این واقعیتی غیر قابل قبول و تکان دهنده است که در قرن بیست و یک هنوز با خشونت و ستمگری و تبعیض و به بند کشیدن زنان یعنی نیمی از انسانها در جهان روبرو هستیم و این سنت کثیف عهد توحش همچنان زنده نگاه داشته میشود. نگاهی به زندگی زنان در اقصی نقاط جهان، نشان میدهد که ما با چه درجه از خشونت و سرکوب و به هیچ انگاشتن حرمت و انسانیت زنان مواجهیم. جامعه سرمایه داری، این زخم و درد متعلق به قرنها قبل را با خود یدک میکشد و نه فقط این، بلکه در کشورهایی با قوانین و حکومت های اسلامی، موقعیت زنانگامها عقبگرد کرده و زنان را در قانون و مقررات و در زندگی روزمره، به موقعیت شهروندان درجه چندم رانده است.
خشونت، شاید کلمه دقیقی در توصیف دنیایی نباشد که در آن زن را کالایی برای تمتع تعریف میکنند و بویژه در کشورهای اسلام زده، هر رذالت و جنایتی را علیه زنان اعمال میکنند و هر نوع مقاومت و مبارزه زنان را با شلاق و زندان و شکنجه و اسید پاشی و سنگسار و جنایت پاسخ میدهند.
مقاومت در مقابل این دنیای وارونه گسترده است و زنان و مردان در سراسر جهان مبارزه میکنند و صدای این اعتراضات برای پس راندن قوانین و مقررات و سنتها و اخلاقیات عقب مانده و پوسیده و ارتجاعی، روزانه از همه جا به گوش میرسد.
نگاهی به دنیای امروز اما نشان میکند که عقبگردی که به زنان در طول دهه هادر کشورهای اسلام زده و با تعرض و پیشروی جنبش اسلامی تحمیل شده، در مقابل خود یک صف مستحکم مبارزه و مقاومت را به حرکت در آورده که در عمل جبهه اول مبارزه علیه بی حقوقی زنان در دنیا است. زنان در ایران و عراق و لبنان و عربستان و مصر و در افغانستان و در همه جا، که با حکومتها و داعش های در قدرت مواجه هستند، روزانه برای هر درجه از حقوق و حرمت انسانی خود، مبارزه میکنند و در این راه مظهر مقاومت و قهرمانی بوده و تا همین امروز تاثیرات مهمی در پس راندن جنبش اسلامی داشته اند.
زنان در ایران، کشوری که اولین مرکز به قدرت رسیدن جنبش اسلامی بود، از همان نخستین روز به قدرت رسیدن داعشیان به مقابله با این اختاپوس برخاستند و با شعار جهانشمولی حقوق انسانی و نه به قوانین اسلامی، پلاتفرم جنبشی را اعلام کردند که امروز جهانی شده است. جنبش آزادیخواهانه ای که نه فقط در برگیرنده زنان بلکه در برگیرنده طیف وسیعی از مردانی است که دوش به دوش زنان برای آزادی و برابری و جامعه انسانی مبارزه میکنند و در مقابل تحجر و عقب ماندگی و قهقرای سرمایه داری ایستاده اند. این مبارزه، برای پس راندن و محو این آپارتاید جنسی و دفاع از کلیت آزادی و برابری و حقوق انسانی زنان، یک واقعیت درخشان در جهان امروز است.
زنان در ایران و کشورهای اسلام زده با جنبش بدور انداختن حجاب، با جنبش خلاصی فرهنگی و با جنبش نقد و طرد مذهب در زندگی خود، پلاتفرمی را نمایندگی میکنند که زیر و رو کننده است و پاسخ طرفداران پست مدرنیست و مخالف جهانشمولی حقوق انسانی را در غرب و کل جهان نیز داده است.
بیست و پنج نوامبر به همه دنیا اعلام میکنیم که دنیا تا کنون با زیر پا گذاشته شدن لجام گسیخته حقوق زنان در کشورهای اسلام زده، با صبر و مماشات برخورد کرده و حاکمین موجود در جهان، با حکومتهای اسلامی زن ستیز و زن کش، همراه بوده اند. این روند باید خاتمه یابد. بیست و پنج نوامبر امسال اعلام میکنیم که حکومتهای مبتنی بر آپارتاید جنسی را باید در دنیا محکوم و منزوی کرد و اولین قدم در این راه تحمیل خواست بایکوت سیاسی حکومت اسلامی ایران بعنوان سردمدار آپارتاید جنسی، به همه دولتها است.
حکومت اسلامی ایران را باید بعنوان حکومت مدافع آپارتاید جنسی، همچون حکومت آپارتاید نژادی آفریقای جنوبی، از همه نهادهای بین المللی بیرون انداخت و بایکوت کرد. این یک قدم مهم در پس راندن حکومتهایی از این نوع و کمک بزرگی به زنان قهرمانی است که در سراسر ایران با شجاعت مبارزه میکنند و پیام خود را در با قدرت به دنیا رسانده اند. زنانی که نه فقط حکومت اسلامی را نمیخواهند، بلکه با هر نوع قانون و مقررات و فرهنگ و سنت عقب مانده و پوسیده تعیین تکلیف کرده وخواهان یک زندگی انسانی و شایسته بشر در قرن بیست و یک هستند.
بیست و پنج نوامبر به همه زنان و مردان آزاده در سراسر دنیا درود میفرستیم وازهمگان میخواهیم به جنبش طرد حکومتهای مدافع آپارتاید جنسی از نهادهای بین المللی بپیوندند. جامعه انسانی نباید بیش از این سنتها و قوانین ضد زن و حکومتها و جریانات ضد زن و ضد انسانی را تحمل کند. جنبش آزادی زن پیشگام مبارزه برای یک جامعه انسانی و آزاد و برابر است. به این جنبش بپیوندید. در ۲۵ نوامبر به زنان جسور و رزمنده و آگاهی که به جرم دفاع از حقوق زنان و کودکان و مردم در زندانهای جمهوری اسلامی به بند کشیده شده اند درود میفرستیم و همه مدافعان حقوق زن و همه مردم آزاده را به گسترش مبارزه برای آزادی زنان زندانی و کلیه زندانیان سیاسی وبرای سرنگونی حکومت زن ستیز اسلامی فرامیخوانیم.
زنده باد جنبش آزادی زن!
زنده باد انقلاب انسانی برای جامعه ای برابر و انسانی!
حزب کمونیست کارگری ایران
۴ آذر ۱۳۹۹، ۲۴ نوامبر ۲۰۲۰