حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
در خبرها بود که موژان محمد ظاهر کارگردان سینما و فعال حقوق زن که در 12 فروردین امسال، “روز جمهوری اسلامی”، در کنار برج میلاد دست به اعتراض عریان زده بود به جرم “تشویق به فساد و فحشا” بطور غیابی به حبس محکوم شده است. او میگوید “این روز را برای نه گفتن به جمهوری اسلامی و قوانین ضد زنش انتخاب کردم. این نوع اعتراض به زنان در ایران جسارت بیشتری می‌دهد که خود را در صحن مبارزه علیه وضع موجود پیدا کنند. زنانی هستند که از ابراز حقوق خود و مبارزه برای آن ترس دارند و قدم به جلو برنمی‌دارند. من با این کارم خواستم این جسارت را به زنان بدهم تا دیگر ساکت نباشند. من روی بدن برهنه‌ام نوشتم نمیخواهم دیگر برده باشم. این فقط حرف من نیست. بلکه حرف بسیاری از زنان در ایران است. حرف زنانی است که زیر قوانین ضد زن له‌شده‌اند. زنانی که حتی حق ابراز احساس خود را ندارند. من دیگر نمیخواهم برده باشم زیرا می‌خواهم آزاد باشم و تنم متعلق به خودم باشد. این را به نمایندگی تمام زنانی که صدایشان به‌جایی نمی‌رسد، بیان کردم. این اقدامم را در شرایط خیلی دشوار و بغرنجی انجام دادم. زیر سایه حکومتی که زنان معترض را دستگیر میکند و در گوشه زندان حبس میکند.”
صدور حکم زندان برای موژان به جرم “تشویق به فساد و فحشا” در واقع تاکید مجددی بر این سخنان موژان و ضرورت و مبرمیت اعتراض علیه بی حقوقی مفرط زنان در ایران است. آنچه در جامعه ایران مظهر فساد و فحشا است جمهوری اسلامی است. آپارتاید جنسی، کاهش سن ازدواج دختران به نه سال و در واقع مشروعیت تجاوز شرعی به کودکان، صیغه، تعدد زوجات و محروم کردن زنان از حق طلاق، و کلا نگاه به زن بعنوان یک کالای جنسی همه از مصادیق زن ستیزی و فساد و فحشای رسمی و شرعی ای است که جمهوری اسلامی بر جامعه حاکم کرده است. اما زنانی که “زیر قوانین ضد زن له شده اند” هیچگاه به این شرایط و قوانین فوق ارتجاعی تن نداده اند. اعتراض عریان یک شکل ایستادگی در برابر زن ستیزی و تبعیض مفرط علیه زنان است. شعار من نمیخواهم برده باشم که موژان بر بدن برهنه خود نوشت، همانطور که خود میگوید “حرف بسیاری از زنان در ایران است”. زنانی که در اشکال مختلف قوانین و اخلاقیات و معیارهای کپک زده و ضد زن جمهوری اسلامی را بچالش کشیده اند.
اعتراض عریان که در سالهای اخیر با ابتکار سازمان فمن رواج یافت یک شکل موثر و تابوشکن مبارزه برای رهائی زن در ایران و در سراسر دنیا است. نه تنها مضمون و پیام اعتراض عریان بلکه نفس شکل و شیوه این مبارزه نیز تماما در نقطه مقابل آن اخلاقیات و تابوها و مقدسات عقب مانده و ارتجاعی ای قرار میگیرد که مبنا و اساس مردسالاری و اسلام و هر نوع مذهبی است. و این بیش از همه در مورد ایران و دیگر کشورهای اسلامزده که اخلاقیات و مقدسات فوق ارتجاعی اسلامی بیداد میکند صادق است. موژان همانند علیا ماجده المهدی دختر مبارز مصری و آمینه تایلر عضو تونسی سازمان فمن نماینده عصیانی است که با قره العین در ایران شروع شد و تا جمع کردن کل بساط اسلام و زن ستیزی اسلامی از جامعه ادامه خواهد یافت.
16 نوامبر 16
