“اعدام‌های ٦٧ بر اساس موازین شرعی و قانونی بوده”

صادق لاریجانی، رییس قوه قضاییه

این استدلال مشعشع آخوندی در دفاع از قتل عام تابستان ۶۷ تنها افشاکننده ماهیت جنایتکارانه “موازین شرعی و قانونی” جمهوری اسلامی است. اگر قتل چند هزار زندانی سیاسی در عرض چند هفته و در “دادگاههای” ۵ دقیقه ای منطبق بر موازین شرعی و قانونی است، باید این قوانین و موازین را به زباله دان انداخت. خمینی در توجیه کشتارهای جمهوری اسلامی میگفت “حضرت علی بدست مبارک خود در یک روز هزار نفر را گردن زده است” و حالا لاریجانی  به قوانین شرعی استناد میکند! ما برخلاف جناح اصلاح طلب حکومت و نیروهای اپوزیسیون ملی- اسلامی، از سروش و شیرین عبادی گرفته تا بیت منتظری  و سازمان مجاهدین که مبلغ اسلام “نوع دیگری” هستند ، با این اظهارات مقامات جمهوری اسلامی کاملا موافقیم. رئیس دستگاه آدمکشی جمهوری اسلامی درست میگوید: قتل عام مخالفین، و حتی زندانیانی که حاضر به توبه و اظهار ندامت نبوده اند، کاملا شرعی است؛ همانطور که به شلاق کشیدن زنان بد حجاب و یا کارگران معترض شرعی است، همانطور که اعدام “مرتدین” شرعی است، همانطور که اعدام همجنسگرایان و سنگسار “زناکاران” شرعی و قانونی است. اما جناحها و نیروهای مختلف اسلامی درون و بیرون از حکومت هر نظر و تعبیری داشته باشند مساله بر سر تعابیر و برداشتهای مختلف “قوانین شرعی” نیست، بلکه کاربرد و مطلوبیت سیاسی این قوانین در حفظ نظام جهنمی جمهوری اسلامی است.

یک تلاش دارو دسته های “اصلاح طلب” حکومتی همیشه این بوده است که نقش خود در جنایات نظام متبوعه شان را کمرنگ کنند و کاسه کوزه ها را  بر سر جناح مخالف بشکنند. در مورد کشتار ۶۷ نیز همین شیوه را در پیش گرفته اند. تاجزاده از خانواده اعدامیان ۶۷ پوزش میخواهد و پسر آیت الله منتظری نوار صحبتهای قدیمی پدرش در اعتراض به اعدامهای ۶۷ را منتشر میکند. اما واقعیت آنست که از “مزایای” این کشتارها همه جناحها و مقامات حکومتی سود برده اند. جنایت دهه شصت  با هر تعبیر و تفسیری از شرع اسلام در خدمت تحمیل کل نظام جمهوری اسلامی، با همه جناحها و دارو دسته های مختلفش بوده است. و لذا نه تنها از در ارتکاب این جنایت هولناک همه مقامات و دارو دسته های حکومتی شریک بوده اند بلکه منفعت سیاسی واحد و مشترکی نیز داشته اند.

دغدغه مردم کشاکش جناحها و یا تعابیر مختلف از اسلام  نیست بلکه جارو کردن  نظام جمهوری اسلامی است. باید از شر کل این نظام خلاص شد. این یک خواست عمیق و آمال اکثریت عظیم مردم ایران است و دقیقا همین واقعیت باعث شده است جناحهای حکومتی بجان یگدیگر بیافتند و جنایاتی که همگی در آن دست داشته اند را  به گردن یکدیگر بیاندازند.

اعدامهای ۶۷ دنباله اعدامهای خرداد شصت و برای تثبیت قدرت جهنمی جمهوری اسلامی بر جامعه ای بود که این نظام را نمی پذیرفت و هنوز نمی پذیرد. و همین واقعیت است که بخشی از حکومت را به صرفت “اصلاح طلبی” و تبری جستن از جنایات شرعی و قانونی  نظام متبوعه شان انداخته است. توده مردم در این تلاشها ضعف کل حکومت و قدرت خود را می بینند و بس.

۱۷ اوت ۱۶