تحرکی گسترده برای روز جهانی کارگر

شهلا دانشفر:
        تحرک بر سر برگزاری روز جهانی کارگر به عنوان یک روز مهم اعتراضی، گسترده تر از هر سال است. از جمله هماهنگ کنندگان طومار ٤٠ هزار امضا فراخوان به تجمع در مقابل وزارت کار داده اند، کارگران بازنشسته ذوب آهن اصفهان فراخوان به تجمع در مقابل دادگستری که در مرکز شهر است را داده اند، کارگران راه آهن مشهد فراخوان به تجمع در مقابل اداره کار این شهر داده اند، کارگران در شهر شوش، فراخوان به تجمع در مقابل اداره کار داده اند، و موضوع چگونگی برگزاری روز جهانی کارگر در مراکز مختلف کارگری مورد بحث است و صحبت از تجمع در مقابل وزارت کار و ادارات کار از ساعت ده صبح روز اول مه است. گوشه ای از این تحرکات را در بیش از یکماه برنامه های مستقیم کانال جدید می بینیم. در این برنامه ها مردم از بخش های مختلف جامعه با فریادهای اعتراضی شان علیه جهنمی که رژیم اسلامی بر پا کرده است، فراخوان به اعتراض سراسری در روز جهانی کارگر و به اشغال درآوردن خیابان ها میدهند.
       همچنین در جایی چون ساوه نماینده های کارگرن امضا کننده طومار اعتراضی بر سر خواست افزایش دستمزدها با تجمع در محل اداره کار این شهر خواهان تجدید نظر فوری در حداقل مزد مصوب شدند.
        این تحرکات بیش از هر چیز آینه ای از فضای انفجاری جامعه و محیط های کارگری است. این جنب و جوش در عین حال بیانگر توازن قوای دیگری در فضای اعتراضی جامعه است. توازن قوایی که در آن اعتراضات کارگری هر روز گسترده میشود. جنبش علیه اعدام در قامتی قویتر به جلو می آید و یک نمونه بارزش کارزار در دفاع از جان ریحانه جباری است که به موضوع جدالی در درون خود حکومت تبدیل شده است.
        توازن قوایی که در آن رژیم اسلامی با حمله به زندانیان سیاسی در بند ٣٥٠ اوین میخواست در آستانه اول مه زهر چشمی از جامعه بگیرد، اما خود به چنان مخمصه ای افتاد که ناگزیر به عقب نشینی و برکناری اسماعیلی رئیس کل زندانهایش شد و بیش از هر وقت شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد به جلوی صحنه سیاسی جامعه آمد و بالاخره توازن قوایی که در آن جامعه تا نفی عملی حجاب این پرچم رژیم اسلامی فاصله ای ندارد.
        طبعا یک محور مهم بر پا شدن چنین فضایی از اعتراض و مبارزه، اقتصاد فروپاشیده رژیم اسلامی و فشار سنگینش بر گرده کارگران و کل جامعه است و حرف کارگران و کل جامعه اینست که دیگر به این بردگی و فلاکت تن نمیدهیم و دارند با صف متحد خود به جلو می آیند. از جمله، کارزارهایی بر سر خواست افزایش دستمزدها، و اعتراضات گسترده در محیط های کارگری گوشه دیگری از این حقیقت را به نمایش میگذارد.
        در دل چنین کشاکشی صفوف درون حکومت نیز در هم ریخته تر از هر وقت است و هم اکنون نزاعهایشان بر سر پایه ای ترین مسائل دولت اسلامی بالا گرفته است. یک نمونه اش رفت و آمد بحث بر سر حجاب این پاشنه آشیل رژیم اسلامی بین خامنه ای، روحانی و رفسنجانی است. نمونه دیگرآن کشمکشهایشان بر سر چیزی که خامنه ای اسمش را “اقتصاد مقاومتی ” گذاشته است. رابطه با غرب نیز که یک نقطه امیدشان بود، دیگر دارد رنگ میبازد و خود خامنه ای از بی سرانجامی آن سخن گفت.
        اینها همه مولفه هاییست که فضای اول مه امسال را میسازد. اینها همه توازن قوای جدیدی را در آستانه اول ماه مه در جامعه بوجود اورده است. روزی که اعتراضات کارگران و کل جامعه را در خود گرد می آورد و تحرکات امسال نیز بیانگر همین حقیقت است. جنب و جوش کنونی بر سر برگزاری روز جهانی کارگر بیش از هر چیز جایگاه روز مهمی چون روز جهانی کارگر را نشان میدهد. روزی که اساسا روز کیفرخواست علیه توحش سرمایه داری و قدرتنمایی کارگران و کل جامعه در برابر این توحش است. امسال ما به استقبال چنین روزی میرویم.
        در عین حال فضایی که امروز حول روز جهانی کارگر در میان کارگران و کل جامعه بر پا شده است، بیش از هر چیز نشان دهنده، قطبی شدن جامعه علیه فقر و فلاکت و سرمایه داری حاکم است که افقی کارگری را می طلبد. به این معنی که امروز جامعه ایران به روشنی دارد نیازش را به یک آلترناتیو کارگری فریاد میزند. شرایطی که طبقه کارگر با راه حل کارگری خود و با حزبش میتواند جلوی صف اعتراض کل مردم قرار میگیرد و خواستهای کل جامعه را نمایندگی کند. راه حل یک دنیای بهتر. قطعنامه های روز جهانی کارگر نیز نوید بخش همین افق و سمت و سو است.

قطعنامه های اول مه انتشار یافت
        کارگران با قطعنامه ها و اعلام کیفرخواستشان به استقبال اول مه میروند. در همین مدت قطعنامه هایی از سوی کارگران شهر سقز، کارگران پروژه های پارس جنوبی، فعالان کارگری جنوب، فعالان کارگری گیلان، جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ویژه ماهشهر و بندر امام، بخشی از کارگران محور تهران – کرج، اتحادیه آزاد کارگران ایران، کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری، انجمن برق و فلزکار کرمانشاه، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، جمع هایی از دانشجویان در مازندران و دانشجویان دانشگاه آزاد دماوند منتشر شده است. همچنین کارگران زندانی از درون زندان همچون شاهرخ زمانی، محمد مولانایی، واحد سیده، یوسف آب خرابات، با بیانیه های پرشور خود ١١ اردیبهشت روز جهانی کارگر را تبریک گفته و همگان را به گرامیداشت این روز فراخوانده اند. محور مشترک همه این قطعنامه ها و بیانیه ها کیفرخواستی علیه سرمایه داری با همه مصائیبش است. قطعنامه هایی که از دنیایی عاری از ستم و استثمار سخن میگوید و به تبیعض و نابرابری، فقر و فلاکت و بیحقوقی کل جامعه معترض است و به همین اعتبار خواستهای کل جامعه را فریاد میزند. از جمله در بخشی از قطعنامه اتحادیه آزاد کارگران ایران آمده است:
        “فریاد اعتراض ما کارگران به فقر و فلاکت و بی حقوقی، فریاد اکثریت عظیم مردم ایران نسبت به شرایط موجود است. شرایطی که هر روزه ابعاد فاجعه آمیزی تری بر خود میگیرد و جمعیت عظیم تری از کارگران و مردم ایران را بسوی بی حقوقی مطلق و فقر و نداری سوق میدهد. بطوریکه دولت و کارفرمایان هیچ حد و مرزی را در تحمیل ستم معیشتی بر میلیونها خانواده کارگری برای خود قائل نیستند و هر روزه طرح و برنامه های جدید تری را برای تشدید استثمار کارگران و غارت ثروتهای اجتماعی در دستور میگذارند. هنوز خبر دست اندازی هزاران میلیارد تومانی توسط صاحب منصبان حکومتی به دسترنج کارگران در صندوق سازمان تامین اجتماعی کهنه نشده است که چپاول اموال ما کارگران در این صندوق را تحت عنوان “ادغام صندوق تامین اجتماعی در طرح بیمه سلامت همگانی” به میان کشیده اند و همزمان وزیر کار طرح افزایش سن بازنشستگی را برای غارت بیشتر دسترنج ما کارگران بر روی میز قرار داده است. هنوز خبر اظهارات رئیس جمهور مبنی بر کنترل تورم در سطح ٢٥ درصد که با هدف توجیه افزایش خفت بار ٢٥ درصدی حداقل مزد عنوان شد در آرشیو مطبوعات و رسانه ها بایگانی نشده بود که با اجرای مرحله دوم قطع سوبسیدها (موسوم به هدفمندی یارانه ها) قیمت حاملهای انرژی را بطور متوسط به بیش از ٦٠ درصد افزایش دادند و بدینگونه شرایط را برای افزایش سرسام آور هزینه های زندگی و غارت و چپاول سفره های خالی میلیونها خانواده کارگری مهیا کردند. اما کسانیکه هر لحظه و هر روزه و با توسل به انواع سیاستهای عوافریبانه چنین وضعیت فاجعه باری را بر ما کارگران و دیگر اقشار محروم و زحمتکش مردم ایران تحمیل میکنند باید بدانند که ما نظاره گر تباهی و نابودی هست و نیست مان نخواهیم شد و متحدانه در مقابل فقر و فلاکت و بی حقوقی اجتماعی تحمیل شده بر خود ایستادگی خواهیم کرد.”
        همچنین در این قطعنامه ها و بیانیه ها خواستهای فوری ای چون لغو مصوبه دولت مبنی بر دستمزد٦٠٨ هزار تومانی چند بار زیر خط فقر، متوقف شدن طرح قطع سوبسیدها (طرح هدفمند کردن یارانه ها)، آزادی فوری و بدون قید و شرط همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی، لغو مجازات اعدام، آزادی های وسیع اجتماعی از جمله حق تشکل، حق اعتصاب، آزادی بیان، آزادی تحزب، آزادی اعتراض، آزادی راهپیمایی، آزادی مطبوعات ، بیمه های اجتماعی چون درمان رایگان و تحصیل رایگان و بیمه بیکاری برای همگان، برابری زن و مرد در تمام سطوح اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، پرداخت فوری دستمزدهای معوقه، متوقف شدن فوری بیکارسازیها، رعایت بالاترین استانداردهای ایمنی در محیط های کار، حقوق برابر شهروندی برای مهاجرین افغان، تامین زندگی ای شایسته برای بازنشستگان، منع کار کودکان، خواستهایی است که مورد تاکید و محور فراخوان گردهمایی های روز جهانی کارگر است.
در این قطعنامه ها کارگران همچنین حمله به زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ اوین را محکوم کرده و خواستار آزادی فوری زندانیان سیاسی از زندان میشوند. سخن از اتحاد و همبستگی مطالبات کارگران با بخش های مختلف طبقه کارگر، معلمان، پرستاران و سایر اقشار و بخش های این طبقه است، از مبارزات دانشجویان، زنان و بخش های مختلف جامعه علیه مصائب و توحش سرمایه داری اعلام حمایت شده است و در آنها کارگران به عنوان یک طبقه جهانی همبستگی خود را با مبارزات کارگران جهان اعلام داشته و بر همبستگی بین المللی کارگری تاکید میکنند. قطعنامه های روز جهانی کارگر، قطعنامه های همبستگی جهانی کارگران است. گرد این قطعنامه ها و این خواستهای سراسری متحد شویم و به استقبال روز جهانی کارگر برویم.