حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
شهلا دانشفر:
یکسال از روی کار آمدن دولت روحانی میگذرد و نوبخت معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی روحانی در نشست خبری روز دوشنبه ٢٦ خرداد از عملکرد ١٠ ماه دولت روحانی و برنامه های آینده معاونت برنامه ریزی سخن گفت.
بخش عمده گزارش نوبخت از عملکرد “ده ماهه” دولت روحانی، گزارش شکست آن در اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها و مخمصه ایست که حکومت اسلامی در برابر مردم و خواستهایشان در آن گیر کرده است. راهکارش نیز با بیشرمی تمام طرح “حمایت غذائی اقشار کم در آمد” یعنی طرح تحقیر مردم گرسنه و درست کردن صف گرسنگان برای گرفتن لقمه نانی از دولت است.
نوبخت میگوید: طی سه مرحله حدود ده هزار و ٤٠٠ میلیارد تومان فقط به توزیع یارانه نقدی بین خانوارها اختصاص یافته است. درحالی که عده ای “انصراف” دادند اما در هر یک از این مراحل ٣٥٠٠ میلیارد تومان یارانه نقدی توزیع کرده ایم. او در ادامه میگوید: “با توجه به این که کل منابع حاصله ٦٢٠٠ میلیارد تومان بود و ما ١٠ هزار و ٤٠٠ میلیارد تومان را به پرداخت یارانه اختصاص دادیم، مبلغ ٤٢٠٠ میلیارد تومان باقیمانده را طبق مجوز قانون از خزانه عمومی برداشت کرده ایم که البته همه آن را هنوز تخصیص نداده ایم.”
نوبخت همچنین در مورد اختصاص ده هزار میلیارد تومان به بخش تولید، توضیح میدهد: “اختصاص این رقم زمانی بود که ٤٨ هزار میلیارد تومان درآمد با توجه به افزایش قیمت حاملهای انرژی داشتیم، اما اکنون افزایش قیمتها آنقدر نیست که بتوان تمام ١٠ هزار میلیارد تومان را به تولید اختصاص بدهیم، اما اگر شرایط فراهم شود منابع بیشتری را در این بخش هزینه خواهیم کرد. اختصاص این رقم زمانی بود که ٤٨ هزار میلیارد تومان درآمد با توجه به افزایش قیمت حاملهای انرژی داشتیم”. آخر سر هم در گفته هایش افزایش دوباره قیمت بنزین را تکذیب میکند. موضوع چیست؟
طرح “هدفمند کردن یارانه ها” طرح حذف چندرغاز سوبسیدی که به برخی از کالاهای اصلی تعلق میگرفت و کسب صد میلیارد تومان از محل افزایش کالاهای حامل انرژی برای خزانه دولت بود. نتیجه مستقیم این طرح، گرانی همه کالاها و وارد شدن شوک تورمی کمر شکن بر کل جامعه بود. در اجرای مرحله دوم “طرح هدفمند کردن یارانه ها” از آغاز سال جاری و گران شدن کالاهای حامل انرژی، طبعا شوک تورمی دیگری بر جامعه تحمیل شد. اما برای رژیمی که میخواست با خراب کردن بار بحرانش بر دوش مردم، پول حاصل از اجرای این طرح را به جیب بزند، به اعتراف نوبخت تنها در همین سه ماه سال جاری ناگزیر به هزینه کردن ده هزار و ٤٠٠ میلیارد تومان برای پرداخت “یارانه های نقدی” شده است. بدین ترتیب نتیجه اجرای این طرح از یکسو گرانی سرسام آور قیمت ها و افزایش هر روزه آن، بیکارسازیهای وسیع و فلاکت بیشتر برای مردم بوده است و از سوی دیگر خالی شدن بیشتر خزانه دولت و بن بست اقتصادی حکومت اسلامی. به عبارت روشنتر برای جمهوری اسلامی پرداخت چندرغاز یارانه در قبال تهاجم وسیعی که به زندگی و معیشت مردم تدارک دیده بود، یک چاشنی بود. اما اکنون پرداخت این یارانه ها به مردم وبال گردنش شده است و مردم تا قِران آخرش را طلب میکنند. و نه تنها این، بلکه خواستار افزایش فوری دستمزدها و دریافتی هایشان هستند. سخنان نوبخت بطور واقعی اعترافی دیگر بر شکست “طرح هدفمند کردن یارانه ها” در برابر فشار جامعه ایست که خواستهائی دارد و کوتاه نمی آید.
این چیزیست که ما از آغازش پیش بینی کردیم و گفتیم بحران اقتصادی حکومت اسلامی، بحرانی اساسا سیاسی است و راه حل اقتصادی ندارد. مساله اینجاست که در شرایطی که اقتصاد جامعه به مرز فروپاشیدن رسیده است، همانطور که اشاره کردم مردم ایستاده اند و حق و حقوقشان را میخواهند و امروز بیش از هر زمان مساله اقتصاد و معیشت به جلوی صحنه سیاسی جامعه کشیده شده است. از جمله بحث بر سر موجی از اعتراض بر سر خواست افزایش دستمزدهاست که ٤٠ هزار کارگر با طوماری اعتراضی بر سر این خواست پرچمدار این مبارزه اند. پرستاران نیز هم اکنون اعتراضشان بطور واقعی برای همین خواست و به دستمزدهای زیر خط فقر است.
در برابر چنین شرایطی و هراس از “شورش گرسنگان”، رژیم اسلامی هر روز با طرحی به جلو می آید تا برای خود مفری پیدا کند. در اواخر سال گذشته طرح “سبد کالائی” را برای افرادی که کمتر از ٥٠٠ هزار تومان در آمد دارند به اجرا گذاشتند و این طرح به موضوع اعتراض کل مردم به جان آمده از فقر و فلاکت حاکم بر جامعه تبدیل شد، تا جائیکه به نزاع شدیدی در درون خود حکومت منجر شد و از وحشت تبدیل صف های مردم برای گرفتن سبد کالائی شان به صف های اعتراض علیه فقر و گرانی، مجبور شدند فورا جمعشان کنند. اکنون نیز جناب نوبخت از طرح “حمایت غذائی” برای اقشار کم درآمد تحت پوشش کمیته امداد و سازمان بهزیستی، و صدقه دادن به مردمی که از هر گونه معاش و تامینی محرومند سخن میگوید.
کارگران و مردم به جان آمده از فقر و گرسنگی خواستار افزایش دستمزدها و حقوقهایشان هستند. جانیان اسلامی و سنخنگویشان نوبخت با صدقه دادن به محرومترین بخش های جامعه، میکوشند فضای اعتراض را بخوابانند. و در پاسخ کارگری که خواهان افزایش دستمزدها در سطح یک زندگی انسانی و متناسب با رشد سرسام آور قیمت ها و تورم است، وعده پوچ کنترل و نظارت بر بازار را میدهند.
پاسخ نوبخت و دولت روحانی پیوستن هر چه بیشتر به صف مبارزه برای خواست فوری افزایش دستمزدها و از جمله پیوستن به طومار ٤٠ هزار کارگری است که این پرچم را به دست گرفته اند. پاسخ نوبخت و دولت روحانی پیوستن پرستاران در تمام شهرها به اعتراضی است که هم اکنون در جریان است، آنهم با خواست روشن و مشخص افزایش سطح دستمزد کنونی. پاسخ نوبخت به میدان آمدن معلمان با خواست افزایش فوری سطح حقوق و برخورداری از یک زندگی انسانی است. پاسخ نوبخت به میدان آمدن میلیونها بیکار و در راس آن جوانان بیکار با خواست “یا کار یا بیمه بیکاری” و بیمه بیکاری در سطح تامین یک زندگی شایسته انسانی است.
در آخر بد نیست نگاهی هم به عملکرد یکساله و یا بقول جناب نوبخت ده ماهه دولت روحانی داشته باشیم.
عملکرد یکساله دولت روحانی، ادامه عملکرد سی و چند سال حاکمیت رژیم اسلامی و تحمیل فقر و فلاکت بیشتر بر کارگران و کل جامعه است.
عملکرد یکساله دولت روحانی ادامه اجرای طرح هدفمند کردن یارانه های رژیم اسلامی و تحمیل گرانی بیشتر و افزایش سرسام آور قیمت هاست.
عملکرد یکساله دولت روحانی تعیین حداقل دستمزد چند بار زیر خط فقر ٦٠٨ هزار تومانی بر کارگران و پایین آمدن سطح معیشت کل جامعه است.
عملکرد یک ساله دولت روحانی بیکارسازی بیش از ١ میلیون و چهارصد هزار نفر از کار در سه ماهه پاییز گذشته و به تعطیلی کشیده شدن کارخانجات بیشتر و در معرض بیکاری قرار گرفتن هزاران کارگر است. نویدشان نیز سونامی بیکاری ده میلیونی و بحران بیکاری جوانان است.
عملکرد یکساله دولت روحانی بالا رفتن هر روزه خط فقر و کشیده شدن زنان بیشتری به تن فروشی، اضافه شدن بر تعداد انسانهائی که نیاز به فروش کلیه خود برای تهیه لقمه نانی دارند، خارج شدن تعداد بیشتری کودک از چرخه تحصیل و اضافه شدن بر تعداد کودکان کار و خیابان و به اعتیاد کشیدن بیشتر جوانان است.
بعلاوه برای پیاده کردن طرحهای ریاضت اقتصادیِ حکومت و تهاجم هر روزه آن به زندگی و معیشت کارگران، عملکرد یکساله دولت روحانی شدت دادن به چرخ ماشین سرکوب حکومت، شکستن رکورد اعدامها و کارنامه ای با بیش از ٧٠٠ اعدامست.
خلاصه کلام اینکه عملکرد یکساله دولت روحانی، تداوم جهنمی است که رژیم اسلامی بر پا کرده است.
مردم ساکت نایستاده اند، مردم با جنبش هایشان به جلو می آیند
در مقابل جهنمی که رژیم اسلامی بر کارگران و کل جامعه تحمیل کرده است، و از جمله طی مدت روی کار آمدن دولت روحانی، مردم با جنبش های اعتراضی خود و حول خواستهایشان گرد آمده و هر روز بیشتر سازمان می یابند و به جلو می آیند. جنبش اعتراضی کارگری هر روز گسترده تر شده و هر روز قدمی بلند تر به جلو بر می دارد. از جمله در یک ماهه اخیر هزاران کارگر در کارخانجات مختلف چون اعتصاب یکماهه ٥ هزار کارگر معدن بافق یزد، اعتراضات پرشور کارگران پروفیل ساوه، تجمعات اعتراضی کارگران قطار شهری اهواز ، پلی اکریل اصفهان، ذوب آهن اردبیل، کارگران مخابرات راه دور، هزاران کارگر مخابرات روستائی، پرستاران و دهها مرکز دیگر کارگری در اعتراض و مبارزه بوده اند و این اعتراضات هر روز گسترده تر میشود. در کنار این اعتراضات، طومار ٤٠ هزار کارگر بر سر خواست افزایش دستمزدهاست که جریان دارد و این جنبش مهر خود را بر روز جهانی کارگر امسال در ایران نیز کوبید.
همچنین در دل چنین فضای پر جنب و جوش اعتراضی در مراکز کارگری، جنبش های اجتماعی دیگر چون جنبش علیه حجاب این پرچم آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی، جنبش علیه اعدام، جنبش علیه تخریب محیط زیست، جنبش علیه قوانین ارتجاعی اسلامی و خلاصی فرهنگی قویتر از هر وقت شکل گرفته و به جلو می آیند. اینها همه فضای اعتراضی کل جامعه را به نمایش میگذارد.
زیر فشار چنین شرایطی است که نوبخت از کارنامه “ده ماهه دولت روحانی” یعنی کارنامه شکستشان سخن میگوید.
پاسخ جناب نوبخت، جلوتر آمدن قدرتمند تر مردم با جنبش هایشان، به میدان آمدن میلیونها بیکار و در راسش جوانان بیکار، علیه بیکاری است. پاسخ جناب نوبخت متحد شدن کارگران و کل مردم حول خواستهای فوری خود از جمله افزایش دستمزدها، بیمه درمانی رایگان، تحصیل رایگان در همه سطوح تحصیلی و رفتن بسوی اعتراضاتی سراسری است. پاسخ جناب نوبخت، جمع کردن بساط چپاول و سرکوب این حکومت است.*
