با گذشت بیش از ٨ ماه از شیوع و گسترش کرونا در کشور اثرات آن بر اقتصاد حکومت و کل جامعه روز بروز بیشتر نمایان میشود.جمهوری اسلامی با بی تقاوتی و بی عملی و عدم مقابله جدی با کرونا، این بیماری را تبدیل به یک بحران بزرگ اجتماعی کرده که اثرات و تبعات آن در همه گوشه و زوایای زندگی اقتصادی وسیاسی واجتماعی مردم قابل مشاهده می باشد. در این میان گسترش بیکارسازیهای ناشی از کرونا خود تبدیل به یک معضل بزرگتر اجتماعی شده که معیشت و زندگی میلیونها نفر در جامعه را با مخاطرات جدی روبرو کرده است. میلیونها نفر دیگر هر آن احتمال دارد به صف میلیونی بیکاران رانده شوند. شاخص فلاکت و گسترش فقر، سقوط قدرت خرید و سطح معیشت این جمعیت چند میلیونی به طرز وصف ناپذیری سیر صعودی به خود گرفته است.
در طول نزدیک به یک سال گذشته بر اساس گزارشات حکومتی بیش از یک میلیون نفر بیکار شده و نزدیک به ۵ میلیون شغل دیگرمتاثر از کرونا بوده است. جمهوری اسلامی بدنبال اعتراضات گسترده به بیکاری ناشی از کرونا وعده پرداخت “بیمه بیکاری دوره کرونا” را داد. اکنون بعد از گذشت بیش از هشت ماه، وزارت کار رژیم بیلان اولیه طرح پرداخت بیمه بیکاری دوران کرونا و آمار کل دریافت کنندگان بیمه بیکاری را اعلام کرده است.
مسعود بابایی مدیرکل حمایت از مشاغل و بیمه بیکاری وزارت کار جمهوری اسلامی پیرامون موضوع پرداخت بیمه بیکاری گفته است:” قبل از کرونا ۲۴۰ هزار نفر در کل کشور بیمه بیکاری می گرفتند با شروع کرونا از اسفند ۹۸ تا اردیبهشت امسال، این تعداد به ۷۳۰ هزار نفر افزایش یافته. در این میان بیش از ۱۸۰ هزار نفر به دلایلی بیمه شان قطع شده است.”
بر اساس این سخنان مقام وزارت کار رژیم تنها درصد بسیار کمی ازکارگران بیکار شده بیمه بیکاری دوران کرونا شامل حالشان شده است. نگاهی به آمار و ارقام و اظهارات مقامات حکومت در مورد رشد بیکاری نشان می دهد که عملا میلیونها بیکار بدون هیچ درآمدی مجبور به زندگی در شرایط بسیار اسفناک شده و رسما به صف گرسنگان رانده شده اند. بیکاری در کنار کرونا دومین وبزرگترین معضل و مشکل جامعه ایران می باشد. مسئول این وضعیت جمهوری اسلامی و کل سیاستهای ضد مردمی اش است. اما برگردیم به آمار و ارقام بیکاری اعلام شده از طرف حکومت.
*جهانگیری معاون اول روحانی گفته است: از یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر که شغل خود را در کشور از دست دادهاند، ۸۱۷ هزار نفر مربوط به بخش خدمات و ۳۴۶ هزار نفر مربوط به بخش کشاورزی است.
- سه هفته پیش مقامات اتاق بازرگانی و وزارت کار حکومت اعلام کردند که بیش از ۵ میلیون شغل متاثر از کرونا بوده و چشم انداز روشنی برای ادامه اشتغال وجود ندارد.
- مرکز پژوهشهای مجلس در تیرماه امسال پیش بینی کرده شیوع کرونا، تا آخرسال جاری بیکاری دو تا شش میلیون نفر را به دنبال خواهد داشت.
- آرش محبینژاد دبیر انجمن قطعهسازان خودرو اوایل این هفته گفته است: از ۱۲۰۰ واحد قطعهساز حدود ۴۰۰ واحد قطعهساز در حالت نیمه تعطیل یا تعطیل به سر میبرند. بیش از ۱۵۰ هزار نفر از شاغلان در حالت تعلیق به سر میبرند.
اینها برخی اظهارات مقامات حکومت و نهادهایش در مورد افزایش بیکاری در هشت ماه گذشته می باشد. گزارش وزارت کار رژیم از آمار دریافت کنندگان بیمه بیکاری نشان می دهد که جمهوری اسلامی قصد پرداخت بیمه بیکاری به میلیونها کارگر را نداشته و ندارد. از جمعیت میلیونها نفری بیکاران فقط کمی بیشتر از ٧٠٠ هزار نفر شامل دریافت بیمه بیکاری شده اند که آن هم مدت زمانش محدود بوده و هر آن احتمال قطع شدنش می رود. بدین ترتیب حکومت پرداخت بیمه بیکاری که حق مسلم میلیونها کارگر می باشد را وظیفه خود ندانسته و از پرداخت آن رسما خوددار میکند.
جمهوری اسلامی با سیاست ضد کارگری و ضد انسانی عدم پرداخت بیمه بیکاری به میلیونها کارگر بیکار شده؛ رسما در کنار فاجعه کرونا یک تراژدی بسیار خطرناکتر، یعنی تهدید معیشت و جان وزندگی میلیونها بیکار را رقم زده و این جمعیت چند میلیونی را رسما به امان خود رها کرده و کاری برایشان نمی کند. جان و زندگی یک نسل از کارگران با خانواده هایشان در خطر جدی قرار دارد.
در کنار تحمیل فقر و فلاکت بر گرده میلیونها کارگر بیکار شده و مردم زحتمکش؛ تضمین درآمدهای افسانه ای حکومت دزدان و قاچاقچیان و اختلاسگران ادامه دارد. دزدیهای باندهای حکومتی به طرق مختلف ادامه دارد و تازه دستشان بازتر هم شده است. رژیم سر کیسه را برای باندهای سرکوبگر وکل دم و دستگاه عریض و طویل و ماشین کشتارش شل کرده، هزینه های گسترش تسلیحات نظامی و هسته ای اش را تامین کرده و کمبود پول و اعتباربرای هیچ طرح و کار مورد نظر رژیم وجود ندارد.
تنها با یک رقم دزدیها و غارت های میلیارد دلاری باندهای حکومتی می توان به همه افراد بیکار کشور بیمه بیکاری پرداخت کرد. اما تامین زندگی کارگران و مردم هیچ موقع امر و فکر وذکر حکومت دزدان و آدمکشان اسلامی سرمایه نبوده و نمی باشد. کارگران و مردم برای بدست آوردن کوچکترین خواستهایشان باید هر روزه دست به اعتراض و مبارزه بر علیه حکومت بزنند.
در برابر این سیاستهای ضد کارگری و ویران کننده جمهوری اسلامی در حق میلیونها کارگر بیکار که هست و نیستشان با نابودی روبرو بوده و مورد تعرض حکومت دزدان می باشند، باید متحدانه و سراسری به میدان آمد و با طرح خواست بیمه بیکاری مکفی و فوری برای همه بیکاران و برخورداری از همه امکانات و مزایای دوران بیکاری، این مطالبات را به حکومت تحمیل کرد.
محمد شکوهی
٢٠ اکتبر ٢٠٢٠