پیام کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران به کارگران: طبقه کارگر نماینده همه مردم در اعتراض به فقر و سرکوب و تبعیض است

پلنوم ٥١ کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران به همه شما کارگران شاغل، بیکار، بازنشسته، و پرستاران و معلمان که در شرایط غیر قابل تحمل ایران تحت حکومت اسلامی یک لحظه از مبارزه دست نمیشویید درود میفرستد.
در کنار کل بی حقوقیها و رنج و عذابی که حکومت اسلامی و مفتخوران سرمایه دار به کارگران تحمیل کرده اند، امروز ما ناچار به جدال با یک بلای دیگر یعنی فاجعه کرونا هستیم. بلائی که تاکنون چندین هزار نفر را قربانی کرده است و بیکاری گسترده تر و بی تامینی بیشتر و فقر غیر قابل تحمل تری را به زندگی ما تحمیل نموده است. حکومت اسلامی از ابتدا عامل شیوع کرونا در ایران بود و باعث مرگ و میر و گسترش فاجعه گردید. اکنون نیز با دروغ پردازی و ارائه آمار تلفات چندین بار پایین تر از واقعیت و کوچک شمردن این فاجعه، از تعطیل کار سر باز زده و کارگران و همه مردمی که ناگزیرند برای امرار معاش هر روز به سر کار بروند را در معرض بیماری و نابودی قرار داده است. کل عوارض و قربانیان کرونا را نیز باید در کارنامه جنایات حکومت و سرمایه داران و آقازاده های مفتخور ثبت کرد.
کارگران! ما سرمایه داران و حکومت اسلامی شان را خوب میشناسیم. این طیف انگل و مفتخور از هر فرصتی حتی از بلای کرونا برای دزدی بیشتر از معاش فقیرانه ما و ثروت اندوزی استفاده میکنند. در حالی که بحران کرونا بیش از پیش نشان داد که جامعه بدون کار کارگران نمیتواند حتی یک روز سر پا بماند، سرمایه داران و حکومت اسلامی شان امروز دو راهی ای که در برابر تک تک ما قرار داده اند اینست که بین کار کردن در شرایط کرونا و قبول خطر مرگ از یک طرف، و تعطیل کار بدون هیچ تامین و حقوقی که باز هم به معنای قبول گرسنگی و نابودی است، یکی را انتخاب کنیم. ما این دوراهی را نمی پذیریم. راه سومی هم وجود دارد و آن تعطیل کار با حقوق مکفی و تامین معیشت است. ما از ابتدا تاکید کرده ایم که همه مراکز کار بجز مراکز کلیدی و حیاتی ای نظیر بیمارستانها و برق و آب و انرژی باید تعطیل شوند. در این مراکز کلیدی نیز باید بنا به آخرین استانداردهای بین المللی ایمنی و شرایط مناسب کار کارکنان و کارگران بطور کامل تضمین شود. همچنان باید در این جهت تلاش کنیم و تعطیل کار را تحمیل نماییم.
ما کارگران میتوانیم و باید پرچم تامین معیشت و امنیت اقتصادی همگانی را در پیشاپیش کل مردم زحمتکش و محرومی که بحران کرونا زندگیشان را در معرض نبودی قرار داه است بر افرازیم و حکومت را ناگزیر کنیم که معیشت همگان را تامین کند. باید دست از کار کشید و از تجمع در کارخانه ها و مراکز تولیدی خودداری کرد. با اعتصاب و عدم حضور در کارخانه و محل کار میتوانیم هم جان و سلامت خود را به خطر نیندازیم و هم حکومت اسلامی سرمایه داران را تحت فشار قرار دهیم و ناگزیر کنیم با زدن از ریخت و پاشهای نجومی نهادهای رنگارنگش، معاش کارگران و همه مردم محروم جامعه را تا پایان کرونا تامین نماید.
کارگران! ما گفته ایم که کرونا یک بیماری ویروسی است اما تبدیل این بیماری به یک بحران اجتماعی، محصول نظام غیر انسانی سرمایه داری است که فقط سود در اولویت آن قرار دارد. در ایران تحت حکومت اسلامی، این بحران ابعاد فاجعه بارتری بخود گرفته و خواهد گرفت. نباید اجازه دهیم که این حکومت و این سیستم استثمار و ستم بیش از این زندگی ما را به نابودی و زجر و عذاب بکشاند. اعتراضات هرروزه بخشهای مختلف کارگران علیه چپاولها و خصوصی سازیها، علیه دستمزدهای زیر خط فقر و حقوقهای نجومی مفتخوران، علیه اخراجها و بیکارسازیها، اعتراضات به نپرداختن حقوقهای پرداخت نشده،علیه زندان و سرکوب، در دفاع از معیشت و آزادی و اداره شورایی، که بازتاب بارز آنرا در بیانیه های کارگری در اول مه امسال نیز شاهد بودیم، محور و ستون فقرات جنبش سرنگونی طلبانه ای است که خیزش آبان و دیماه آخرین بروز آن بود. طبقه کارگر با این اعتراضات هر روزه خود و با دفاع از جنبش دادخواهی، مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و مبارزه علیه فقر و نداری، در واقع ادامه جنبش آبان ماه را نمایندگی میکند. در این اعتراضات در عین حال شاهد این هستیم که صفوف طبقه ما هر روز متحدتر و مستحکم تر ظاهر میشود. کارگران همراه و همدوش معلمان و دانشجویان و بازنشستگان و زنان و جوانان و کل مردم محروم خواستهای اساسی واحدی را در جامعه نمایندگی میکنند و جلو میکشند. این یک پیشروی محسوس و مهم در جنبش سیاسی و طبقاتی ماست. با این اعتراضات طبقه ما در واقع دارد آلترناتیو و خواستهای اثباتی خود را نیز بیان میکند. یعنی جامعه ای که در آن تبعیض و استثمار و نابرابری طبقاتی و فقر و ستم سیاسی وجود نداشته باشد. جامعه ای سوسیالیستی که بر مبنای تامین زندگی و نیازهای همه افراد جامعه و نه سوداندوزی و بهره کشی مشتی سرمایه دار سازمان یافته باشد.
کارگران! اکنون باید عزم خود را جزم تر کنیم، متحدتر شویم و در پیشاپیش صفوف یک جامعه معترض به فقر و بیحقوقی و نابرابری بمیدان بیائیم. شرایط امروز ایران بیش از پیش بر مبارزه متحد و متشکل در صفوف حزبی که بتواند رهبری طبقه کارگر را در جنبشهای حق طلبانه جاری و جنبش سرنگونی طلبانه تامین نماید، تااکید میکند. به حزب طبقاتی خود، حزب کمونیست کارگری بپیوندید.
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد سوسیالیسم!
شبنه سوم خرداد ۱۳۹۹ (۲۳ مه ۲۰۲۰)