نگاه هفته

حمید تقوایی:

نماینده مردم عراق چه کسی است؟

“نه داعش نماينده اهل سنت است، نه ارتش عراق نماينده شيعيان”
عبد الله رمضان زاده فعال دوم خردادی و از مقامات بالای دولت خاتمی
دغدغه این جناب دوخردادی، به شیوه دولت متبوعه اش و همه نیروهای اسلامی، نمایندگی شدن مردم نیست، نمایندگی شدن اهل مذاهب است، و این نماینده تراشی مذهبی خود بخش مهمی از صورت مساله فاجعه عراق است.

مردم اهل سنت و اهل تشیع، یا بعبارت دقیق تر مردم منتسب به این مذاهب، نمایندگان خود گمارده زیادی دارند. از جمهوری اسلامی و مراجع تقلید رنگارنگ که هم اکنون در عراق مشغول فتوا دادن علیه یکدیگر هستند تا اخوان المسلمین و دولت مالکی و طالبان و داعش و دانشگاه الازهر و غیره و غیره. حتی برخی دولتهای اروپائی امام جمعه فلان مسجد یا فلان شیخ و مفتی و آیت الله ساکن کشورهای اروپائی را نماینده مهاجرین مسلمان به آن کشور قلمداد میکنند. این نماینده تراشی مذهبی شیوه همه دولتها و نیروهای ارتجاعی است. یک حاصل آن جمهوری اسلامی است که بعنوان نماینده “انقلاب اسلامی” و “جامعه مسلمان” ایران بجلو رانده شد و در مسند قدرت قرار گفت! و یک محصول دیگر آن فاجعه امروز عراق است! داعش و طالبان و دولت مالکی هم همین مدال نمایندگی مذهبی بخش از مردم را به سینه زده اند. نه صرفا افراطیون بلکه اسلامیون معتدل نظیر دو خردادیها هم خود را نماینده اسلام راستین میدانند.

رقابت و کشاکش میان فرقه های مختلف اسلامی به خواستها و تمایلات و منافع واقعی مردم، حتی اگر خودشان را پیرو این یا آن مذهب بدانند، ربطی ندارد. باید شر نیروها و دولتهای مذهبی از نوع داعش و عربستان گرقته تا جمهوری اسلامی و حزب الله و دولت مالکی را از سر جامعه کم کرد تا بتوان از هر نوع نمایندگی شدن واقعی مردم در دولت و در سیاست سخن گفت. جارو کردن اسلامیون در دستور روز توده مردم درعراق، درایران، و در کل منطقه خاورمیانه قرار دارد.
**********************************************

اعلام برگزاری تجمع خودجوش!

به گزارش سحام نیوز قرار است روز چهارشنبه (روز نوشتن این یادداشت) تجمعی تحت عنوان “اجتماع بزرگ لبیک” در رابطه با تحولات عراق در تهران برگزار شود. مقامات گفته اند این یک تجمع خودجوش است(!) که در آن یک فرمانده ارتش و یک مداح سخنرانی خواهند کرد. همچنین قرارست گروه سرود حزب الله لبنان در این مراسم سرود اجرا کند و آهنگی هم تحت عنوان “مدافعان حرم” اجرا خواهد شد. همچنین اعلام شده که در طی این مراسم از داوطلبین برای شرکت در جنگ با داعش ثبت نام به عمل می آید.

از جوک خودجوش که بگذریم برنامه این مراسم شباهت زیادی به سرباز گیری برای جنگهای صلیبی در قرون وسطی دارد. این توصیفات میتوانست شرح آماده کردن مجاهدین اسلام در یک منطقه امپراطوری عثمانی برای اعزام به جنگ با کفار مسیحی باشد. سرود و تهییج و سخنرانی مذهبی در دفاع از عتبات عالیات که هفته قبل روحانی در موردش به منبر رفته بود و بعد ثبت نام “مدافعان حرم”!

اما به همان اندازه که این کمدی- تراژدی به قرون وسطی نزدیک است از جامعه و مردم ایران بیگانه و بی ربط است. اوباش حکومتی و دار و دسته های ساندیس خور را در میدانی جمع میکنند و بر طبل جنگ با کفار میکوبند اما آن جنگ واقعی که بساط کل این توحش را جمع خواهد کرد مبارزه مردم ایران با جمهوری اسلامی است. “انقلاب خود جوش” مردم ایران بزودی فرا خواهد رسید.
**********************************************

شادی مردم و جهنم حکومت!

“آوردن آنتن ماهواره به معنی آوردن جهنم به خانواده است.”
احمد خاتمی
جنگ جمهوری اسلامی با آنتن ماهواره تمامی ندارد! هجوم میبرد و شکست میخورد و عقب مینشیند و باز حمله میکند. هر سال چندین بار این دور باطل تکرار میشود. حتی با تانک هم از روی دیش های ماهواره رد شدند و افاقه نکرد! مشکلشان چیست؟ اخلاقیات اسلامی؟ هجمه فرهنگ غربی؟ عفت و عصمت عمومی؟ حفظ کیان اسلام؟ … مدام از سر منبرها این حرفها را تکرارمیکنند اما دردشان چیز دیگری است.

تلویزیون ماهواره ای دریچه ای به دنیای موزیک و رقص و فیلم و شادی و سرگرمی و لذت سمعی و بصیری عصر حاضر است. دنیائی بدور از نهی از منکر و امر به معروف و سانسور و ممیزی متحجرین حاکم بر ایران. آنچه برای متحجرین حاکم جهنم است، برای مردم بجان آمده روزنه ای از فرهنگ و معیارها و ارزشهای کپک زده و قرون وسطائی حاکم به مدرنیسم قرن بیست و یکم است.
**********************************************

“حجاب و عفاف”، جدالی بر سر بودن و نبودن!

“٢٢ دستگاه مسئول پیگیری موضوع عفاف و حجاب هستند”
وزیر کشور
این بخشی از اظهارات وزیر کشور در پاسخ به سئوالات نمایندگان مجلس در مورد عدم برخورد دولت به ساپورت پوشان است!

حجاب و عفاف و امروز ساپورت به یک مساله حاد حکومت وکشمکش بین جناحها تبدیل شده است. اما معضل حکومت سیاسی تر و عمیق تر و فراتر از این است. حاد شدن بحث حجاب و عفاف و ساپورت و “مسائل فرهنگی” از این قبیل در رهنمودهای مقام رهبری و در دعوای بین جناحها و در مجلس و دولت و نمازهای جمعه و غیره همه حاکی از درماندگی یک حکومت قرون وسطائی در برابر یک جامعه قرن بیست و یکمی است. حکومتی که مجبور است برای حفط عفاف و حجاب مردم ٢٢ دستگاه را بجان جامعه بیاندازد دارد ورشکستگی خودش را اعلام میکند. ٢٢ دستگاه مشغول پیگیری قوانین ارتجاعی و ارزشهای پوسیده اسلامی هستند و بجائی نرسیده اند! هر چه حکومتی ها بیشتر برای مردم خط و نشان میکشند، زنان و جوانان و بخش وسیع تری از مردم معترض بیشتر موازین و ارزشهای پوسیده “عفاف و حجاب” اسلامی را نقض میکنند و زیر پا میگذارند.

اما مساله بر سر اخلاقیات و معنویات و مقابله اسلامی با هجوم فرهنگی و حتی صرفا برسر موقعیت زن در جامعه نیست. جدال بر سر مساله حجاب کشاکشی است بین مردم و رژیم بر سر بود و نبود جمهوری اسلامی! همه میدانند این حکومت بدون حجاب یک هفته هم نمی تواند دوام بیاورد.
آنچه در عمق جامعه ایران جریان دارد یک حرکت وسیع اجتماعی در نفی حکومت است و زنان در محور این حرکت قرار دارند.