حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
شهلا دانشفر:
در فضایی متفاوت از هر سال به استقبال اول مه روز جهانی کارگر میرویم. محیط های کار پر از اعتراض و مبارزه است و از جمله هم اکنون مراکزی چون پلی اکریل اصفهان، پتروشیمی اصفهان، زاگرس قروه، کیان تایر و دهها مرکزکارگری دیگر کانون های داغ اعتراض هستند. همچنین در برابر مصوبه دولت مبنی بر تعیین ٦٠٨ هزار تومان بعنوان حداقل دستمزدها، کارگران خواستار لغو فوری این تصمیم و افزایش دستمزدهایشان شده و اعتراض سراسری را تنها راه در دفاع از زندگی و معیشت خود میدانند. در جایی نیز چون پتروشیمی ماهشهر کارگران خواست حداقل دستمزد دو میلیون تومان را اعلام کرده اند.
بعلاوه صدای اعتراض کارگران و کل جامعه علیه فقر و گرانی و به اجرا گذاشته شدن مرحله دوم طرح هدفمند کردن یارانه های حکومت که وضع معیشت کل جامعه را به مراتب وخیم تر کرده است، بلند است. همچنین مردم به کل این بساط تبعیض و ستم و نابرابری معترضند و کنار رفتن حجاب ها، به روشنی بیانگر فضای تعرضی جامعه است.
خلاصه اینکه دستمزدهای چند بار زیر خط فقر و تعویق پرداخت دستمزدها به عنوان یک پدیده ای عمومی و اجتماعی، حذف یارانه ها و گرانی روز افزون قیمت ها، بیکاری میلیونی و بیکارسازیهای هر روزه، بی تامینی مطلق مردم از جمله کارگران بیکار، بازنشستگان و کل جامعه، فشار هر روزه حکومت برای تحمیل قوانین ارتجاعی اسلامی اش به جامعه، خفقان و سرکوب حکومت و محرومیت مردم از پایه ای ترین حقوق خود، حجاب اجباری و آپارتاید جنسی حاکم بر جامعه همه و همه عاجل ترین مسائل و مشکلات میلیونها کارگر و کل مردم در ایران است. در عین حال اینها همه محور های مهم اعتراض مردم در جامعه است.
در برابر این فضای پر جنب و جوش اعتراضی رژیم اسلامی ابزار بقا و قلدری اش اعدام و سرکوب است. خصوصا با نزدیک شدن روز جهانی کارگر و فضای پر جنب و جوش در میان کارگران رژیم اسلامی از وحشت چنین روزی به تکاپو افتاده و دست به تهدید فعالین و رهبران کارگری میزند. از جمله فشارهای هر روزه بر شاهرخ زمانی از رهبران محبوب کارگری و انتقال او از زندانی به زندان دیگیر است. در هفته های اخیر نیز مظفر صالح نیا ، شریف ساعد پناه ، کورش بخشنده، غالب حسینی، خالد حسینی ، مجید حمیدی، عباس اندریاری، سوسن رازانی را احضار و آنها را از برپایی روز جهانی کارگر برحذر کردند. اما سخن کارگران این است که برپایی روز جهانی کارگران حق مسلم آنهاست و منتظر مجوز نخواهند بود و این روز را روز اعتراض خود میدانند. در عین حال ما شاهد بیانیه های پرشور کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در حمایت از همبندی هایشان و به مناسبت های مختلف، از جمله به مناسبت روز جهانی کارگری هستیم که اعتراض و خواستهای خود را رو به جامعه اعلام میدارند.
حمله وحشیانه جانیان اسلامی به بند ٣٥٠ اوین در ٢٨ فروردین نیز در راستای همین اقدامات سرکوبگرانه حکومت و عقب زدن فضای اعتراضی جامعه است. اما می بینیم چگونه هم در درون زندان و هم در میان خانواده های زندانیان سیاسی فضا، فضای اعتراض است و انعکاس اجتماعی خبر این حمله ددمنشانه رژیم را بشدت وحشت زده کرده است. از جمله حتی مسئول سازمان زندانهای رژیم بیشرمانه آنرا تکذیب میکند. علی مطهری نماینده مجلس نیز در پاسخ به خانواده هایی که در اعتراض به این حمله وحشیانه در برابر مجلس اسلامی تجمع بر پا کرده بودند، برای بیرون کشیدن روحانی از زیر حملات مردم، این اقدام جنایتکارانه را به دستهای غیبی ای که میخواهند دولت را بدنام کنند، نسبت میدهد.
نمونه دیگر از همین دست، جنبش علیه اعدام است. درحالیکه شمار اعدام ها در طول روی کار آمدن دولت روحانی رکورد داشته است، جنبش علیه اعدام نیز هر روز قویترمیشود. از جمله کارزار دفاع از جان ریحانه جباری زن جوانی که در خطر اعدام قرار دارد را میتوانم نام ببرم که در آن از بخش های مختلف جامعه، جوانان، هنرمندان، نویسندگان، و غیره و غیره با بیانیه هایشان اعدام او را محکوم کرده و خواستار لغو احکام اعدام شده اند. کارزاری که یکسر آن در تهران و شیراز و آذربایجان است و سر دیگرش در خارج کشور که در راس آن چهر ه هایی چون مینا احدی قرار دارند.
بدین ترتیب در برابر سرکوبگری های رژیم مردم ایستاده و دارند صف خود را سازمان میدهند. و در دل چنین جنگ و جدالی است که به استقبال روز جهانی کارگر میرویم. و این ها همه اتفاقاتی است که فضای روز جهانی کارگر امسال را میسازد. این اتفاقات در عین حال بیانگر جایگاه ویژه اول مه امسال است که به لحاظ سیاسی نشانگر شرایط متحول جامعه است.
اول مه روز به خیابانها آمدن همه مردم معترض جامعه اعلام کیفرخواست شان علیه توحش سرمایه داری و همه مصائبش است.
همه شواهدی که به آن اشاره کردم به روشنی نشانگر اینست که امسال بیش از هر وقت شرایط برای تبدیل این روز به روز اعتراض کل جامعه علیه فقر و فلاکت و سرکوب و خفقان و قوانین ارتجاعی اسلامی فراهم است. سخن من اینست که با اتکاء به کل نیرویمان و این جنبش عظیم آزادیخواهی و برابری طلبی به استقبال روز جهانی کارگر برویم. سخن من اینست که با اتکا به این نیروی عظیم میشود روز جهانی کارگر را به یک قدرتنمایی بزرگ کارگران و کل جامعه در برابر تعرضات هر روزه اش به زندگی و معیشت خود و به سرکوب و ماشین جنایتش تبدیل کرد و به تدارکش برویم.
همین امروز سخن از ده میلیون نیروی بیکار و سونامی بیکاری جوانان است این نیرو خود ارتش بزرگی برای اعتراض به توحش سرمایه داری به عنوان عامل و مسبب این بیکاری عظیم میلیونی و بیکارسازی هر روزه کارگران است. جای همه این کارگران در خیابان و در صف تظاهرات روز جهانی کارگر است.
خلاصه کلام اینکه فراخوان ما به برگزاری یک اول مه بزرگ و سراسری در تمام شهرها و در سراسر ایران است. به استقبال چنین روزی برویم. از هم اکنون بیانیه ها و قطعنامه هایمان را انتشار دهیم و با کیفرخواستمان علیه سرمایه داری حاکم و همه مصائیبش خواستهای فوری و همین امروزمان را اعلام کنیم. از هم اکنون با پر کردن در و دیوار از شعارهایمان و در گرامیداشت روز جهانی کارگر فضای روز اعتراض قدرتمند برای اول مه را بسازیم.
اول مه روز جهانی کارگر وسیعا به خیابانها بیاییم و با شعارهایی چون کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، زندگی، معیشت، حق مسلم ماست، نان ، آزادی، برابری، این روز را به روز قدرتنمایی بزرگ خود تبدیل کنیم. زنده باد روز جهانی کارگر
