حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
در حاشیه اخبار کارگری
نرخ بیکاری در افغانستان بالای هشت در صد(بیش از سه میلیون بیکار) است. جمعیت را ٢٧.٥ میلیون نفر تخمین زده اند. ١٤.١ میلیون مرد و ١٣.٤ میلیون زن.” افغانستان ١١٫٥٩ میلیون نیروی کار بالای پانزده سال دارد. در حالی که سن قانونی کار پانزده سالگی است، سی درصد کودکان زیر پانزده سال نیز در افغانستان کار می‌کنند. سالانه بیش از نیم میلیون نیروی کار وارد بازار کار می‌شوند که در کنار افراد بیکاری که پیش از این هم بیکار بودند، قرار می‌گیرند. بیکاری و پایین بودن فرصت های شغلی بشکل دردناکی زندگی جوانان و تحصیل کردگان بیکار را در تنگنا قرار داده است. روزنامه افغانستان نوشته؛« کاهش فعالیت های موسسات و ان جی او های خارجی در افغانستان با نزدیک شدن به سال ٢٠١٤ با موج دیگری از بیکاری و فقر در افغانستان دامن زده است. این روزها در چوک ها و چهار راهی های پر رفت و آمد شهر کابل و سایر شهرهای کشور شاهد حضور جمع انبوهی از جویندگان کار هستیم که از بام تا شام انتظار می کشند و غروب ها بی آنکه کاری بدست بیاورند راهی خانه های شان می شوند. افزایش جمعیت بی کاران در کشور کاملا مشهود است و روز بروز بر این جمعیت بیشتر افزوده می شود. هجوم جویندگان کار به کشورهای همسایه از طریق قاچاق و ورود غیر قانونی در ورزهای اخیر با عث کشته شدن چندین نفر در مرزهای غربی کشور شد. این درحالیست که هر از چند گاهی اخبار تکان دهنده از غرق شدن مهاجران جویای کار افغانی در ابهای استرالیا و اندویزیا منتشر می شود و روند مهاجرت افغانها رو به افزایش است».
زندگی مردم در افعانستان با جنگ، فسادو نا امنی توسط باندهای مخوف مذهبی، مشتی آدمکش بگروگان گرفته شده است. هیئت حاکمه و باندهای مسلح بخش زیادی از پول هایی که در اختیار افغانستان برای بازسازی سرازیر شده است را می دزدند. دزدی این باندها به معضل مهم کشورهای ائتلاف در افغانستان تبدیل شد. افغانستان از این نظر در رده فاسدترین سیستم های اداری و دولتی جهان قرار دارد. طبق آمار موسسات معتبر بین المللی سالانه رقم حیرت انگیز ٤ میلیارد دلار در چرخه فساد مالی در کشور و عمدتا در قراردهای دولتی بصورت رشوه جابجا می شود.
طبق اخبار حزب همبستگی افغانستان« در طول دو ماه گذشته جمعی از جوانان زیر نام «جنبش علیه بیکاری» متشکل شده و قریب یک ونیم ماه می‌شود که به رسم اعتراض در برابر پارلمان خیمه تحصن برپا نموده اند. روزها گذشت اما این جوانان معترض هیچ جوابی از سوی پارلمان دریافت نکردند. به گفته خود شان هر کجا رفتند عجز خود را اعلام داشتند حتا رییس پارلمان افغانستان در حضور این جوانان اعتراف می‌کند که: «کاری از دست ما ساخته نیست و دچار خیانت نسبت به ملت شده‌ایم». در چند روز گذشته در ٢٦ مهر ماه ٩٤ جوانان تحصن را به نمایش و تظاهرات در خیابانهای کابل تغییر دادند. به همین منظور قصد وارد شدن به پارلمان را داشتند که با ایحاد موانع جدی موفق به ورود به پارلمان نشدند. جوانان ناراضی در مرکز شهر و با شعارعلیه دولت و فرخوان به مردم برای حمایت از خواستهایشان به اعتراضات پرداختند. در بخشی از قطعنامه جوانان بیکار آمده است؛ «این‌جا در افغانستان با وجود سرازیر شدن میلیاردها دالر کمک کشورها و سازمان های بین‌المللی روند رو به رشد بیکاری ابعاد میلیونی یافته است و بیکاری به یک مصیبت غیر قابل تحمل و انفجار اجتماعی تبدیل شده است؛ عبور آمار معتادین به مواد مخدر از مرز سه میلیون، فرار هر روز جوانان اعم از دختر و پسر از کشور و در نهایت جان دادن شان برای بدست آوردن یک زندگی ایمن و مصون، در مرز های آبی و زمینی کشور های منطقه و فرامنطقه، رو آوردن شهروندان به گروه های بنیادگرا و جانی (طالبان و داعش) فزونی هر روز خشونت‌های خانواده‌گی، بلند رفتن آمار طلاق، افزایش تن‌فروشی و روسپیگری و خودکشی و غیره مصایب اجتماعی که زاییده‌‌ی اصلی فقر و بیکاری است دقیقن ٩٩ درصد جامعه را به یک بی‌افقی مطلق فرو برده است.»
ما جوانان و جنبش علیه بیکاری را به اتحاد بیشتر علیه بیکاری دعوت میکنیم. بیمه بیکاری و دسترسی جوانان به مراکز کار خواست بی چون و چرای مبارزه علیه بیکاری است.
٣ آبان ١٣٩٤
