یادداشتهای هفته

حمید تقوایی:

فرهنگ ارتجاعی “روشنفکران” شیعی!

“اصولا روشنفکر ایرانی بدون فرهنگ شیعی معنی ندارد.” مسعود بهنود

“تشیع از ارکان مهم ملیت ماست … هر عضوی از اعضای جبهه ملی باید نسبت به مطالب یادشده پایبند و وفادارباشد تا عضو جبهه ملی شناخته شود وگرنه در تاریخ این جبهه جایگاهی نخواهد داشت”. عبدالعلی ادیب برومند رئیس شورای مرکزی جبهه ملی ایران

این تشیع پناهی ملی اسلامیون حرف تازه ای نیست. در تمام طول تاریخ معاصر ایران از انقلاب مشروطه تا امروز ناسیونالیسم و مذهب دو ایدئولوژی ارتجاعی بوده اند که برای تحمیق و سرکوب مردم و حرکات اعتراضی آنان بکار گرفته شده و دیکتاتوری بعد از دیکتاتوری را سرپا نگاهداشته اند. جریانات ملی اسلامی و “روشنفکران شیعی” چه در اپوزیسیون و چه در قدرت در تمام تاریخ معاصر ایران چیزی بجز ارتجاع و عقب ماندگی را نمایندگی نگرده اند. این باصطلاح “روشنفکران” با بیرق مشروعه در برابر انقلاب مشروطه ایستادند و با تشیع ولایت فقیه انقلاب ۵۷ را بخون کشیدند. اکنون هم بیش از سه دهه است که ملی اسلامیون حکومتی و یا به اپوزیسیون رانده شده با همین نوع لاطائلاتشان توجیه گر حکومت غارت و حکومت بوده اند و بعنوان مدافع و حافظ نظام جمهوری اسلامی عمل کرده اند. این نه “روشنفکر ایرانی” بلکه بخون کشیده شدن انقلابیون و روشنفکران واقعی در ایران است که بدون تشیع معنائی ندارد. انقلاب آتی ایران نه تنها با جمهوری اسلامی بلکه با این جریانات ملی- اسلامی نیز برای همیشه تعیین تکلیف خواهد کرد.

*******************
نود و نه درصدیهای آمریکا علیه راسیسم حاکم!

در روزهای اخیر بسیاری از شهرهای آمریکا شاهد تظاهرات و شورش مردم در اعتراض به حکم آشکارا ناعادلانه و تبعیض آمیز یک دادگاه در آن کشور است. بیش از چهار ماه قبل یک افسر پلیس سفید پوست یک تین ایجر سیاهپوست و غیر مسلح که جرمی بیشتر از راه رفتن در خیابان نداشت را در شهر فرگوسن در ایالت میسوری آمریکا با شلیک دوازده گلوله به قتل رساند. این حادثه باعث خشم مردم و اعتراضات و شورش توده ای در این شهر شد که دولت تنها با اعلام حکومت نظامی در این شهر قادر به کنترل آن شد. در تمام طول چهار ماه گذشته این اعتراضات در شهر فرگوسن ادامه داشته است. اما بعد از اعلام حکم تبرئه پلیس متهم به قتل در روز دوشنبه این هفته موج تازه ای از اعتراضات و شورش خیابانی نه تنها شهر فرگوسن بلکه ١۷۰ شهر آمریکا را در بر گرفت. و این اعتراضات همچنان ادامه دارد.

اعتراضات جاری در شهرهای آمریکا بدنبال و به بهانه حکم یک دادگاه صورت میگیرد ولی مساله بسیار فراتر و عمیق تر از تبرئه یک گناهکار است. این شورشها واکنش مردم آمریکا به بیعدالتی و تبعیض و راسیسم آشکاری است که نه تنها پلیس و قوه قضائیه بلکه کل سیستم دولتی آمریکا را در برگرفته است.

حادثه فرگوسن یک تصادف و اتفاق ایزوله و منحصر بفرد نیست. دو سال قبل در حادثه مشابهی یک تین ایجرسیاهپوست در شهر میامی با شلیک گلوله یک مامور حفاظت محلی کشته شد. دادگاه این فرد را نیز تبرئه کرد! در حادثه دیگری، اواخر هفته گذشته، دو روز قبل از اعلام تبرئه پلیس در فرگوسن ، یک کودک سیاهپوست ١٢ ساله که با یک هفت تیر اسباب بازی در یک پارک در شهر کلیولند مشغول بازی بود با شلیک گلوله پلیس به قتل رسید. بدنبال این حادثه مقامات و رسانه های اصلی آمریکا نظیر سی ان ان کمپانی اسباب بازی سازی را بخاطر تولید هفت تیرهای شبه واقعی ملامت کردند!

این ها تنها آخرین نمونه های برخورد دولت و رسانه ها و قوه قضائیه آمریکا با پلیسهای قاتل جوانان و کودکان سیاهپوستی است که جرمشان فقط بازی با هفت تیر اسباب بازی و یا صرفا گذر از خیابان و جلب سوء ظن پلیس بوده است! به گزارش سایت occupy.com بطور متوسط در هر ٢۸ ساعت یک سیاهپوست بوسیله پلیس آمریکا کشته میشود. در این سایت اعلام شده است که سیاهپوستان تنها ١٣ درصد جمعیت آمریکا را تشکیل میدهند، اما نزدیک به ٤۰ درصد زندانیان سیاهپوست هستند.

این واقعیات تکاندهنده نشان میدهد که مشکل صرفا پلیس و سیستم قضائی نیست بلکه راسیسم نهادینه شده در فرهنگ یک درصدیهای حاکم و نیروهای مجریه و قضائیه دست پرورده و خدمتگزار یک درصدیهای حاکم است.

تبعیض نژادی در آمریکا بهمان اندازه ضد انسانی و نفرت انگیز است که تبعیض جنسی در ایران. راسیسم و مذهب هر دو در خدمت قدرت سیاسی و اقتصادی طبقه حاکمه قرا دارند و در هر دو مورد راه جارو کردن این تبعیضات از جامعه خیزش و اعتراضات توده های مردم به تنگ آمده از نابرابریهای موجود علیه یک درصدیهای حاکم است.

*******************
نافرجامی مذاکرات هسته ای و “حرفهای کلفت” آمریکا!

“ما مدام همکاری میکنیم، اما آنها حرفهای کلفتتر میزنند”. علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی

منظور از حرفهای کلفت تر شرط کوتاه آمدن جمهوری اسلامی نه تنها از پروژه هسته ای بلکه از کل سیاستهای ضدآمریکائیستی است. اوباما بعد از بیحاصل ماندن دور اخیر مذاکرات گفته است: “فراموش نکنید که حتی اگر معضل هستهای را برطرف کنیم، هنوز با مشکل حمایت ایران از فعالیتهای تروریستی در منطقه روبهرو هستیم، و برخورد دولت ایران با دوستان آمریکا مثل اسرائیل هنوز برای ما مسألهساز است. بنابراین راهِ عادی سازی روابط ما با ایران بسیار طولانی است.”

این از جمله حرفهای کلفتی است که به مذاق مقامات حکومتی در ایران خوش نمی آید. جمهوری اسلامی میداند که آنچه اوباما برطرف کردن معضل هسته ای مینامد مقدمه ای برای اعمال فشار بیشتر برای دست شستن کامل جمهوری اسلامی از سیاستهای ضد آمریکائی اش خواهد بود. این چشم اندازی است که کل هویت سیاسی جمهوری اسلامی، موقعیت منطقه ای او و نهایتا موقعیتش در خود ایران را به خطر خواهد انداخت. نگرانی جمهوری اسلامی نهایتا نه رابطه با غرب بلکه رابطه اش با مردم ایران است!