در آستانه روز جهانی کارگر- شهلا دانشفر

چند روزی بیشتر به اول مه روز جهانی کارگر باقی نمانده است. امسال یعنی سال ۱۴۰۱ از همان آغاز سال شاهد به جلو گام برداشتن قدرتمند جنبش اعتراضی کارگری هستیم. معلمان در همین هفته اولین تجمع سراسری قدرتمند خود را برای پیگیری خواستهایشان برداشتند و با فریاد خواستهایشان و شعار معلم زندانی آزاد باید گردد پاسخ محکمی به سرکوبگری های حکومت دادند. هزاران کارگر پیمانی نفت دوباره وارد اعتصاب شده اند. بازنشستگان تامین اجتماعی یکشنبه های اعتراض خود را از سر گرفته اند. بعلاوه بخش های دیگر بازنشستگان از جمله بازنشستگان مخابرات و نفت نیز در اعتراضند. در کنار همه این اتفاقات کشاورزان اصفهان که در سال گذشته در آبانماه با تحصن قدرتمند خود همراه با شرکت وسیع مردم علیه مافیای آب و وضع بد معیشتی شان به پا خاستند دوباره اعتراضات خود را از سرگرفته و دوشنبه های آبی را اعلام کرده اند. این در حالیست که جنبش های اعتراضی دیگری در سطح جامعه سازمانیافته تر و قدرتمند از هر وقت به جلو گام برمیدارد. یک نمونه آن جنبش رهایی بخش زن است که با کارزار حق ورود زنان به استادیوم ها خیابانی به میدان آمده و جنبش “me too” علیه تعرضات به زنان در ایران نیز پا گرفته است.

این اتفاقات بر متن فضای عمومی پر تلاظم جامعه، دارد گفتمان های روز جهانی کارگر را رقم میزند. فراخوانها برای برگزاری این روز اعتراض سراسری آغاز شده است. از جمله “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” طی بیانیه ای با اشاره به اینکه دولت و حکومت با همه جناح ها و دسته جات غارتگرش بیش از پیش به طبقه کارگر و مزد بگیران هجوم آورده و کمر به نابودی آنها بسته است، دفاع از زندگی و معیشت و داشتن کرامت انسانی را حلقه پیوند همه کارگران و همه مردم به یکدیگر دانسته و بر اتحاد مبارزاتی همه بخش های جامعه برای رهایی از شرایط اسفناک حاکم تاکید میکند. این شورا با تاکید بر اینکه خواستهای کارگران نفت پاسخ نگرفته است و روز جهانی کارگر میتواند مناسبتی برای به پیش کشیدن خواستها و مطالباتشان باشد، از به میدان آمدن به زودی کارگران نفت برای پیگیری مطالباتشان خبر میدهد. در آخر نیز همه کارگران و مزدبگیران جامعه رابه به سردادن فریاد متحدانه دردهای مشترک خود در روز جهانی کارگر و تبدیل این روز به روز اعتراض سراسری علیه وضعیت نابسامان معیشتی و زیستی موجود فر میخواند.

از سوی دیگر چهار گروه و تشکل از بازنشستگان از جمله اتحاد سراسری بازنشستگان ایران، گروه اتحاد بازنشستگان، گروه بازنشستگان مستقل تهران و شورای بازنشستگان ایران طی بیانیه ای مشترک به گرامیداشت روز جهانی کارگر و نیز روز معلم که دوازدهم اردیبهشت است فراخوان داده اند. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:”در شرایطی که دولت و قدرت سیاسی حاکم، راه بیان آزادانه و پیگیری خواست های مسلم اقشار زحمتکش را مسدود نموده و مطالبه گری را «جرم» تلقی می کند، مسلم است که فریادها خاموش نخواهد ماند. همچنانکه سالهاست بستر خیابان به عرصه اعتراضات، اعتصابات، تحصن و تجمعات کارگران، معلمان، بازنشستگان و توده های زحمتکش تبدیل شده است. امسال تلاقی یکشنبه های اعتراضی بازنشستگان (کارگران دیروز) با روز جهانی کارگر و روز معلم در یازدهم و دوازدهم اردیبهشت بستری برای همبستگی و سر دادن فریادهای متحدانه و رسا برای برخورداری از زیست و معیشتی شایسته می باشد: ما کارگریم برده نیستیم! روز جهانی کارگر و معلم را گرامی می داریم”.

این خبرها و این اتفاقات فضای اول مه امسال را به روشنی ترسیم میکند. این اتفاقات بیش از بیش بر اتحاد مبارزاتی بخش های مختلف طبقه کارگر و کل جامعه برای رهایی از شر جهنم جمهوری اسلامی تاکید میگذارد. باشد که اول مه امسال یک روز تاریخی مهم و فراموش نشدنی و سرآغازی برای همبستگی گسترده بخشهای مختلف جامعه و یک اتحاد مبارزاتی محکم برای رهایی و ساختن جامعه ای شاد و انسانی باشد. زنده باد اول مه روز جهانی کارگر!