“کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست بلکه مبتنی بر تقویت تولید داخلی است.”
خامنه ای
این اظهارات علیه خط رفسنجانی- روحانی و استراتژی “گشایش اقتصادی از طریق عادیسازی رابطه با غرب” بیان شده است. خامنه ای با “نرمش قهرمانانه” و موضع “نه مخالف نه موافق” فعلا به مذاکرات لوزان و ژنو و نیویورک رضایت داده است اما به شدت نگران و دلواپس کیان اسلام و بقای نظام جمهوری اسلامی است. میخواهد تحریمها متوقف شود بی آنکه سرمایه سیاسی ضد آمریکائی گری و غربستیزی حکومتش بر باد برود. شان نزول “اقتصاد مقاومتی” و “تقویت تولید داخلی” و غیره که همه میدانند با وجود تحریمها وانزوای اقتصادی رژیم تبلیغات توخالی ای بیش نخواهد بود، نیز چیزی بجز حفظ همین سرمایه سیاسی نیست. جناحی میخواهد با تعامل و تنش زدائی با غرب نظام متبوعش را حفط کند و دیگری با ادامه خط ضد آمریکائیگری. هر یک سیاست جناح مقابل را به ضرر حفظ و بقای جمهوری اسلامی میداند و هر دو هم حق دارند! مبنای نگرانی هردو خیزش انقلابی توده مردم به ستوه آمده از وضع موجود است.
از دید توده مردم رانده شده بزیر خط فقر کلید حل مشکلات اقتصادی نه در لوزان و ژنو و نیویورک است و نه در بیت رهبری و دالانهای حکومت. نه عادیسازی رابطه با غرب دردی از مردم دوا خواهد کرد و نه کوبیدن بر طبل توخالی غرب ستیزی. راه حل واقعی حل مشکلات اقتصادی – و سیاسی و اجتماعی- مردم بزیر کشیدن جمهوری اسلامی است و بس.
انترناسیونال ۶۰۶
یادداشتهای هفته
حمید تقوایی