حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
نامه سرگشاده به شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
روز یکشنبه ١٥ مهر برابر با ٧ اکتبر ٢٠١٨، شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران، به مناسبت ده اکتبرروز جهانی علیه اعدام بیانیه ای منتشر کرد با عنوان “اعدام یک قتل عمد دولتی است، نه به اعدام!”
در این بیانیه که به درست، گستردگی اعدامها در ایران و جایگاه اعدام در ٤٠ سال گذشته برای جمهوری اسلامی بررسی شده است، امضا کنندگان ضمن محکوم کردن اعدام در ایران و در دنیا خواهان لغو مجازات اعدام و آزادی تمام زندانیان سیاسی شده و از همه جوامع حقوق بشری و نهادهای بین المللی خواسته اند حکومت اسلامی را محکوم کنند.
برای من که سه مورد از این اعلامیه های مشترک از جانب این دوستان را بخاطر دارم، جای خوشحالی فراوانی بود که اولا متحدانه این بیانیه را داده اند و ثانیا کاملا محکم بر علیه اعدام در ایران و در دنیا حرف زده و حتی تیتر بیانیه خود را چنین انتخاب کرده اند: اعدام یک قتل عمد دولتی است. همه میدانند که این جمله طلایی از منصورحکمت ، کمونیست برجسته و یکی از مبارزین موثر علیه اعدام در ایران بود که امروز خوشبختانه در خیابانهای ایران بر در و دیوار این شعار نوشته میشود و در بیانیه های احزاب و سازمانهای علیه اعدام درج میشود.
این یک پیشرفت غیر قابل انکار در جنبش علیه اعدام در ایران و در دنیا است که تعداد هر چه بیشتری اعدام را نه یک اقدام اجباری دولتها برای مقابله با جرائم و یا اقدامی از سر ناچاری، بلکه یک سیاست موثر از سوی دولتها برای سرکوب بیشتر مردم و یک سیاست مبتنی بر قتل عمد از سوی دولتها با توجیهات مختلف از جمله حفظ امنیت جامعه و یا مقابله با جرائم نام می نهند.
در جریان کمپین نجات ریحانه جباری و یا قبلتر در جریان کمپین نجات سکینه محمدی آشتیانی و بار آخر در کمپین نجات رامین حسین پناهی نیز شاهد انتشار چنین اطلاعیه هائی بودیم. این دوستان در جریان این کمپین ها به درست با انتشار اطلاعیه های دسته جمعی از کمپین ها دفاع کرده و در کنار فعالین علیه اعدام و سنگسار به تداوم این اعتراضات رنگ و جلایی بهتر بخشیدند.
نکته ای که مرا واداربه نوشتن این مطلب کرد اینست که دوستان در اطلاعیه خود نوشته اند:
” در سالهایِ اخیر نیز گروه های مختلفی در ایران و خارج از کشور برای حذف کامل قانون مجازات اعدام فعالیت می کنند که می توان از مادران پارک لاله ایران و حامیان حرکت های دادخواهانه در کشورهای مختلف به عنوان فعال ترین این گروه ها نام برد که از سال ۱۳۸۸ شروع به فعالیت کرده اند و پیگیرانه علیه لغو مجازات اعدام در ایران و در اعتراض به احکام اعدام فعالان سیاسی و اجتماعی تلاش می کنند و یکی از سه خواسته اصلی شان لغو مجازات اعدام است. کمپین «لگام» برای لغو گام به گام اعدام در ایران نیز در آذرماه ۱۳۹۲ شروع به کار کرده است.”
“حرکتهای دادخواهانه در کشورهای مختلف” اسم کدام سازمانها است؟ شاید دوستان نمیتوانند اسم کمیته بین المللی علیه اعدام و یا حزب کمونیست کارگری ایران را بیاورند و این لفظ را جایگزین کرده اند. اگر این پاراگراف را به هر کسی که در ایران و یا در دنیا شاهد و ناظر منصف و بیطرف این اعتراضات باشد نشان دهید، احتمالا کمک خواهد کرد این متن را تصحیح کنید.
مروری بر کمپین های جهانی همچون کمپین نجات کبری رحمانپور، شهلا جاهد، سکینه محمدی آشتیانی، احسان فتاحیان، سامان نسیم، زانیار و لقمان مرادی، ماکوان مولودی و کمپین نجات ریحانه جباری و آخرین نمونه کمپین نجات رامین حسین پناهی، نشان میدهد که نمیتوان از جنبش علیه اعدام صحبت کرد و از کمیته بین المللی علیه اعدام اسم نبرد.
دوستان!
از بی بی سی و رادیو فردا و دوویچه وله و صدای آمریکا و سایر رسانه های نماینده سیاستهای رسمی دولتها که مدام فعالتیهای نیروهای چپ و انقلابی را نادیده میگیرند انتظاری نمیتوان داشت ولی شما چرا؟ امروز که حکومت اسلامی در سرازیری کامل است و جنبش علیه اعدام در بهترین و قویترین موقعیت است، شایسته است وقتی در مورد فعالترین ها و موثرترین ها حرف میزنید بیطرفانه و منصفانه واقعیت ها را بگویید.
از نظر من جنبش علیه اعدام در ایران یک جنبش عمومی است، جنبشی که از دو دهه قبل، با اشکال و روشهای بهتر و با آگاهگری و فرهنگ سازی به پیش رفته و همه مردم در ایران، خانواده ها و وکلا و فعالین مدافع حقوق انسان، کارگران، دانشجویان، مدافعین حقوق انسانی همه و همه در آن درگیر هستند و بی دلیل نیست که بیشترین بخشش محکومین به اعدام در چند سال اخیر اتفاق افتاده و یا بزرگترین کمپین ها بر علیه اعدام که در دنیا هم توجه میلیونی بخود جلب کرده است، در چند سال اخیر بوده است. فعالیت همه فعالین و نهادهای درگیر در این جنبش وسیع اجتماعی ارزشمند است و باید در سطح هر چه وسیعتری مطرح شود و برسمیت شناخته بشود.
کمیته بین المللی علیه اعدام فعالیت همه فعالین و مبارزان علیه اعدام را ارج مینهد و از آن استقبال میکند. امیدوارم دوستان شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران نیز همین شیوه را در پیش بگیرند.
مینا احدی
١٧ اکتبر ٢٠١٨
لینک مطلب
