حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
رشد ٢٤٠ درصدی اعتراضات کارگری در سطح استان مرکزی
روز ٢٣ مرداد سردار کیومرث عزیزی فرمانده انتظامی استان مرکزی در جمع خبرنگاران از رشد ٢٤٠ درصدی اعتراضات در سطح این استان که حجم عمده آنها را اعتراضات کارگری به خود اختصاص داده است، سخن گفت. این گفته عزیزی از هراس رژیم و فرماندهانش از فضای اعتراضی جامعه حکایت دارد. این آمار گوشه کوچکی از اتفاق شورانگیزی را که هر روزه در این جامعه شاهدش هستیم، بیان میکند. اعتراضات کارگری گسترده است و هر روز اشکال تعرضی تری بخود میگیرد. از جمله در همین هفته اعتراضات ٤ هزار کارگر گروه ملی فولاد اهواز و تجمعات هر روزه شان در وسط شهر، فضای سیاسی این شهر را متفاوت کرده بود. و در کنار همه اینها فراخوان سراسری بازنشستگان به تجمع بزرگشان برای روز ٣١ مرداد با خواستهای مهمی چون افزایش حقوقها به بالای خط فقر ٤ میلیون تومان و درمان رایگان و پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات تحرک گسترده ای را برای برپایی یک تجمع اعتراضی سراسری به پا کرده است. از سوی دیگر فضای اعتراضی مردم در شهرهای مختلف و به مناسبت های گوناگون است. از جمله یک نمونه اش اعتراضات هر روزه مالباختگان و راهپیمایی ها و تجمعاتشان در شهرهای مختلف است که شعارهای آنها، صدای اعتراض کل جامعه علیه اختلاس های حکومتیان است. نمونه دیگرش اعتراضات هر روزه مردم علیه محرومیت از اولیه ترین نیازهای زندگیشان و نمونه آن در این هفته در شهر دزفول بخاطر معضل کمبود آب است، که به درگیری مردم این شهر با نیروی انتظامی منجر شد و مردم با شعارهایی چون ما همه با هم هستیم، نیروی انتظامی خجالت، خجالت با سرکوبگران حکومت درگیر شدند. همچنین چهارشنبه های بدون حجاب و جنگ آشکار زنان معترض با حجاب این پرچم و سمبل حکومت اسلامی و ابعاد اجتماعی این اعتراض، کارزارهای اعتراضی علیه تفکیک جنسیتی از جمله استادیوم های ورزشی برای همه، طومارهای اعتراضی علیه ازدواج کودکان این قانون بربریت اسلامی، کارزار در دفاع از حقوق کودکان و حق کودکان برای رفتن به مدرسه ، کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات، اعتراضات دانشجویان علیه اخاذی های دانشگاهها و برای حق تحصیل رایگان و صدها نمونه دیگر از همین دست، ابعاد تحولات عظیمی را که در راه است به نمایش میگذارد. تحولاتی که در آن جنبش کارگری ثقل مهمی دارد.
مشکل ما حل نشه اهواز قیامت میشه
این شعار ٤ هزار کارگر گروه ملی فولاد اهواز است. شعارهای اعتراضی این کارگران در وسط شهر، کف زدن و شعار توپ، تانک، فشفشه، بطور واقعی اعلام جنگ کارگران علیه فقر، بیحقوقی، بی تامینی و جهنمی است که جمهوری اسلامی به پا کرده است. یکسال قبل کارگران هپکو در وسط شهر اراک راهپیمایی کردند و با شعار زیر بار ستم نمی کنیم زندگی، جان فدار میکنیم در ره آزادی وای از این وضع، وای از این وضع، سرود آزادگی سردادند و شعار آنها به سرود همبستگی در اعتراضات کارگری از جمله به شعار هزاران بازنشسته در تجمع اعتراضی آنها در روزهای آخر سال ٩٥ تبدیل شد. امروز کارگران گروه ملی اهواز با این شعارها، دارند صدای خشم و اعتراض کل کارگران و کل جامعه را علیه توحش سرمایه داری حاکم و زورگویی و قلدری هایش اعلام میکنند. کارگران گروه ملی فولاد اهواز بخاطر دستکم ٤ ماه دستمزد در اعتراض به سر میبرند. دور جدید اعتراضات کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز از ٢٩ تیر بخاطر ٤ ماه دستمزد پرداخت نشده و طلبهایشان بابت حق سنوات و خطر بیکارسازیها آغاز شد است. در شرایطی که اعتراضات کارگران گروه ملی صنعتی اهواز هر روز تعرضی تر میشود و کارگران بر روی خواستهایشان پافشاری میکنند، مدیریت در همدستی با حراست به ابزار سرکوب دست برده و ده نفر از کارگران از جمله رحیم سعیدی، طارق خلفی، غریب حریزاوی، کریم سیاحی، عباس چلداوی، علی اکبر پناهنده، را در روز ٢٤ مرداد بازداشت شدند که بعد با گرفتن تعهد آزاد گردیدند. اما کارگران به اعتراضاتشان ادامه میدهند. روز ٢٥ مرداد ٦٠ نفر از این کارگران برای پیگیری خواستهایشان به تهران رفته و مقابل مجلس تجمع کردند. صف متحد و قدرتمند کارگران، اتکای آنها به مجمع عمومی و تصمیم گیری های جمعی شان، شرکت خانواده ها در این اعتراضات از جمله حلقه های کلیدی برای تداوم قدرتمند این اعتراضات است.
تبلیغات کثیف شوراهای اسلامی و خانه کارگریهای رژیم
یک کارزار داغ خانه کارگریهای و دارودسته های شوارهای اسلامی، این نهادهای دست ساز حکومتی در هفته های اخیر، کارزار دفاع از علی ربیعی وزیر کار دولت روحانی است. اینان در دوره مضحکه انتخابات پشت سر روحانی سینه زدند و امروز سنگ ربیعی جلاد را تحت عنوان “وزیر دلسوز کارگر” به سینه میزنند. اما کارنامه سیاه علی ربیعی کسی که از مهره های شناخته شده اطلاعات رژیم و شکنجه گر بوده مثل تک تک دیگر سران حکومتی برای مردم روشن است. او وقتی وزیر کار دولت روحانی شد، گفت:”من هنوز به روایتی و از زاویه دیگری هم کار امنیتی می‌کنم. همین‌جا که نشسته‌ام باید با بحران کار و بحران اجتماعی مقابله کنم. فکر می‌کنید جلوگیری از این بحران‌ها کار ساده‌ای است؟”.
علی ربیعی درست گفت. در دوره ای که جنبش اعتراضی کارگری چنین با قدرت به جلو گام برمیدارد، به وزاریی چون وی نیاز است که در کار امنیتی کردن این اعتراضات هم خبره باشند. اما در مقابل جنبشی اعتراضی علیه امنیتی کردن مبارزات در میان کارگران، معلمان و مردم معترض به راه افتاده است که هر روز ابعاد اجتماعی تری پیدا میکند.
کارزار دفاع از “علی ربیعی” جایگاه تشکلهای باند سیاهی خانه کارگر و شوراهای اسلامی را به عنوان نهادهایی حکومتی به روشن نشان میدهد. باید بساط آنها و وزیر کار “دلسوزشان” علی ربیعی و کل حاکمیت جانیان اسلامی را جارو کرد.
٣١ مرداد روز تجمع بزرگ سراسری بازنشستگان
روز ٣١ مرداد ، روز اعتراض سراسری بازنشستگان برای پیگیری خواستهایشان در مقابل مجلس اسلامی است. این تجمع بزرگ اعتراضی توسط بازنشستگان فرهنگی، تامین اجتماعی، پرستاران، و لشگری بصورت سراسری در ساعت ده صبح ٣١ مرداد در مقابل مجلس اسلامی برگزار میشود و بازنشستگان از سراسر کشور در تدارک برگزاری آن هستند. بازنشستگان در بیانیه هایشان از شهرهای مختلف همکاران خود در سراسر کشور، همکاران معلم شاغل و خانواده ها را به شرکت در این روز فرامیخوانند. گروههای معلمان از جمله گروه معلمان ١٩ اسفند اعلام همبستگی با این فراخوان کرده اند، وسیعا خبر رسانی کنیم. گروه اتحاد بازنشستگان طی قطعنامه ای پیشنهادی بر سر خواست برون رفت از خط فقر یعنی؛ (چهار میلیون تومان)، داشتن بیمه های همگانی و درمان رایگان و برداشتن فشارهای امنیتی از فضاهایشان تاکید کرده و اعلام کرده اند که چنانچه به مطالبات آنها پاسخ داده نشود به تجمعات و تحصن خود ادامه خواهند داد. آنها همچنین خواستار اداره و نظارت بر صندوق های بازنشستگی خود و رسیدگی به غارت هرگونه صندوق و موسسه های مالی بازنشستگان مانند جریان کارت صدرا… شده اند. مجموعه این خواستها میتواند مضمون پلاکاردهای اعتراضی این تجمع اعتراضی بزرگ و شعارهای کوبنده آنان علیه فقر، بیحقوقی، اختلاس ها و داشتن یک زندگی انسانی باشد. زنده باد بازنشستگان
