كارگران باید رژیم اسلامی را بیاندازند نه اینكه بر میزان تولید بیافزایند

ناصر اصغری:
         روز كارگر به جمهوری اسلامی تحمیل شده است. همین رژیم قرون وسطائی كه می خواست واژه كارگر را در پیش نویس قانون كار “در باب اجاره” به “كارپذیر” تغییر دهد، امروزه مجبور شده رهبر و رئیس جمهورش را برای گرامیداشت روز كارگر برای تملق و ریاكاری آخوندی سراغ كارگران بفرستد. این فشار اعتراض جامعه و قدرت كارگر است كه خواب و خیال اسلامی اینها را بر هم زده است.
         پول و ثروت امروز آخوندهای معمم و مكلای كثیف این مملكت، دیگر نه حاصل صدقه و خمس و ذكات و دیگر زهرمارهای اسلامی، كه حاصل دسترنج و به فقر و فلاكت كشاندن یك جامعه ٨٠ میلیونی است. گرچه كارگر شب و روز كار و جان می كند و زندگی اش به معنای واقعی كلمه تباه شده است، اما مفتخوران رژیم اسلامی نه تنها دستمزدی را كه توافق كرده بودند به كارگران بپردازند را نیز نمی پردازند بلكه از آنها انتظار دارند كه بیشتر هم تولید كنند. خامنه ای در جریان بازدید از مجموعه صنعتی مپنا در حول و حوش روز كارگر در فردیس کرج خطاب به کارگران گفت که “کارآیی و توان تولید خود را به ١٠ برابر میزان حاضر افزایش دهند.” او چنین انتظاری را در حالی از كارگران دارد كه وضعیت معیشتی كارگران نه قرار است بهبود ببخشد و نه هیچكدام از این مفتخورانی كه زندگی كارگران را به تباهی كشیده اند، چیزی در باره موقعیت معیشتی كارگران می گویند. كارشناسانی را كه خودشان مسئول كرده‌اند اقرار می‌كنند كه زندگی با دستمزدی كمتر از ٢ میلیون تومان یعنی زندگی زیر خط فقر! با این حال تعدادی مزدور اجیر كرده در شورایعالی كار، دستمزدی ٤ بار كمتر از این رقم را برای كارگران تعیین می كنند. آمار بیكاری در ایران، كه بنابر آمار دروغ و دستكاری شده رژیم اسلامی (٣ میلیون نفر) ١١ درصد است، سر به آسمان می زند. یكی از همین مزدورانشان به نام حسین حبیبی كه دبیر شوراهای اسلامی كار استان تهران هم است می گوید “تعداد بیكاران بیش از ٥ میلیون نفر است”. می گوید “میلیونها نفر هم علاوه بر این ٥ میلیون بیكار، دو شغله و یا حتی سه شغله هستند”. علی ربیعی كه وزیر كار و رفاه اجتماعی این رژیم است اخیرا گفته است “هم اکنون ٢٠٠ هزار شغل در کشور در معرض خطر نابودی قرار گرفته‌اند و در سال‌های پیش‌روی روزانه ٥٠ هزار نفر بر شمار بیکاران کشور اضافه خواهد شد.” حبیبی همچنین می‌گوید: “بخش قابل توجهی از بازنشستگان نیز به دلیل تنگدستی به بازار کار بازمی گردند”. علی ربیعی هم اعتراف می‌کند که “سبد کالاهای یارانه‌ای تنها شش روز پروتئین مورد نیاز افراد مستمند در سال را تأمین می کند، هر چند ٧٠ درصد جمعیت کشور به دلیل سوءتغذیه با پوکی استخوان و ٣٠ درصد دیگر با گرسنگی مداوم روبرو هستند.”
         جواب رژیم اسلامی به این همه فقر و فلاكت و نابرابری، فشار و اذیت و آزار فعالین كارگری و سركوب باز هم بیشتر كارگران است. علاوه بر دهها فعال كارگری‌ای كه سالهاست زیر شدیدترین شكنجه های روحی و فیزیكی هستند، رژیم در اول ماه مه امسال و یكی دو روز قبل از آن هم چندین تن دیگر از فعالین كارگری عضو اتحادیه آزاد كارگران، كمیته هماهنگی برای كمك به ایجاد تشكل‌های كارگری، سندیكای کارگران فلزکار مکانیک و سندیكای كارگران اتوبوسرانی تهران و حومه را دستگیر و مورد اذیت و آزار قرار داد. حرف زدن از وضعیت غیرانسانی ای كه رژیم كارگران را به آن محكوم كرده است، برای كارگران عملا ممنوع اعلام شده است! اما با پرروئی تماما آخوندی انتظار دارند كارگران میزان تولید كنونی را ١٠ برابر افزایش بدهند.
        اما جواب كارگران به این وقاحت و پرروئی یك “نه” بزرگ است. همین دو سه اقرار و اعتراف اخیر مسئولین رژیم درباره وضعیت وخیم زندگی و معیشت كارگران و همین حمله وسیع به فعالین و رهبران جنبش كارگری در چند روز گذشته، به امر سرنگونی رژیم اسلامی برای كارگران صد چندان مبرمیت می بخشد.
١٤ مه ٢٠١٤