حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
انترناسیونال: در سی و هفت سال حاکمیت جمهوری اسلامی، جنبش حق طلبانه آزادی زن در ایران شاهد پیشرویها و همچنین عقبگردهایی بوده است. در شرایط فعلی موقعیت جنبش حق طلبانه زنان را چگونه ارزیابی می کنید؟
مهین علیپور: در این سی و هفت سال حکومت جمهوری اسلامی در ایران ما علیرغم تلاش وحشیانه رژیم برای سرکوب زنان شاهد شکلگیری یک جنبش قوی آزادیخواهانه زنان بوده ایم.این جنبش در تقابل حکومتی شکل گرفته که با اجرای قوانین بسیار آشکار ضد زن خود ،ماهیت یک حکومت آپارتاید جنسی تمام عیار را به دنیا نشان داده است. این جنبش به گستردگی جامعه ایران است و میتوان گفت که اکثریت زنان را شامل میشود، بخاطر اینکه هیج زنی از سرکوب و تبعیض حکومت اسلامی در ایران و از طریق تمامی ارگانهایش در امان نیست.
بدلیل حاکمیت قوانین ضد زن اسلامی و اینکه زنان تبعیض جنسی را بمعنای واقعی و در زندگی روزمره لمس کرده اند، جنبش رهایی زنان خصلتی برابری طلبانه و آنهم از نوع بدون قید و شرطش دارد .
با اطمینان میتوان گفت که از مهمترین خواسته های زنان در ایران، جدائی مذهب از تمامی عرصه های اجتماعی چه در سطح قوانین و چه آموزش و پرورش است.اکثریت زنان در ایران با رفتار وعملکرد خود و مقابله هر روزه شان علیه قوانین و سنن اسلامی همچون حجاب اجباری ، نشان میدهند که خواهان یک جامعه سکولار و انسانی هستند که در آن همه مردم از زن و مرد بطور آزاد و برابر زندگی کنند.
انترناسیونال : جنبش رهایی زن در ایران، همانطور که در سایر نقاط دنیا نیز شاهدیم، یکدست نیست. گرایشات گوناگونی در درون این جنبش با اهداف و روشهای خاص خود وجود دارند. نقش و جایگاه گرایشات مختلف درون جنبش زنان و درجه تاثیر آنان را چطور می بینید؟
مهین علیپور: همانطورکه در سوال اول پاسخ دادم، با توجه به تجارب تلخ و دردناک، زنان بخوبی به ماهیت حکومت اسلامی بعنوان پرچمدار یک آپارتایدجنسی تمام عیار واقفند. زنان در ایران میدانند و بخوبی تجربه کرده اند که این حکومت ذره ای قابل اصلاح نیست ورفرم نمیپذیرد.
جنبش رهایی زنان میبایست به ستون این آپارتاید جنسی ، به حجاب اجباری اسلامی بعنوان بزرگترین حربه سرکوب و مطیع کردن زنان تعرض کند.
گرایشاتی که مدعی دفاع از حقوق زنان هستند ولی جرات نمیکنند و یا اصولااعتقاد ندارند که باید با حجاب اجباری مبارزه کرد ،خود از موانع پیشرفت جنبش آزادیخواهانه زنان هستند.
اشاره من به نمایندگان زن مجلس و یا مقامات بالای جمهوری اسلامی نیست . آنهاخود ستونهای محکم نگهدارنده جمهوری اسلامی اند و زن بودن آنها فقط یک امر فیزیکی است و ربطی به بزرگترین قربانیان این آپارتاید جنسی ندارد.
من از گرایشات و افرادی صحبت میکنم که دم از رفرم در یک سیستم عفونی و عقب مانده ضد زن میزنند، که هنگامیکه اسید بصورت زنان میپاشند ، حتی جرات اعتراض و انتقاد و یا بررسی امر اسید پاشی را ندارند.
من ار گرایشاتی صحبت میکنم که کمپین پنجاه درصدی ورود زنان به مجلس شورای اسلامی را به پیش میبر ند، یعنی در همان مجلسی که یکی از وظایفش وضع قوانین ضد زن است.
این گرایشات نه تنها هیج جائی در مبارزات رهائی بخش زنان در ایران ندارند بلکه خود سد راه پیشرفت این مبارزاتند،هرچند تعییین کننده نیستند.
انترناسیونال: نقاط قوت و ضعف و همچنین موانع پیشروی جنبش برابری طلبانه رهایی زن در ایران را در چه می بینید؟
مهین علیپور: نقاط قوت این جنبش بسیار است ولی بارزترین آن این است که این جنبش بسیار سکولار و مدرن و ضد مذهب است و برای برابری تمام عیار بین زن مرد تلاش میکند و خواهان سرسخت آن است. اگر بخواهیم از نقاط ضعف صحبت کنیم باید نگاهی به اوضاع سیاسی در دنیا داشته باشیم که جگونه دولتهای غربی و حکومتهای مرتجع زیر بال اسلام سیاسی را گرفته و به آن باج میدهند و به این معنا یکی از دشمنان سرسخت جنبش برابری طلبانه زنان را تقویت می کنند.
جنبش رهایی زن باید تلاش کند که خود را به سایر جنبشهای اجتماعی اعتراضی و حرکتهای اعتراضی رادیکال دیگر در ایران گره بزند، تا بتواند گسترده تر و با حمایت بیشتر به پیش رود. ادغام و هم حرکتی با جنبش کارگری و جنبش دانشجوئی در ایران و جنبشهای دیگر خون تازه ای به شریانهای این حرکت خواهد ریخت که امیدواریم در آینده پیشاپیش مبارزه علیه جمهوری اسلامی و برای سرنگونی جمهوری اسلامی باشد. جنبش رهائی زن در ایران باید به بخش مهم و موثر جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی تبدیل شود. این جنبش در سطح بین المللی هم باید یاران خود را بیابد و به جنبش بین المللی علیه اسلام سیاسی بپیوندد.*
