“انتخابات” و آن هراس دائمی

بهروز مهرآبادی

مضحکه انتخابات همچنان ادامه دارد. مناظره می گذارند و رسانه هایشان را از تصاویر و اوصاف ۸ کاندیدای برگزیده شورای نگهبان پر میکنند. اوباش تا دندان مسلح رژیم در هر میدان و خیابانی ایستاده و یا در خم هر کوچه ای کمین کرده اند و از آنطرف زباله دانی ها پر شده از اوراق و پوستر های تبلیغاتی این کاندیدا ها که مردم از در و دیوارها کنده اند … هراس خود را از مردم نمی توانند پنهان کنند. چندین روز پیاپی را تعطیل عمومی اعلام می کنند تا بهانه به خیابان آمدن را از مردم بگیرند.
بقول حمید تقوایی وزوز خرمگس احمدی نژاد با تهدید مگس کش رهبر ساکت شد. رفسنجانی تنها امید سرمایه داران خارج قدرت از بازی اخراج گردید و امید اصلاح طلبان نظام و رضا پهلوی و مسعود رجوی به باد رفت. قدرت ولی فقیه و بنیانهای نظام شکننده تر از آن است که بتواند حضور رفسنجانی یار و همراه دیرین نظام را بعنوان رقیب تحمل کند و یا دلقک خود ساخته اش احمدی نژاد را مطیع نگاه دارد. ولی کنار گذاشته شدن باند رفسنجانی و احمدی نژاد به معنی یک دست شدن نظام نیست، شکافها بیشتر شده است، گله های مختلف این جانوران در کمین یکدیگر نشسته و منتظر فرصت هستند تا گلوی طرف مقابل را پاره کنند.
قادر نیستند که نمایش “انتخاباتشان” را جدی و واقعی برگزار کنند. حتی جرئت تظاهر به برگزاری مناظره هم ندارند. مردم حتی در مقابل دوربین تلویزیون آنها را دست می اندازند و مسابقه ماستخوری را بجای دور دوم مناظره پیشنهاد می کنند. “کاندیدا” ها حرفی برای گفتن ندارند. همه با هم سمفونی چندش آور همیشگی را تکرار می کنند، بیشتر از جلب مردم به مساجد، برقراری قسط اسلامی، تحکیم قوانین ضد زن و ضد کودک و اجرای فرامین امام چیزی در چنته و در ذهن کثیفشان نمی گذرد. می دانند که حرفهایشان برای مردم مهوع است. ناچارند به فقر و فلاکت روز افزون مردم، به فساد گسترده حکومت و به اختناق و سرکوب همیشگی اعتراف کنند. می گویند که باور مردم به نظام ضعیف شده، از بی اعتنائی مردم به قوانین اسلامی و مسجد و ماه محرم می گویند. شبح انقلاب را می بینند و وحشتزده زوزه می کشند که “نظام در خطر است”.
درست تشخیص داده اند، خطر واقعی است. شورش گرسنگان هر لحظه می تواند بساطشان را بهم بریزد. رژیمی که در بحرانی ترین روزهایش نتواند از عهده تامین نان مردم برآید، باید در وحشت باشد، این هراس دائمی شده است.
انواع و اقسام نیروهای سرکوب را بسیج می کنند، مکالمات تلفنی را تحت کنترل میگیرند، روی شبکه های تلویزیونی ماهواره ای پارازیت می فرستند و ارتباطات اینترنتی را تا آخرین حد ممکن، محدود می کنند. اما اینها هیچکدام مانع از همبستگی و همدلی مردم در مقابل نظام نکبت اسلامی نیست و هیچکدام از اراده و عزم مردم برای سرنگونی حکومت ۳۴ سال جنایت و غارت کم نمی کند. مردم منتظر بدست آوردن فرصت و رسیدن لحظه مناسبی هستند که حکومت جلادان و غارتگران را سرنگون کرده و خود را نجات دهند. این شبحی است که سایه آن هر روز بر سر جمهوری اسلامی سنگین تر میشود.