حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
با گسترش اپیدمی کرونا در ایران، کارفرمایان خصوصی و دولتی در ایران از این بحران استفاده میکنند و دست به اخراج های وسیع، تعطیل مراکز کار، لغو قراردادهای موقت کار و بالا کشیدن دستمزدهای ناچیز کارگران میکنند. این مفتخوران فشار معیشتی سنگینی را به صدها هزار کارگر و خانواده های کارگری وارد کرده اند. آخرین خبر ها حاکی از بیکارسازی وسیع پرستاران در بیمارستان های خصوصی و بعضا دولتی و وضعیت مشقت بار کاری آنهاست. از جمله در همین هفته تنها در یک بیمارستان خصوصی مشهد ۳۰ پرستار شغل خود را از دست داده‌اند.زیر فشار فضای اعتراضی در میان پرستاران آنهم در دل بحران کرونا رئیس کل سازمان نظام پرستاری در نامه‌ای به وزیر بهداشت نسبت به این مساله هشدار داده است. این در حالیست که بسیاری از مسئولان دولتی صاحبان بیمارستانهای خصوصی هستند، سیاست دولت و بخش خصوصی در قبال پرستاران تفاوت چندانی ندارد و علاوه بر بخش خصوصی، بیمارستانهای دولتی نیز امنیت شغلی برای پرستاران شرکتی قائل نیستند. ایرج حریرچی، معاون وزیر بهداشت جمهوری اسلامی در پاسخ به نامه رئیس کل سازمان نظام پرستاری این اخراجها را امری عادی در حوزه اختیارات بخش خصوصی قلمداد کرده و تنها به توصیه هایی اکتفاء کرده و میگوید : “بخش خصوصی در تمام دنیا تابع ملاحظات اقتصادی خاص خودش است. همچنین در کل دنیا، بخشهای خصوصی زیادی نیروهای خود را تعدیل کردند که متولی آن وزارت رفاه است و قانون کار در این رابطه حاکم است. ما در این رابطه کارویژه‌ای نداریم. تنها می‌توانیم به بیمارستانهای خصوصی توصیه کنیم در دوره مشکلات با همدیگر مدارا کنید.” .
تعداد پرستاران اخراجی مشخص نیست اما براساس گزارش‌ها، جمعیت پرستاران شاغل در بخش خصوصی به ۷ تا ۸ هزار نفر می‌رسد که استخدام آنها مطابق با قانون کار اسلامی صورت میگیرد. بالغ بر ۳۰ هزار پرستار نیز به صورت شرکتی شاغل‌اند که همواره خطر بیکار شدن ازکار آنها را تهدید میکند. سالهاست که بیمارستانهای بخش خصوصی و دولتی با طرح‌هایی چون “پرستار شش ماهه، بهیاری یک ساله و آموزش پرستار و بستن قراردادهای موقت ٨٩ روزه برای محروم نگاهداشتن پرستاران از همان حداقل حقوق و مزایایی که قانونا به آنها تعلق میگیرد، تلاش میکنند که با ارزان ترین قیمت، بیشترین کار را از گرده پرستاران بیرون بکشند . هم اکنون شمار بسیاری از پرستاران هیچگونه امنیت شغلی ای ندارند.
بیکارسازی پرستاران در شرایطی صورت میگیرد که کمبود پرستار یک معضل سابقه دار در بیمارستانهاست و امروز در دل بحران کرونا این کمبود ابعاد فاجعه باری بخود گرفته است. همواره یکی از موضوعات اعتراضات پرستاران، اعتراض به بالا بودن فشار کار و تحمیل اضافه کاری های اجباری به آنها بوده است. کاهش میزان پرستارها بدون شک تاثیر خود را بر استاندارد درمانی در سطح سراسری میگذارد و انجام این کار در دوره بحران کرونا یک جنایت آشکار و بازی کردن با جان بیماران و همه مردم است.
علاوه بر بیکارسازیها تعویق پرداخت دستمزد و مطالبات پرستاران یکی از معضلات آنهاست. در همین مدت در این شهر و آن شهر تجمعات اعتراضی ای بخاطر آن برپا شده است. نمونه اخیرش اعتراضات پرستاران در ایلام بخاطر تعویق پرداخت حقوقهایشان بود. تعدادی از پرستاران دانشگاه علوم پزشکی اهواز نیز هنوز دستمزد اسفند ماه خود را نگرفته اند. بعلاوه یک موضوع مهم اعتراض پرستاران در این مدت، اعتراض به عدم وجود امکانات بهداشتی لازم جهت مقابله با شیوع بیماری مرگبار کرونا و نجات جان انسانها و خطر ابتلای خود آنان به این بیماری بوده است. گزارشات بسیاری حاکمی از کمبود ماسک و مواد ضد عفونی کننده در بیمارستانهاست. از جمله در روز ١۶ فروردین پرستاران بیمارستان امام رضا در مشهد در اعتراض به عدم وجود تجهیزات و اینکه ماسک های غیر استاندارد در اختیار آنها قرار داده میشود، دست به تجمع زدند. با شکل گیری ستادهای مردمی در شهرهای مختلف کمک رسانی به بیمارستانها به جنبشی اجتماعی در سطح جامعه در برابر حکومت اسلامی تبدیل شده است
سطح حقوق پرستاران بسیار نازل و چند بار زیر خط فقر است. پرستاران قراردادی دستمزدی بسیار نازلتر و حتی کمتر از حداقل مزد تعیین شده شورای عالی کار میگیرند. بر اساس گزارشات در فاصله دو ماهی که از شروع همه گیری بیماری کووید ١٩ میگذرد، پرستارانی که جانشان هم به‌خاطر سختی کار و هم به خاطر آلودگی محیط کاری به ویروس کرونا در خطر است و برای مقابله با افزایش مرگ و میر ناشی از این بیماری شبانه روز جنگیده اند، تنها ۱۹ هزار تومان به عنوان پاداش دریافت کرده‌اند که با اعتراض پرستاران مراکز درمانی روبرو شد.
در کنار همه این معضلات، فشار جانیان اسلامی برای حضور بسیجیان در بیمارستانها ست. از جمله محسن محمودی امام جمعه ورامین و رئیس شورای هماهنگ تبلیغات اسلامی استان تهران مدیران بیمارستانها را به خاطر ممانعت از حضور بسیجیان در بیمارستان ها مورد تهدید قرار داد و خواستار پاسخگویی شد. او میگوید: “بیمارستانهای دشت و شهر ورامین، پیشنهاد ما درباره حضور گروه‌های جهادی در بیمارستانهای این منطقه و در کنار پزشکان، پرستاران و بیماران را نپذیرفتند”. در ادامه این سخنان او گفت: «از همان ابتدا گروه‌های جهادی جهت حضور در بیمارستانهای شهر ورامین در کنار کادر پزشکی و درمانی و بیماران اعلام آمادگی کردند که متاسفانه تاکنون این امر محقق نشد و بیمارستانهای ورامین کمک گروه‌های جهادی را نپذیرفتند.
بدین ترتیب یک عرصه نبرد کادر درمانی و پرستاران جنگ با دم و دستگاه مذهب و خرافه حکومت بوده است. جانیان اسلامی تلاش بسیاری کردند که با خرافه و ورد خوانی و جن گیری، وانمود کنند که دارند با کرونا مبارزه میکنند. اما در این دوره بیش از هر وقت چهره کثیف خرافه و مذهب بعنوان ابزاری درد ست حکومت اسلامی برای سرکوب جامعه و چپاولگریهایش رو شد.
وضعیت فاجعه بار بیمارستان ها و بخش درمانی گوشه دیگری از سیاستهای جنایتکارانه حکومت در قبال جان مردم را به نمایش میگذارد. جانیان اسلامی و سرمایه داران مفتخور جنایتکار در
پشت بحران کرونا نیز بدنبال اهداف سودجویانه و چپاولگری های خود هستند. در این میان پرستاران در صف مقدم جبهه جنگ با بیماری مرگبار کرونا قرار داشته و در این نبرد هرگونه خطری را به جان خریده و برای نجات جان انسانها تلاش میکنند. این تلاش انسانی و شجاعانه پرستاران با حمایتی اجتماعی از سوی مردم روبرو شده است. امروز مردم با به میدان آمدن با ستادهای خودیاری شان در کنار پرستاران و کادر درمانی قرار گرفته و در این بستر دارد صفی از اعتراض در مقابله با حکومت اسلامی که خود اشاعه دهنده این بیماری مرگبار است، در سطح سراسری شکل میگیرد. با حمایت وسیع خود از پرستاران و خواستهایشان، متحدانه و قدرتمند به میدان آییم. بساط جانیان اسلامی را باید جارو کرد.
شهلا دانشفر
انترناسیونال ۸۶۴
