انترناسیونال 900
پس از از دست رفتن سرزمین های تحت حاکمیت طالبان و داعش و پس از لغو قانون حجاب اجباری در عربستان، جمهوری اسلامی تنها حکومتی است که حجاب در آن اجباری است و سرپیچی از آن موجب محکومیت از حبس تا ۷۲ ضربه شلاق می گردد.
در شرایطی که بخش مهمی از حکومت سعی دارد حجاب را امری فرهنگی و وابسته به درخواست قلبی و شخصی خود زنان نمایش دهد، مبارزات زنان از ابتدای انقلاب ۵۷ نشان دهنده مخالفت صریح و آشکار آنان با حجاب اجباری است. در اولین ماه بعد از انقلاب ۵۷ و در روز ۸ مارس، زنان ایران در تهران و بسیاری از شهرهای دیگر از جمله سنندج، اصفهان، ارومیه، کرمانشاه و بندرعباس مخالفت آشکار خود را با زمزمه های آغاز شده از طریق مطبوعات و تلویزیون مبنی بر تبلیغ حجاب اجباری را اعلام کردند. از سوی دیگر وحوش وابسته به حکومت و انقلابیون وابسته به جمهوری اسلامی در همان تاریخ با گلوله های برفی که در میان آن ها سنگ گذاشته بودند به زنان حمله کردند.
زنان که مخالف حجاب اجباری بودند از اولین گروههایی بودند که شعارهای اسلامی را به چالش کشیده و آیت الله ها و وابستگان آیت الله ها را وادار به واکنش و ایجاد دو دستگی بین آن ها نمودند.
در جدیدترین نظرسنجی انجام شده توسط موسسه گمان در سال ۲۰۲۰ اکثریت مردم ایران مخالف حجاب اجباری بوده اند و مهدی نصیری مدیرمسئول سابق روزنامه کیهان نیز از طریق برنامه ای در شبکه چهار صدا و سیمای جمهوری اسلامی به این موضوع اعتراف کرده است.
هرچند که فشار بر زنان همچنان ادامه دارد، اما زنان با راهکارهایی همچون رسوا کردن عوامل گشت ارشاد، کمپین های مجازی و غیرمجازی، شعارنویسی و به چوب کردن روسری بارها مخالفت خود را با این قانون ضد انسانی بیان کرده اند.
زنان جامعه خواستار حقوق مساوی با مردها هستند. حقوقی که به واسطه قانون اسلام از آن ها دریغ شده است. حقوقی که تنها و تنها با نابودی رژیم آپارتاید جنسی اسلامی و ساز و کارهای وابسته به آن که زنان را به خاطر انداختن حجاب دستگیر و زندانی می کند و برای آن ها احکام سنگین زندان و احکام وحشیانه شلاق تعیین می کند به دست خواهد آمد.
در این راستا نامگذاری روز ۲۷ دسامبر به عنوان روز «نه به حجاب اجباری» و رساندن صدای زنان آزادیخواه ایران به سراسر جهان و اعلام حمایت از زنان مبارز در راستای بایکوت سیاسی جمهوری اسلامی، فعالیتی ثمربخش جهت دستیابی به این اهداف انسانی خواهد بود.