کارگران گروه صنعتی ملی فولاد اهواز ۱۹ روز پی در پی دست به اعتصاب زدند و همزمان در محوطه کارخانه یا در مقابل استانداری تجمع کردند. کارفرما در تمام این مدت مدعی بود که منابع مالی برای پرداخت حقوق معوقه کارگران ندارد. روز ۱۱ اسفند تعدادی از همسران کارگران و حتی تعدادی از کودکان آنها در تجمع مقابل استانداری شرکت کردند و با شعارهای استاندار بیا بیرون و مدیر بی لیاقت استعفا، اعتراض کارگران شدت بیشتری گرفت و بلافاصله کارفرما کوتاه آمد و سه ماه حقوق ۴۰۰۰ کارگر فولاد را پرداخت کرد. استاندار و مقامات حکومت تردیدی نداشتند که حضور تعدادی از خانواده ها درتجمع امروز مقدمه حضور گسترده تر و سازمانیافته تر آنها است. میدانستند که فردا هزاران کارگر فولاد و خانواده های آنها در مرکز شهر و با شعار «زیر بار ستم نمیکنیم زندگی» دست به راهپیمایی خواهند زد و هزینه بیشتری برای حکومت دارد.
هنوز یک ماه حقوق و بخشی از مطالبات مزدی کارگران فولاد پرداخت نشده و کارگران باید آمادگی خود را برای تداوم فشار به کارفرما و دولت برای پرداخت فوری بقیه مطالبات خود حفظ کنند.
تجربه کارگران فولاد و قبل از آن هپکو و روغن نباتی زنجان بار دیگر بر این نکته مهم تاکید گذاشت که در مقابل مفتخوران باید با قدرت بیشتر به میدان بیاییم. شرکت خانواده های کارگری در تجمعات و راهپیمایی در مرکز شهر، مشابه اقدامی که کارگران هپکو و روغن نباتی زنجان و خانواده هایشان انجام دادند، در جو اعتراضی بالایی که در کشور حاکم است، چنان به حکومت فشار میاورد که مجبور میشوند فکری به حال خواست های کارگران بکنند. این تجربه را باید همه جا در سراسر کشور بعنوان تجربه ای مهم بکار گرفت. کارگران باید بیشتر و بیشتر جامعه را با خود همراه کنند و کلید قضیه پیوستن خانواده های کارگری و بردن اعتراض به وسط شهرها است.
همینجا به کارگران پل اکریل اصفهان و کارگران صدها مرکز دیگر که با مشکلات مشابهی دست و پنجه نرم میکنند توصیه میکنیم با حضور خانواده هایتان در مجمع عمومی درمورد اشکال موثرتر اعتراض بحث و تصمیم گیری کنید، کلیه خانواده هایتان را تشویق کنید فعالانه در تجمعات و راهپیمایی ها شرکت کنند و بدینطریق همبستگی مردم شهر را به خواست های بحق خود جلب کنید. مطمئن باشید که با این اقدامات مفتخوران را تسلیم خواست های خود خواهید کرد.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱۲ اسفند ۱۳۹۵، ۲ مارس ۲۰۱۷