حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
اصغر کریمی:
اعتراضات کارگری ماههای اخیر از چند نظر حائز اهمیت است. اولا این اعتراضات گسترده بوده و در مراکز بزرگ و بعضا کلیدی مانند پتروشیمی ها، ایران خودرو، پلی اکریل اصفهان، ذوب آهن اسدآباد همدان، نیشکر هفته تپه، معدن چادرملو، فولاد زاگرس، برخی مراکز کارگری در عسلویه، قطار شهری اهواز، پالایشگاه آبادان، تراکتورسازی تبریز، گاز و شوفاژ اخگر، کشتی سازی دی او تی وابسته به صدرا، روغن نباتی پارس قو، مجتمع گاز پارس جنوبی، شرکت واحد و دهها مرکز دیگر رخ داده است. ثانیا خواست افزایش دستمزد توسط هزاران کارگر ایران خودرو، خواست بیست درصد و سی و دو درصد افزایش در پلی اکریل و پتروشیمی ها و بویژه خواست دو میلیون تومان دستمزد در پتروشیمی های خوارزمی و بسباران یک خواست مهم و بسیج کننده در شرایط کنونی است. در شرایطی که شورای عالی کار و مسئولین خانه کارگر مشغول تصمیم گیری های پنهانی علیه کارگران بر سر دستمزد هستند، کارگران شیپور افزایش دستمزد را بصدا درآورده و آمادگی بیشتری در مبارزه بر سر دستمزد نسبت به سالهای قبل از خود نشان میدهند. سوم اینکه بسیاری از این اعتراضات دامنه دار و بسیار پیگیر بوده است. در برخی از این مراکز چندین تجمع و اعتصاب در طول چند هفته اتفاق افتاده است که نشانه بارزی از سازمان یافتگی این اعتراضات است. بعلاوه نفس طرح خواست های روشن بر سر دستمزد نشانه دیگری از سازمان یافتگی این اعتراضات است. و مهمتر از همه اینکه این اعتراضات در شرایط سیاسی ویژه ای رخ داده است. دولت ناتوان از کوچکترین تغییری به نفع کارگران و حتی در صدد قطع یارانه های نقدی است و قیمت ها همچنان بسرعت در حال افزایش است و از طرف دیگر افشاگری های هرروزه باندهای مختلف حکومتی علیه یکدیگر و دزدی آشکار از بیمه های میلیونها خانواده کارگری و بازنشستگان کوچکترین مشروعیتی برای حکومت باقی نگذاشته و آنها را در مقابل مردم بشدت تضعیف کرده است. به این مساله عقب نشینی جمهوری اسلامی در برابر دولت آمریکا و غرب و رسوا شدن رجزخوانی های حکومت و شروع دور دیگری از دعواهای حاد حکومتی را نیز باید اضافه کرد. در چنین شرایطی اعتراضات جاری کارگران هم پتانسیل گسترش و هم قابلیت تاثیرگذاری بالائی در جامعه دارد.
نقش رهبران کارگری و تشکل های کارگری در چنین شرایطی بسیار حائز اهمیت است. چند گام مهم در مقابل کارگران است و تحقق آنها در گرو تشخیص این اوضاع توسط رهبران کارگری است. تلاش برای تبدیل خواست افزایش دستمزد به یک خواست سراسری که زمینه زیادی در شرایط کنونی دارد از طریق طومار نویسی در مراکز کارگری، تشکیل مجمع عمومی و تصمیم جمعی حول این مساله، اتحاد کارگران در مجتمع های صنعتی حول این خواست و بویژه در میان کل کارگران پتروشیمی های ماهشهر از جمله اقداماتی در این راستا است. نکته دوم توجه به ایجاد تشکل های کارگری در کارخانه ها است. تحرکات اعتراضی همیشه زمینه مساعدتری برای شکل دادن به تشکل های کارگری در مراکز کار ایجاد میکند. فقدان تشکل های توده ای کارگری در کارخانه ها و مراکز صنعتی مانع مهمی بر سر اتحاد کارگران و به حرکت درآمدن سراسری آنها است. در فضای اعتراضات گسترده کنونی باید بیشترین تلاش برای ایجاد انواع تشکل های کارگری از مجمع عمومی بعنوان پایه و اساس تشکل های کارگری تا سندیکا و کمیته اعتصاب را در دستور گذاشت. روشن است که این کار بدلیل اهمیت آن بلافاصله با مانع دولت مواجه میشود. اما از یکطرف مدتها است که جمهوری اسلامی در مقابل اعتراضات کارگران اعم از اعتصاب یا تجمع در مقابل مراکز دولتی بسیار ناتوان بوده و قادر به جلوگیری از حرکات اعتراضی کارگران نبوده است و از طرف دیگر اگر بلافاصله نتوان تشکل های پایداری را بنیانگذاری کرد باید برگزاری مجمع عمومی را برای اتخاذ تصمیمات مختلف از جمله حول افزایش دستمزد و دستمزدهای معوقه و یا مقابله با اخراج و سایر خواست های مبرم عملی کرد و بدینطریق زمینه را برای تشکل های پایدار فراهم کرد.
حزب حیاتی است
عامل مهم دیگر در پیشروی سراسری کارگران تحزب کمونیستی است که نه تنها برای نمایندگی سیاسی کارگران در جدال های مهم اجتماعی بر سر کسب قدرت خود یک عامل حیاتی است بلکه حتی از زاویه مبارزات همین امروز کارگران و سر سراسری شدن خواستها و اعتصابات کارگری نیز حیاتی است. اینجا لازم است به یک نکته مهم اشاره شود. در ماههای گذشته کارگران مراکز صنعتی حضور پررنگ و قابل توجهی در کانال جدید داشتند. کارگران دهها کارخانه و مرکز صنعتی از نقاط مختلف کشور در برنامه های پخش مستقیم این کانال حضور یافتند و علیه فقر و دستمزدهای ناچیز خود صحبت کردند، زندگی و حقوق خود را با مقامات مقایسه کردند و در همراهی با کانال جدید به این شرایط اعتراض کردند. از سالها قبل روشن بود که بدلیل مضمون برنامه های کانال جدید، نقد عمیق به نظام و حکومت اسلامی و نابرابری ها و محرومیت های اقتصادی و سیاسی توده های وسیع مردم، کارگران و اقشار زحمتکش جامعه در ابعاد گسترده ای از این کانال استقبال میکنند و آنرا سخنگوی خود میدانند. اما حضور وسیع کارگران مراکز بزرگ تولیدی در کانال جدید در هفته های گذشته و مقابله آنها با مزدوران حکومت و مدافعین وضع موجود، نقطه درخشان دیگری در موقعیت این کانال و حزب کمونیست کارگری و در عین حال پیشروی کارگران بوده است. این قدم بزرگی بطرف تحزب کمونیستی و انتخاب سیاسی توسط کارگران است که باید تا انتخاب کامل حزب بعنوان نماینده سیاسی خود و دفاع فعال از آن ادامه یابد. حضور کارگران در کانال جدید و شرکت در جدال های هرروزه بر سر زندگی، بر سر مطالبات اقتصادی و سیاسی، علیه نابرابری ها و مذهب و جمهوری اسلامی و غیره قدم مهمی در گسترش و تعمیق خودآگاهی کارگران است که پیشروی کارگران در زمینه های مختلف مبارزه را تسهیل میکند. هرچه کارگران مراکز کلیدی در این جدال ها حضور وسیعتری داشته باشند و فعالانه تر کنار حزب خود قرار بگیرند و از این حزب در مقابل دشمنان خود دفاع کنند، هرچه بیشتر پیوستن به حزب در مراکز صنعتی اشاعه یابد و واحدها و شبکه های مختلف حزب در شهر محل زندگی و مراکز کارگری ایجاد شود، گام های بزرگتری بطرف متحد شدن و مقابله سراسری علیه شرایط فاجعه بار کنونی و علیه کل سرمایه داران و دولتشان برداشته شده است.
اینها حلقه های مهمی است که جنبش کارگری را برای مقابله با شرایط کنونی آماده میکند و تنها از همین طریق میتوان به دستاوردهای پایداری رسید. اعتصابات هرچند هم گسترش یابد میتواند بدلایل مختلف در دوره ای دیگر فروکش کند. ایجاد تشکل های کارگری در مراکز کار اما کارگران را در موقعیت تعرضی قرار میدهد و اتحاد سراسری آنها و تصمیمات بزرگ مانند اعتصاب سراسری را تسهیل میکند. اما بدون یک حزب کمونیستی که نفوذ خود را در میان کارگران گسترش داده و توسط رهبران و فعالین کارگری انتخاب شده باشد، طبقه کارگر هم در مبارزات جاری اش ضعیف تر و پراکنده تر خواهد بود و هم در تحولات و تلاطم های سیاسی جاری و آتی در ایران نمایندگی نمیشود و سرش بی کلاه میماند. رهبران و فعالین کارگری در هر سه زمینه نقش کلیدی و تعیین کننده دارند. *
