اول مه، ١١ اردیبهشت، روزجهانی کارگر: اینک نوبت ماست که فرامیرسد!

اول مه روز اتحاد و بمیدان آمدن کارگران جهان، روز امید و الهام بخش توده های عظیم مردمی است که دنیای دیگری میخواهند. از مبارزه برای “روز کار ٨ ساعته” و سایر مطالبات رفاهی تا جدال برای کسب حقوق سیاسی و مدنی و تا نمایش های قدرت برای پایین کشیدن دیکتاتورها و قاتلین، در تاریخ اول ماه مه ثبت است. این روز تلاش بشریت معاصر برای بدست گرفتن اختیار، در ایران نیز با مبارزه برای رهایی گره خورده است. از اول ماه مه ٥٨ که صدها هزار نفر در تهران و بسیاری شهرها رژه رفتند و اوباش اسلامی را به وحشت انداختند، تا اول مه ٨٨ که اجتماع کارگران و آزادیخواهان با هجوم سراسیمه حکومت روبرو شد و در واقع شیپور از راه رسیدن انقلابی عظیم علیه جمهوری اسلامی را مینواخت، تنها جلوه هایی هستند از قدرت و ظرفیت بالقوه ای که اول مه در خود نهفته دارد.
بیایید امسال این قدرت عظیم را تا میتوانیم گسترده تر به میدان آوریم. علیه گرانی و فقر و فلاکتی که گریبان اکثریت جامعه را گرفته است. علیه بی حقوقی و سرکوب و اختناق و دیکتاتوری. برای آزادی همه زندانیان سیاسی و الغاء اعدام و شکنجه. برای گردآوری بیشترین قوا علیه جمهوری اسلامی. برای پایان دادن به نظام مرده و پوسیده ای که زندگان را نابود میکند. برایرفاه و برابری و آزادی، برای رفع تبعیض و حاکمیت حرمت انسانی. برای همان چیزهایی که اساس اول مه است.
“ما زندگی نمی کنیم که کار کنیم، کار میکنیم که زندگی کنیم”! این شعار اجتماع اول مه کارگران تهران در چند سال پیش است. آیا محتوای همین شعار اکنون در بطن انقلاب های “نان و کرامت” در مصر و تونس و بسیاری کشورهای دیگر جاری نیست؟ آیا این اساس همان چیزی نیست که کارگران آمریکا اکنون برایش میجنگند و یا کارگران فرانسه آن اعتصابات عظیم سال گذشته را بخاطرش برپا کردند؟ آیا این حرف دل کارگران و توده های عظیم در چین و روسیه و هند و برزیل و آفریقای جنوبی و همه دنیا نیست؟ رفقا ما بسیاریم. ما اکثریت عظیم جهانیم. برای رهایی خود و جامعه باید به میدان بیائیم. همه کسانی که کرامت و آزادی میخواهند با ما هستند. روز اول ماه مه روز اتحاد بشریت آزادیخواه است. این روز نوبت ماست!
چه در ایران و چه در هر جای دیگر دنیا باید در اول ماه مه، ١١ اردیبهشت با تمام قوا به میدان آمد و فریاد زد: دیگر بس است فقر و نابرابری! دیگر بس است تبعیض و بی حقوقی! دیگر بس است سرکوب و دیکتاتوری! دیگر بس است حکومت مذهبی و حاکمیت هر جهل و خرافه ای! دیگر بس است جمهوری اسلامی! دیگر بس است حاکمیت سرمایه و بردگی مزدی! باید همه جا فریاد برآورد که: ما آمده ایم تا این کره زیبای زمین و عزت انسانی خود را که زیر چکمه های شما لگدکوب میشود پس بگیریم.
آزادی، برابری، حکومت کارگری
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد سوسیالیسم
حزب کمونیست کارگری ایران
٢٥ فروردین ١٣٨٩، ١٤ آوریل ٢٠١١