حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
اطلاعیه ها و پیامها
اطلاعیه حزب : محمد جراحی چهره محبوب جنبش کارگری درگذشت!
اطلاعیه حزب: درمورد عضویت محمد جراحی در حزب کمونیست کارگری!
جمع زیادی از یاران محمد جراحی، فعالین کارگری و آزادیخواهان روز ۱۴ مهر در مراسم خاکسپاری او در گورستانی در تبریز جمع شدند تا به این فعال خستگی ناپذیر جنبش کارگری و مبارز راه آزادی و انسانیت ادای احترام کنند. سرود انترناسیونال خواندند و با صحبت های کوتاهی یادش را گرامی داشتند.
[metaslider id=9218]
مراسم در گرامیداشت یاد عزیر محمد جراحی در شهر کلن آلمان
شهلا دانشفر: محمد جراحی، با سرود انترناسیونال به خاک سپرده شد
اطلاعیه پنج تشکل کارگری:مرگ مشعل، مرگ آتش نیست! تلاش تبهکارانی که شرایط مرگ محمد جراحی را فراهم کردند به عکس خود بدل خواهد شد!
محمود صالحی: محمد جراحی ما را تنها گذاشت(پیام جمعى)
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری: محمد جراحی در گذشت!
رضا رشیدی فعال کارگری: گرامی باد یاد و خاطر محمد جراحی کارگر کمونیست
مصاحبه با محمد جراحی (فیسبوک)
مصاحبه رودر رو با محمد جراحی بعد آزادی از زندان
کارگران و یک دنیای بهتر: پای صحبت محمد جراحی،با شهلا دانشفر- ۱ سپتامبر ۲۰۱۷
مصاحبه ای دیگر
مصاحبه رو در رو: با محمود صالحی از درگذشت زنده یاد محمد جراحی می گوید-۶ اکتبر ۲۰۱۷
درباره درگذشت محمد جراحی از رهبران جنبش کارگری و کادر حزب با حمید تقوایی (فیسبوک)
کلیپ از مراسم خاکسپاری محمد جراحی
سخنرانی جعفر عظیم زاده در مراسم خاکسپاری محمد جراحی (فیسبوک)
صحبتهای محمود صالحی.بر سر مزار محمد جراحی (فیسبوک)
سرود انترناسیونال بر مزار محمد جراحی (فیسبوک)
سخنرانی در مراسم (فیسبوک)
ادامه پیامها:
پیام حزب کمونیست کارگری چپ عراق (عربی)
اعلامیه حزب حکمتیست – محمد جراحی فعال قدیمی کارگری درگذشت
حزب کمونیست ایران: کارگران مبارز یاد همرزم طبقاتی خود محمد جراحی را گرامی می دارند
جوانمیر مرادی: محمد جراحی را از جنبش کارگری ایران گرفتند
محمد جراحی عضو کمیته پیگیری، مدافع جسور، خستگی ناپذیر و مبارز راه آرمانهای طبقه کارگر بعد از تحمل ۵ سال بدترین و غیر انسانی ترین شرایط زندان همراه با شکنجه های جسمی و روحی که منتج به سرطان شد، در حالیکه حدود یک سال بود که از زندان و از توهین و تحقیر زندانبان و شکنجه گر رهائی یافته بود، امروز درگذشت.
مرگ محمد جراحی یک باره رقم نخورده بود. روند مرگ او سالها پیش، در دوران بازداشت، شکنجه و زندان شکل گرفت و با محروم شدنش از معالجه و حتی داروهائی که خانواده اش با هزینه شخصی تهیه می کردند، بیماری او به مرحله بحران و لاعلاجی رسید که امروز بعد از سالها تحمل درد، زندگی را بدرود گفت.
بدون شک مرگ محمد جراحی برای جنبش کارگری واقعه ای دردناک و خسارت جبران ناپذیری است. اما راه و آرمان او همچنانکه هم اکنون هر روزه در اعتصابات و اعتراضات طوفنده کارگران و معلمان شاهد هستیم، پر ره رو است و یاد و خاطره او مانند مبارزانی همچون شاهرخ زمانی و کوروش بخشنده همراه لحظه به لحظه مبارزات جنبش کارگری ایران خواهد بود.
ما با از دست دادن هر هم رزمی، باری گران بر دوش احساس می کنیم. اما مطمئنا بارغم از دست دادن آنان را با همبستگی و اتحاد قدرتمندتر خود برای رسیدن به آرزوهایشان، بر خود هموار خواهیم کرد.
۱۳/۷/۱۳۹۶
……………………………
شورای همبستگی کارگران دماوند
با کمال تاسف سنگر مبارزه کارگران وآزادیخواهان و برابری طلبان یکی دیگر از فعالین جسور و خستگی ناپذیرش را از دست داد. مرگ ناحق و تحمیلی محمد جراحی ایمان و اراده همرزمانش را محکمتر و جسورتر کرد. و این سنگر روز بروز با واقعیت حاکمیت سرمایه روبرو و مستحکم‌تر می شود. به خانواده استوار محمد جراحی و تمام دلسوزان انسانیت و طبقه کارگر تسلیت می گوییم و یادش برای میشه زنده و جاودان است
……………………………
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه;
ننگ بر عاملین مرگ فعال کارگری محمد جراحی
زنده یاد محمد جراحی پنج سال به دلیل مبارزه برای دفاع از حقوق کارگران زندانی شد. و حتی حقوق اولیه وی به عنوان یک زندانی رعایت نگردید. مراجعه به پزشک را از وی دریغ کردند و به دلیل عدم تشخیص به موقع سرطان، به فاصله کمتر از یکسال پس از آزادی به دلیل پیشرفت بیماری، مراقبت های پزشکی موثر واقع نشد و متاسفانه یارانش را تنها گذاشت.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه یاد این فعال کارگری را گرامی می دارد و به خانواده و دوستان و یارانش تسلیت عرض می کند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۹۶/۰۷/۱۴
…………………..
برای محمد جراحی که دمی از مبارزه علیه ستم و استثمار به دور نماند!
جراحی فقط یک نام و یک خاطره نخواهد بود! جراحی فقط یک یار و همراه گرامی نخواهد بود! او نه تمثیل یک قهرمان، که خود یک راه بود، راهی که فراسویش صلح و نان و آزادی است! او یک افق درخشان در جهان بی عدالتی و تبعیض بود و خواهد ماند.
مرگ او یک مرگ ساده نبود بلکه از جنس مرگ انسان هایی است که در راه حمایت از کارگران و تمام مزدبگیران دمی ننشستند .او به دلیل همین تلاشش از طرف صاحبان زر و زور به زندان افتاد و در اثر بی توجهی زندانبانان جوانی و سلامتی خود را از دست داد. امروز وی نمرده است بلکه یاد وخاطره اش در تک تک ما باقی است.
راهش پر رهرو!
“گروه اتحاد بازنشستگان”
۹۶/۷/۱۴
……………..
رحمان گلچهره: محمد جراحی،خود نمرد! شما، او را کشتید!
شما مدافعان نظم حاکم سرمایه در ایران، تمام ارکان تار و پودتان، در اوج رذالت و ستمگری علیه انسانیت ،آغشته به خون محمد جراحی ست!
جراحی را به بند کشیدید تا فریاد حق طلبی و آزادیخواهی کارگر و جامعه معترض علیه ستم و نکبتی که سالها بر زندگی شان رقم زده اید را، به بند کشیده باشید.
بربریت ضد بشری تان را در زندان، بر جسم و جان او روا داشتید، تا کینه توزانه ترین نیات استثمارگرانه تان را علیه منافع طبقه کارگر و نیروی کارمزدی معترض به رخ کشیده باشید.
با به مرگ کشانیدن جراحی ، البته که ما را غمگین ساختید، و قلب مان را به درد آوردید.
اما بیهوده می پندارید با به کام مرگ کشانیدن کارگری مبارز و پرتلاش، فریاد و قدم های اعتراض مان را خاموش خواهید ساخت،همانگونه که با به خاموشی بردن ستار بهشتی و شاهرخ زمانی ما نه تنها ساکت ننشستیم ،که بیش از هر زمان و هربار گسترده تر به میدان آمدیم.
و اکنون، به ضرب آهنگ رژه ما گوش کنید،
مدت هاست با جسارتی متحدانه تر ، در یک هم سرنوشتی ،علیه ستمگری شما مدافعان سرمایه و بربریت ، و برای رهایی انسان از تمام فقر و خون و منجلابی که ارمغان شماست،به صف شده قد علم کرده ایم.
ما نیروی کارمزدی،حتی امروز(۱۳ مهر)، در روز خاموشی جراحی، با اراده ای مصمم، متحدانه ،فریادمان رساتر بود.
شما، مدافعان نظم سرمایه و سرکوب!
تمام ظلم و بی عدالتی تان ،
تمام بیشرمی های نفرت آورتان ،
در کف جامعه پاسخ خواهد گرفت.
…………………..
یاد و تلاش محمد جراحی، همیشه با ماست.
جنبش کارگری ایران محمدجراحی را نیز از دست داد. جراحی نیز به اراده‌ی حاکمان ضدکارگر کشته شد چرا که بارها و بارها در راه اعزام او از زندان به بیمارستان مانع ایجاد کردند تا سرطان بر عمق جانش بنشیند. توموری که سلولهای او را درنوردید و خورد، در سلولهای مجازات حق‌طلبی برای تهیدستان کاشته شد. اما سرطان اعظم و بدخیم، حاکمیت منفورِ سرمایه‌دارانه است که به جان کارگران افتاده ، در کارخانه سرکوب‌شان میکند، به حبس روانه‌شان میکند، نادیده‌شان می‌گیرد و قطعا از مرگ و کم‌شدن‌شان شادمان می‌شود. جراحی نیز همچون افشین اسانلو و شاهرخ زمانی تا ساعاتی دیگر به خاک سپرده خواهد شد ولی نباید اجازه داد خواست و اراده‌ی او و آنها مدفون شود. همانگونه که هنوز حتا خاک خاوران خار چشم دشمنان مردم است، خاک گور و کفنِ کارگران نیز باید موجب وحشت کاخ‌نشینان باشد. کار ما نباید شماره زدن رفقای رزمنده‌ای باشد که به خاک می‌افتند بلکه باید به آن خاکریزی فکر کنیم که شهابی‌ها و شیرزادها با دو پاره پوست و استخوان‌شان از پس سلول و ستون و سیم‌خاردار از آن پاسداری می‌کنند و جراحی‌ها تا آخرین لحظه‌ی حیات بر اهمیت حفظ و خالی نکردن jangید کرده و می‌کنند. سنگری مملو از مردگانی که عاشق‌ترین زندگان بودند و مرده یا زنده‌شان باعث هراس کارفرمایان غارتگر و حامیان و کارگزاران دولتی است. محمد جراحی را تکثیر کنیم تا حتا در همین لحظه‌ای که خبر مرگ او به گوش امثال ربیعی می‌رسد یک لیوان آب خوش از گلوی‌شان پایین نرود و بدانند که مرگ تن کوشندگانِ راه عدالت پایان راه روحِ تغییر و برابری‌خواهی نیست. زبان ساده، تن شریف و آرمان بزرگ جراحی، کابوس اذهانِ بی‌مقدار و بی‌شرافت سرکوبگران باد.
” محمد غزنویان
…………………..
جعفر عظیم زاده: ننگ ابدی بر ستمگران و سرکوبگران
محمد جراحی پس از ماهها ایستادگی در برابر بیماری سرطان، صبح امروز در بیمارستان تجریش چشم از جهان فروبست. مرگ محمد داغ ننگی است بر پیشانی سرکوبگرانی که تاب تحمل فریاد عدالتخواهی این کارگر مبارز را نیاورند، او را به مدت ۵ سال تحت ضد انسانی ترین شرایط به زندان انداختند، در زندان مراقبتهای پزشکی را از او دریغ کردند، تا آخرین دقایق پایان محکومیتش علیرغم جسم بیمار و رنجورش، او را در زندان نگه داشتند و محمد به فاصله کمتر از یکسال از رهائیش از زندان، بر بستر بیماری افتاد و امروز به یار دیرینش شاهرخ زمانی پیوست.
مرگ محمد هر چند که برای همه ما دردناک و تحمل ناپذیر و برای جنبش کارگری ایران ضایعه ای بزرگ است اما، ما در غم از دست دادن محمد زانوی غم در بغل نخواهیم گرفت و محکم و استوار خواهیم ایستاد و لحظه ای در مبارزه برای تحقق آرمانهای بزرگش درنگ نخواهیم کرد.
ننگ ابدی بر ستمگران و سرکوبگران
بدرود رفیقم، بدرود محمد عزیز، بدرود سرو قامت جنبش کارگری ایران، بدرود، بدرود، بدرود…….
…………….
شعری از سیاووش اکبری میاندواب :
از تختخواب فنری بیمارستان
,شروع میشوی
وآفتاب ازچشمانت
!طلوع میکند
!نگاه کن
تمام دوستت دارمهای سرخ
ازمشرق نگاهت تا امتداد
سبزینه‌ی حیات
..زبانه می کشد
.تقدیم به جانباخته راه ازادی وانسانیت محمدجراحی
.درنگاه من٬بهارانی هنوز
.پاک ترازچشمه سارانی هنوز
.روشنایی بخش چشم آرزو
.خنده صبح بهارانی هنوز
.درمشام جان به دشت بادها
.بادصبح وبوی بارانی هنوز
.درتموزتشنه کامی های من
.برف پاک کوه سارانی هنوز
.درطلوع روشن صبح بهار
.عطرپاک جوکنارانی هنوز
.کشتزارآرزوهای مرا
.برق سوزانی وبارانی هنوز
شفیعی کدکنی
این صفحه در حال تکمیل شدن است
جاوید حکمی: در باره عضویت محمد جراحی در حزب کمونیست کارگری