عبدل گلپریان:
زارع زاده رییس هیات مدیره موسسه محبان کردستان از بیداد کردن فقر در کردستان سخن می گوید و اینکه این موسسه یکی از دغدغه هایش حمایت از معتادانی است که از اعتیاد بهبود یافته اند اما به شغل نیاز دارند.
وی به موردی از ترک اعتیاد در یکی از شهرهای کردستان اشاره می کند و می گوید که خانواده معتاد بهبود یافته از اعتیاد در فقر شدیدی به سر می برند و اینکه اخیرا جوان بهبود یافته نیز فوت کرده است .
……………………….
رئیس هیات مدیره موسسه محبان در کردستان شاید نمی داند و یا اینکه گیج و منگ شده است که یکی از دلایل روی آوری مردم و بویژه جوانان به اعتیاد، فقر و بیکاری فزاینده و غیرقابل علاج در نظام اسلامی است. جوان فوق لیسانس در نبود شغل و نداشتن امید به آینده اش، بناچار به اعتیادی روی می آورد که جمهوری اسلامی در سطح وسیعی آنرا برای تباهی اش گسترانیده است.
تلاش موسسه های ترک اعتیاد که بنوعی به نهادهای نظام اسلامی وصل هستند کارشان آب در هاون کوبیدن است. نهادهای دولتی، معتادی را که بدلیل فقر و بیکاری به اعتیاد کشیده شده است در بهترین حالت تا مرز ترک اعتیاد کمک می کنند اما از آن سو باز هم بدلیل فقر و بیکاری مجددا به اعتیاد کشیده شده و باید به همان نهاد ترک اعتیاد باز گردانده شود و این دور باطل همچنان ادامه دارد.
نظام اسلامی حاکم بر ایران خود با اعتیادی غیرقابل علاج در ایجاد فقر، بیکاری، تحمیل فلاکت به مردم روبرو است. نمی شود و نمی توان از نظام و دم و دستگاهی که در بیش از سه دهه با بحران، بن بست و امراض غیر قابل درمان زاده شده و در آن دست و پا می زند انتظار ایجاد شغل برای ترک اعتیاد معتادان را داشت. بانی اعتیاد، فقر، نداری، بیکاری، تن فروشی و صدها فلاکت دیگر در کردستان و سراسر ایران جمهوری اسلامی است. تنها با بزیر کشیدن این نظام مافیایی است که می توان به این جهنم پایان داد.