ، اعتراضی به جایگزینی نازیهای هیتلری به جای اتحادیه ها در این کنفرانس نداشتند. اتحادیه های کارگری از مستقر شدن نمایندگان به اصطلاح کارگری از آلمان فاشیستی بجای نمایندگان کارگران جلوگیری کردند.

همانطور که رهبر اتحادیه های کارگری فرانسه در آن زمان گفت “زندانبانان هرگز حق ندارند نماینده زندانیان باشند”. کل هیئت آلمانی مجبور به بازگشت به برلین شد و این کشور در همان سال از آی آل او بیرون رفت.

همانطور که اخیرا در یک کتاب آمده است “ILO اولین سازمان بین المللی بود که از به رسمیت شناختن دیکتاتوری نازیستی خودداری کرد” و این امر از طریق گروه کارگری ILO ، و بدون اتکا به دولتها و یا کارفرمایان انجام شد.

این مقدمه مرا به بحث امروز میرساند.

ILO هنوز وجود دارد ، آی ال او همچنان هر ماه در ماه ژوئن در ژنو تشکیل می شود، و هر سال رژیم فاشیستی آخوندی در ایران هیئتی از نمایندگان به اصطلاح کارگریش را به عنوان بخشی از کارگران به این کنفرانس اعزام میکند. این نمایندگان نماینده کارگران نیستند. آنها نماینده حکومت هستند.  آنها امروز ، مانند نمایندگان آلمان در سال ۱۹۳۳ ، زندانبانانی هستند که امروز حق نمایندگی زندانیان به آنها داده شده است.

این وضعیت نمی تواند ادامه پیدا کند. من معتقدم زمان آن فرا رسیده است که یک کمپین عظیم مردمی را در اتحادیه های کارگری جهان راه اندازی کنیم و از بخش کارگری ILO – که وابسته به کنگره اتحادیه های کارگری جهانی هستند، بخواهیم که امروز همان کاری را که رفقای ما در سال ۱۹۳۳ انجام دادند، تکرار کنند.

ما باید بخواهیم که رژیم ایران همه زندانیان سیاسی را آزاد کند و حقوق کارگران برای پیوستن به اتحادیه ها و تشکیل اتحادیه های مورد نظر خود،  حق اعتصاب و حق مذاکره جمعی را به رسمیت بشناسد.

تا این اقدامات صورت نگرفته است،‌ نباید آن رژیم برسمیت شناخته شود و به آن مشروعیت داده شود و نمایندگان به اصطلاح کارگری آن باید طرد شوند.