حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
اصغر کریمی :
شرکت همسران کارگران کارخانه کنتورسازی ایران در شهرستان البرز استان قزوین در روز ١٣ اسفند، یک اتفاق بسیار جالب و امیدبخش است. این اقدام را باید ستود، تبلیغ و تشویق کرد و آنرا بعنوان الگویی مهم و حیاتی در جنبش کارگری مقابل کارگران در سراسر کشور گذاشت.
طبق خبری که ایلنا منتشر شده است، حدود ٦٠٠ نفر از کارگران کارخانه کنتور سازی ایران در شهرستان البرز استان قزوین در اعتراض به پرداخت نشدن ٥ ماه از مطالبات معوقه خود از انجام کار خودداری کرده و در سالن غذا خوری تجمع کردند. عدم پرداخت حقوق کارگران در حالی صورت میگیرد که این کارخانه در سال جاری افزایش تولید داشته و کارفرما با استثمار کارگران سودسرشاری به جیب زده است اما بجای حقوق کامل، مبالغ بسیار کمی به بهانه کمبود منابع مالی به کارگران پرداخته است. طبق این خبر تجمع اعتراضی کارگران که از ١٢ اسفند شروع شده بود، در روز ١٣ اسفند هم ادامه یافت و اینبار همسران کارگران اعتصابی در تجمع کارگران شرکت کردند. کارفرما مجبور شد همان روز ١٣ اسفند دو ماه حقوق معوقه را به حساب کارگران واریز کند اما کارگران همچنان به اعتصاب و تجمع ادامه دادند و خواهان دریافت کل حقوق معوقه و رفع مشکلات بیمه ای خود شدند.
چند سال قبل خطاب به کارگران نیشکر هفت تپه تاکید کردم که همسران و اعضای خانواده های کارگران نه تنها لازم است در تجمعات اعتراضی کارگران اعتصابی که در شهر هفت تپه انجام میشود شرکت کنند بلکه همچنین میتوانند و حق دارند و مهم است که در مجمع عمومی کارگران در درون کارخانه نیز حضور داشته باشند و در تصمیم گیری ها شرکت کنند. چرا که هر اعتراض کارگران و هر تصمیمی درمورد آنها اعم از دستمزد و بیمه و ایمنی محیط کار و امنیت شغلی کارگران مستقیما به آنها هم مربوط میشود. دوستی سوال کرده بود که چگونه اعضای خانواده ها میتوانند در کارخانه حضور پیدا کنند. پاسخ من این بود که این حق را باید با اعتراض به کرسی نشاند. مهم این است که کارگران و همسرانشان بر اهمیت این مساله واقف باشند. اگر کارگران تصمیم بگیرند میتوانند. مهم آگاهی کارگران، اعم از کارگران کارخانه و همسران و اعضای خانواده هایشان، و اراده و تصمیم آنها است. تحصن خانواده های کارگران بازداشتی معدن سنگ آهن بافق در تابستان امسال جلوه باشکوه و قدرتمندی از حضور خانواده های کارگران در مبارزات کارگری بود که بخش زیادی از جمعیت شهر بافق را به همبستگی با کارگران اعتصابی معدن کشاند و مقامات و سیستم قضایی را وادار به آزادی کارگران کرد و دقیقا به خاطر همین پتانسیل مبارزاتی است که قوه قضائیه همچنان از دادگاهی کردن کارگرانی که برایشان پرونده سازی کرده است، هراس دارد. و اکنون اقدام همسران کارگران اعتصابی کنتورسازی قزوین اقدام باشکوه دیگری در تاریخ جنبش کارگری است.
رهبران کارگران اعتصابی، اعم از کارگران مراکز تولیدی، معلمان و پرستاران، باید مبارزه خود را از چهاردیواری کارخانه یا مدرسه و بیمارستان به بیرون بکشانند. منظور صرفا جغرافیای بیرون محل کار نیست. منظور این است که از محدوده «صنف» خود بیرون بکشند، دیگران را مطلع کنند، دخالت دیگران را بخواهند، فعالانه خبررسانی کنند، نگذارند امثال شوراهای اسلامی و نهادهای زرد و سازشکار دیگر در چهارچوب محدود و صنفی تعدادی اعتصابی مجزا از بقیه جامعه آنرا خفه کنند. و اولین و نزدیک ترین نیرو برای دخیل شدن در این مبارزه همسران کارگران و سایر اعضای خانواده های آنها هستند. این شرط مهمی برای تقویت اعتراض، رسانه ای شدن آن، جلب همبستگی بقیه مردم، و ایجاد یک سد دفاعی محکم برای جلوگیری از سرکوب و دستگیری رهبران کارگران است. همسران کارگران پل ارتباطی مهمی میان کارگران و جامعه اند. این باید به ملکه ذهن هر فعال و رهبر کارگری تبدیل شود. موانعی از جمله ذهنیت عقب مانده برخی کارگران، یا معضلات خانوادگی و بویژه تلاش سیستماتیک دشمنان طبقه کارگر برای جلوگیری از قدرتمند شدن این مبارزات را باید خنثی کرد. این کار عملی است، بویژه در شرایط کنونی از زمینه های بسیار مساعدی برخوردار است و برای پیشروی طبقه کارگر از هر اقدامی حیاتی تر است.
