حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
بر اساس آخرین گزارشها بالاخره صبح امروز، پنجشنبه 15 دسامبر، آتش بس شکننده ای درحلب برقرار شد. توافق بر سر این آتش بس در عین حال اعلام پیروزی رژیم اسد و نیروهای طرفدارش در نبرد حلب است. رژیم اسد با حمایت فعال روسیه و جمهوری اسلامی و حزب الله و با در هم کوبیدن نیروهای مخالف و مردم شهر از زمین و هوا بالاخره موفق شد شهر حلب را به تصرف خود درآورد. روحانی در تماس تلفنی با اسد این موفقیت را به او تبریک گفت و تاکید کرد جمهوری اسلامی ” همواره در کنار مردم دوست و برادر سوریه خواهد بود”!
جانیان به یکدیگر تبریک میگویند و دستان خون آلود یکدیگر را میفشارند اما ختم نبرد حلب ختم فاجعه سوریه نیست. آن عوامل و سیاستها و اهداف و رقابتهای بین المللی ای ومنطقه ای که به جنگ و کشتار و ویرانی در سوریه شکل داده است همچنان به قوت خود باقی است.
فاجعه سوریه با یورش دولت اسد و حمایت سیاسی و نظامی فعال و تعیین کننده روسیه و جمهوری اسلامی علیه مردم بپاخاسته سوریه آغاز شد و در ادامه خود سوریه را به میدان تاخت و تاز انواع نیروهای تروریست اسلامی له و علیه اسد تبدیل کرد. امروز محور جنگ سوریه تقابل دو قطب امریکا و روسیه و صورت مساله مورد اختلاف بود و نبود رژیم اسد است. قرارست در پس این صورت مساله جنگ قدرت بین دوقطب روسیه و آمریکا حل و فصل بشود.
از نقطه نظر استراتژیک و در یک سطح پایه ای تر فاجعه سوریه و کل وضعیت به هم ریخته و از هم گسیخته خاورمیانه در جنگ قدرت بعد از دوران جنگ سرد ریشه دارد. در دوره جنگ سرد دولتهای بعثی سوریه و عراق به کمپ شوروی متعلق بودند. فروپاشی شوروی این توازن را بر هم زد. تهاجم دولت آمریکا به عراق، در جنگ خلیج و در دوره بوش پسر، تلاشی برای گسترش نفوذ غرب در حیطه نفوذ رقیب شکست خورده و تثبیت هژمونی و قدرقدرتی بلامنازع آمریکا در دنیای یک قطبی پس از جنگ سرد بود. تلاشی که بجائی نرسید و ماحاصلی بجز تضعیف موقعیت آمریکا حتی در کشورهای سنتا متعلق به کمپ غرب نظیر ترکیه و عربستان و امارات در بر نداشت.
امروز با تلاش مشابهی از سوی روسیه، که در حدود دو دهه بعد از فروپاشی شوروی، به ناظر منفعل یکه تازیهای واشنگتن بدل شده بود، مواجه هستیم. دهه اول قرن حاضر دوره هژمونی طلبی میلیتاریستی دولت بوش بود و دهه دوم دوره جینگوئیسم و هژمونی طلبی منطقه ای پوتین. آنچه میدان را برای پوتین و عظمت طلبی احیا شده ناسیونالیسم روس مهیا کرده است، نافرجامی دولت آمریکا است. نه تنها روسیه بلکه دولتها و نیروهای اسلامی منطقه از جمهوری اسلامی و حزب الله تا دولتهای ترکیه و عربستان و تا داعش و جبهه النصره و فتح الشام و انواع نیروهای سلفی مورد حمایت عربستان و ترکیه، در خلاء ناشی از نافرجامی بوشیسم و سیاستهای میلیتاریستی دولت آمریکا، در جنگ سوریه میدان تازه ای برای قدرتنمائی و تقویت موقعیت منطقه ای خود یافته اند.
در پس این هرج و مرج و صفبندیها و کشمکشهای خونین قرارست توازن قوای تازه ای بین دوقطب روسیه و غرب تعریف و تثبیت بشود. با انتخاب ترامپ و چراغ سبزهای او به دولت پوتین، چنین به نظر میرسد که شرایط به نفع روسیه در حال تغییر است. این شرایط باعث شده است که دولت آمریکا و متحدین اروپائی اش که پانزده سال قبل با حمله به عراق فاجعه کل خاورمیانه را کلید زدند امروز از راه حل سیاسی و آتش بس و مطلوبیت دیپلماسی سخن بگویند و در مقابل جبهه روسیه- اسد – جمهوری اسلامی همچنان بر کوره جنگ بدمد. بود و نبود رژیم اسد محور و گره گاه اصلی این تقابل است.
جنگ سوریه با سرکوب خونین انقلاب مردم سوریه آغاز شد و تا امروز بیش از سیصد هزار کشته و بیش از هفت میلیون آواره بجا گذاشته است. این جنگی علیه مردم سوریه و علیه مردم در کل منطقه است. منافع و خواست مردم در نقطه مقابل اهداف و سیاستهای همه دولتها و نیروهای جهانی و منطقه ای درگیر در جنگ سوریه قرار دارد. مبرم ترین خواست مردم قطع فوری جنگ و توقف کشتار و ویرانی و آوارگی و خانه خرابی دهشتناکی است که زندگی مردم را به یک جهنم تمام عیار تبدیل کرده است. گام بعدی در حل بحران سوریه برکناری اسد و پایان بخشیدن به دخالتگریهای نظامی و سیاسی دو قطب روسیه و آمریکا و همه نیروها و دولتهای اسلامی منطقه است. بسیج و بمیدان آمدن نیروهای چپ و انقلابی و آزادیخواه و همه مردم آزاده دنیا در حمایت از مردم سوریه میتواند نقش مهمی در تحقق این خواستها داشته باشد. در این میان مبارزه مردم ترکیه، مبارزه مردم در عراق، در کردستان سوریه و در کردستان عراق، و بویژه مبارزات مردم ایران علیه جمهوری اسلامی نقش تعیین کننده ای ایفا میکند. سرنوشت مردم سوریه و آینده کل منطقه را نهایتا نه جنگ میان دولتها و وحوش اسلامی وابسته به آنها، بلکه جنگ مردم علیه کل این نیروهای ارتجاعی رقم خواهد زد.
15 دسامبر 16
