گزارشی را در سایت nelp.org می خواندم که آماری تکاندهنده از وضعیت دستمزدها در ایالات متحده آمریکا داده بود. تیمی از محقیقن که در این باره تحقیقاتی کرده و گزارش فوق را منتشر کردهاند، مینویسند: ٤٢ درصد از کارگران در آمریکا دستمزدی زیر ١٥ دلار دریافت میکنند. زنان و اقلیتهای به اصطلاح نژادی بیشترین تعداد کارگرانی هستند که دستمزد زیر ١٥ دلار دریافت میکنند. ٥٥ درصد زنان دستمزد کمتر از ١٥ دلار دریافت میکنند؛ در حالیکه ٤٨ درصد نیروی کار آمریکا را زنان تشکیل میدهند. سیاه پوستان ١٢ درصد از نیروی کار این کشور را تشکیل میدهند. کارگران لاتینو (آمریکای لاتین الاصل) ١٦ و نیم درصد از نیروی کار این کشور را تشکیل میدهند. بیش از نصف کارگران سیاه پوست و بیش از ٦٠ درصد کارگران لاتینو دستمزد زیر ١٥ دلار میگیرند. ٤٦ و نیم درصد از کارگرانی که دستمزد زیر ١٥ دلار دریافت میکنند ٣٥ سال به بالا هستند.
گزارش به رشتههایی از کار، مثل کار در رستورانها، فروشگاههای زنجیرهای، در مراکز نگهداری از کودکان، در هتل و مسافرخانهها، نظافتچیها، کار در ماشین سازیها و غیره نگاه کرده که بخش عظیمی از کارگران آن رشته کارها دستمزدی کمتر از ١٥ دلار دریافت میکنند. نه تنها دستمزد در این بخش از کارها پائین است، بلکه مملوست از کارگران زن و کارگران به اصطلاح اقلیتهای نژادی که پرده از تبعیض بر علیه زنان و اقلیتها برمی دارد. این کارهای کم درآمد که سنتا به جوانان تعلق داشتند، اکنون به کارگران ٣٥ سال به بالا تعلق گرفتهاند. در اکثر ایالات، کارگر حداقل به ١٥ دلار در ساعت احتیاج دارد که مخارج اولیه زندگیاش را تأمین کند. گزارش اشاره میکند که جنبش ١٥ دلار در ساعت شرایط ناعادلانه حاکم بر کار و دستمزد را به خانهها برده و اکنون به بحث سر سفره خانواده تبدیل شده.
شاید لازم باشد به یک نکته اشاره کنم که آمریکا ثروتمندترین کشور جهان است و بودجه نظامی اش سالانه بالغ بر ٦٠٠ میلیارد دلار می باشد. این وضعیت کارگران کشوری است که این چنین به حلقوم آدمکشان می ریزد!