به مناسبت سالروز اعلام موجدیت حزب کمونیست کارگری ایران

طه حسینی:
بیست وسه سال پیش حزب کمونیست کارگری اعلام موجودیت کرد. ابتدا سال روز حزب را به آزادیخواهان و برابری طلبان،همه انسانهای شریفی که برای یک زندگی بهتر میکوشند و خصوصا اعضا و فعالین حزب تبریک میگویم.

در رابطه با تشکیل حزب کمونیست کارگری میتوان زیاد نوشته و گفته شده است اما من میخواهم فقط یک یاد آوری تاریخی از این واقعه مهم انجام دهم .

نسل جوان که امروز میخواهد ازتاریخ حزب کمونیست کارگری اطلاع پیدا کند. مو قعیتی است که حزب در آن اعلام موجودیت کرد.

حزب در شرایطی تشکیل شد که کمونیست بودن میوه ممنوعه بود .گفتن اینکه ما کمونیست هستیم و یا من کمونیستم “تابو” بود. تبلیغات مداوم رسانه های دولتهای قدرتمند، ریزش و از هم پاشیدن بلوک شرق باعث شده بود که مردم بلطبع از زبان بورژوازی جهانی کمونیسم را تمام شده اعلام کنند “چپ” در آندوره چه در سطح جهانی و همچنین در ایران برگشت ۱۸۰ درجه ای کرد بخشی وسیعی از آنها حتی اسامی خودشان را عوض کردند. مبنایشان تمکین به دمکراسی بورژوازی و هارت و پورتهای سرمایه داری جهانی شد. در ایران حتی رادیکال ترینشان وظیفه خود را تشکیلات داری و به “قاچ زین خود چسپیدن” بود تا نکند این تعرض سرمایه داری”تشیکلاتشان” را به خطر بیاندازد.

حزب کمونیست کارگری تشکیل شد و به جنگ این تعرض جدید حاکمان سرمایه رفت .حاکمان سرمایه بانیان “نظم نوین جهانی” اعلام کردند که دنیا همین است که می بینید. بهتر و بدترش همین است، آرزوی بیشتر ازاین را نکنید، کارگر همین قدر حقش است سوسیالیسم همین بود که رفت و آزادیخواهی و برابری طلبی بی معنی است .

حزب کمونیست کارگری اعلام کرد نظم نوین جهانی حقیقت را وارونه نشان میدهد اما دیری نخواهد کشید که اعتراضات و جنبش های وسیع ضد کاپیتالیستی عروج خواهند کرد. جنبش ما جنبش برابری طلبی این تعرض وحشیانه را با اعتراضات وسیع خود جواب خواهد داد.

واقعیت نشان داد که دیری نپائید اعتراض و مبارزه کارگر و جنبش اعتراضی برای آزادی و رفاه و علیه نظم سرمایه داری دوباره سر بر آورد و تا به امروز ادامه دارد .جنبش نود ونه درصدیها، اعتراضا ت وسیع کارگری در سطح جهان به وضع زندگی فلاکت بار واعتراض بر علیه تعرض بی وقفه سرمایه داری به هر آنچه تا دیروز با اتحاد و مبارزه طبقه کارگر و جنبش های اجتماعی برای رفاه و تامین اجتماعی بدست آورده بودند نمایان شد. جنبش ها و انقلابات منطقه خاورمیانه همه نشانی از این بود. این واقعیتها و صف معترض کارگران و مردم به جان آمده از دست یک درصد انگل و مفتخور سرمایه دار را حزب کمونیست کارگری به رهبری منصور حکمت آنرا پیش بینی کرده بود.

در شرایطی این حزب اعلام موجودیت کرد و نوشت و با صدایی رسا اعلام کرد که: کمونیسم زنده است، مارکس زنده است آنچه شکست خورد بخشی از همین نظام وسیستم سرمایه داری دولتی است که جامعه برده وار و استثمارگونه خود را سوسیالیست نامیده بود. سیستمی که هیچ شباهتی به یک جامعه آزاد و برابر و عاری از استثمار نداشت، تنها تفاوتش با سرمایه داری غرب و سرمایه داری بازار آزاد این بود که سرمایه و اقتصاد این کشوردر دست دولت قبضه بود. حزب کمونیست کارگری اعلام کرد تا موقعی که نابرابری و استثمار و بردگی انسان هست، خواست و مبارزه برای یک جامعه آزاد و برابر هم وجود دارد. اعلام کرد ما کمونیست هستیم و برای چنین جامعه ای میکوشیم.

آن تاریخ، تاریخ سرافرازی و دفاع بی چون چرای انسانهایی بود که آن شکست را نپذیرفتند و به جامعه و همه اعلام کردند که کمونیست کارگری هستند .تفاوتهایشان را با آن جنبشهای که تا آن موقع تحت نام کمونیسم و سوسیالیست فعالیت میکردند بیان کردند .برنامه یک دنیایی بهتر را تدوین کردند و حتی با جسارت اعلام کردند که ما در کشمکش های اجتماعی برا ی قدرت سیاسی آلترناتیو جنبش کمونیسم کارگری و آزادیخواهی و برابری طلبی هستیم .

در عین حال تاریخ روشن شدن چهره واقعی احزاب و جریانات متعلق به جنبشهای اجتماعی دیگری هم بود که پسوند و پیشوند سوسیالیسم و کمونیسم و کارگر را با خود یدک میکشیدند. حقیقتی انکار ناپذیر است که فقط کمونیستهای واقعی در آن شرایط میتوانستند با اسم و نام واقعی خود فعالیت کنند .حمله به حزب کمونیست کارگری و شخص منصور حکمت خیلی روشن و علنی حمله به آرمانهای انسانی کمونیسم بود..

حزب کمونیست کارگری ایران تا همینجا در آرمان خواهیش و تعلقش به جنبش طبقه کارگر برای آزادی و برابری و لغو کارمزدی موفق بوده است .تاریخ کمونیسم ایران و جنبش رهای بخش کارگران کمونیست با تاریخ این حزب عجین شده است .این دوتاریخ را نمیشود جدا از هم تعریف کرد.

برای سرنگونی حکومت اسلامی در ایران و رسیدن به آزادی و برابری در کشاکش جنبش های مختلف اجتماعی بر سر قدرت سیاسی به حزب کمونیست کارگری بپیوندید.*