همبستگی با کارگران هفت تپه و فولاد را باید با تمام قوا ادامه داد

یکی از زیباترین جلوه های مبارزه طبقاتی در هفته های گذشته شکل گیری جنبشی قدرتمند از همبستگی با مبارزات کارگری است. سیلی از همبستگی با کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز از اقصا نقاط کشور به راه افتاد. مردم هفت تپه و شوش و اهواز و بویژه همسران کارگران این دو مرکز فعالانه در تجمعات کارگران شرکت کردند و فضای پرشوری ایجاد کردند، نمونه های مهمی مقابل جامعه گذاشتند و جنبش کارگری را قدم های بزرگی به جلو بردند. به این همبستگی باید با تمام قوا ادامه داد.

حکومت مفتخوران اسلامی ناتوان از پاسخگویی به خواست های کارگران، به خانه های کارگران یورش برد و تعدادی از فعالین این دو مرکز را دستگیر کرد. جمهوری اسلامی هرچند تحت فشار اعتراضات تعدادی را آزاد کرد اما ارگان های سرکوب حکومت محدودیت های زیادی علیه آنها ایجاد کرده، تعدادی را همچنان در بازداشت نگه داشته اند، از کلیه کارگران دستگیرشده وثیقه گرفته و علیه آنها پرونده ساخته اند تا تهدید را بالای سر آنها نگهدارند. باید با تمام قوا به همبستگی با کارگران ادامه داد تا همه این فشارها و محدودیت ها برداشته شود و پرونده ها مختومه اعلام شود. اگر کسی باید دستگیر و زندانی و محاکمه شود این دست اندر حکومتند که با جنایات بیشمارشان و دزدی های کلانشان، اکثریت عظیم مردم را در فقر و محرومیت نگه داشته و حتی چندرغاز حقوق کارگران را هم بالا میکشند.

اما علاوه بر این، اعتصابات هفت تپه و فولاد اهواز الگوی تازه ای مقابل کارگران سایر مراکز و کل جامعه قرار داده اند، گفتمان شورا و اداره شورایی را توده ای کرده اند، با بسیج خانواده ها در تجمعات و راهپیمایی ها و فراخوان به مردم برای پیوستن به اجتماعات آنها راه توده ای تر کردن اعتراضات را به جامعه نشان داده اند، فضای همبستگی و اتحاد با دانشجویان را شکل داده اند، با سخنرانی های آتشین در خیابان ها کیفرخواست قاطعی علیه حکومت و سیاست های ارتجاعی اش اعلام کرده اند و در یک کلام نقش مهمی در فضای اعتراضی جامعه ایفا کرده اند. کارگران هفت تپه و فولاد اهواز با اعتصابات و تجمعات شکوهمند و قدرتمند خود برگ پرافتخاری نصیب جنبش کارگری و جنبش حق طلبانه مردم علیه مفتخوران حاکم کردند و باید همچنان با قدرت مورد حمایت و همبستگی قرار گیرند.

علی نجاتی و عسل محمدی و کلیه کارگران زندانی فولاد باید فورا و بی قید و شرط آزاد شوند. وثیقه ها باید بدور ریخته شود و کلیه پرونده هایی که علیه کارگران در این دوره و در جریان اعتراضات قبلی ساخته شده باید رسما و علنا مختومه اعلام شود. اینها را باید به خواست همه اعتراضات در سراسر کشور تبدیل کرد و این شمشیر تهدید بالای سر فعالین کارگری را از حکومت گرفت. باید با تداوم همبستگی با کارگران نیشکر و فولاد فضای همبستگی در سطح کشور را تحکیم کرد. باید حکومت منفور اسلامی را وادار کرد به خواست های کارگران و قبل از هرچیز آزادی دستگیر شدگان و مختومه اعلام شدن پرونده ها گردن نهد. باید چنان همبستگی را گسترش داد که فعالین کارگری و کارگرانی که علیه شان پرونده سازی کرده اند بتوانند به سر کار برگردند و با دست بازتری همچنان در صف اول اعتراضات، نقش خود را ایفا کنند. باید اینرا به جنایتکاران و مفتخوران حاکم که در بحران گیر کرده اند تحمیل کرد. کارگری که برای حقوق حقه اش اعتراض میکند مجرم نیست. مجرم سران حکومتند که پرونده سنگینی از چهل سال جنایت سیستماتیک علیه مردم دارند.

 

حزب کمونیست کارگری ایران

۱ دیماه ۱۳۹۷، ۲۲ دسامبر ۲۰۱۸

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *