تاوانی که مردم سوریه میپردازند

یاشار سهندی

فیلم بسیار هولناکی از جنایت آفرینی جنبش اسلامی در یوتیوب منتشر شده است. مردی که فرمانده یک گروه “شبه نظامی” است با خونسردی کامل که سرچشمه از “باورمندی” او به دین مبین اسلام است، با قساوت تمام قلب یک سرباز کشته شده را بیرون کشیده و میخورد و اعلام می کند که این سرنوشت همه سربازان اسد و علویان است. صدای های “اله اکبر” این مکمل این صحنه شنیع است. این جماعت مومن و مخلص خدا تنها قاتلینی هستند که جنایات شنیعشان را در معرض دید عموم میگذارند. این اولین بار نیست که جنبش اسلامی چنین صحنه های هولناکی را می آفریند. همه شاخ های این جنبش و قرائت های مختلفی ک از آن وجود دارد و در صدد کسب قدرت سیاسی هستند، برای اثبات خویش جنایت می کنند و اگر ماند کشورهایی مثل ایران و افغانستان به قدرت دست پیدا کنند جز با جنایت و ایجاد رعب و وحشت، نمی توانند خود را نگه دارند. این جنبش ریختن خون انسانها را عین مبارزه سیاسی میداند و کنشگران مسلح این جریان باید در عمل انسانها را قصابی کنند.
“یا بمیران یا بمیر”، پرچم این جنبش است و الحق در این راه از هیچ کاری فروگذاری نمیکنند و هر شیوه شنیع میراندن را به اجرا می گذارند تا خباثت کامل این جریانات را به نمایش بگذارند. این اتفاق در سوریه افتاده است، کشوری که انقلاب آن با خون و جنون و جنایت در حال نابودی است.
از دو سال پیش با حمایت همه جانبه روسیه و جمهوری اسلامی از رژیم بشار اسد و از آن سو رشد گروههای شبه نظامی که از سوی دولتهای عربستان و قطر و ترکیه حمایت می شوند، کشور سوریه به صحنه جنایت آفرینی این دو جبهه ضد انقلابی تبدیل گردیده است. در این جنگهای خونین از سلاحهای شیمیایی استفاده شدهاست و هر دو طرف متهم به استفاده از این سلاحها شده اند. اما آمریکا و دولتهای غربی که مدعی هستند، استفاده از سلاح شیمیایی خط قرمزشان است، به هزار و یک بهانه به روی خود نمی آورند. سفارتخانه های حکومت اسد در هیچ کشوری بسته نشده است و فقط در یکی دو کشور به نمایندگان شورایی واگذار شده که عملا در مقابل انقلاب مردم قرار دارد و دستجات نظامی آن در این جنگ کثیف شرکت دارند. اما “بحران” قرار نیست تمام شود. این کشتار و ویرانی باید ادامه داشته باشد حداقل تا وقتی که خطر انقلاب بورژوازی را تهدید می کند.
مردم سوریه تاوان این را می دهند که در همراهی با مردم منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا به خیابانها آمدند و انقلابی را علیه رژیم دیکتاتور و غارتگر اسد آغاز نمودند. و باید در چشم مردم جهان بار دیگر انقلاب به معنی خشونت و خونریزی جلوه داده شود. انقلاب یا بحران نامیده می شود و یا جنگ داخلی، یا واقعی که در آن قلب انسانها بیرون آورده و خورده می شود. خیلی هنر می خواهد که سفیدی روز را سیاهی شب جلوه دهی و بورژوازی این هنر را بخوبی بلد است.
سه سال از شروع انقلاب مردم سوریه می گذرد، بورژوازی اصرار فراوان دارد که یک سال اول را که تظاهرات پرشور و اعتراضی مردم سوریه بود به این دو سال اخیر بچسباند و از سه سال جنگ داخلی یاد می کنند تا انقلاب و جنگ داخلی را یکی جلوه دهند. جنایتهای دو طرف ضد انقلابی را “جنگ فرقه ای شیع و سنی” معرفی می کنند تا نقش ضد انقلابی بورژوازی و اتکای آن به جریانات جنایتکار اسلامی برای سرکوب انقلابهای منطقه را، بپوشاند.
مردم سوریه در خون غرق شده اند و مردم منطقه تهدید به جنگ می شوند. این پاسخ بورژوازی است به مردم که خواهان بدست گرفتن سرنوشت خود هستند.