یک موضوع داغ رسانه های ثمرات و دستاوردهای برجام یکسال پس از انعقاد توافق اتمی است. به روال همیشه رسانه های اصولگرا به بی نتیجگی برجام و عدم پایبندی دولت آمریکا به تعهداتش می پردازند و و رسانه های حامی دولت روحانی در وصف دستاورهای برجام قلمفرسائی میکنند. اما حتی رسانه های طرفدار دولت هم دستاورد ملموسی برای عرضه ندارند. اساس بحث مدافعین برجام اینست که بدون توافق اتمی وضعمان بسیار بدتر از این که هست می شد! رفسنجانی در دفاع از برجام ناتوانی در فروش نفت در شرایط پیش از توافق هسته ای رابه جناح رقیب یادآوری میکند و روحانی بااین پیشنهاد که ۲۳ تیرماه، روز امضای توافق اتمی، را به عنوان روز “تعامل با جهان” بنامیم، میگوید “۲۳ تیرماه ثابت کرد همانطور که در میدان جنگ قادریم در برابر توطئههای جهانی بایستیم و با آنها مقابله کنیم و برای ملت پیروزی به ارمغان آوریم، در صحنه سیاسی، حقوقی و فنی هم این قدرت را داریم و میتوانیم از حقوق ملت دفاع کنیم.”
این مقایسه توافق هسته ای با جنگ خواه ناخواه سر کشیدن جام زهر در پایان جنگ با عراق را یادآوری میکند. جنگ با عراق پیروزی ای به ارمغان نیاورد. ناگزیر شدند جنگ با عراق را تمام کنند چون کل نظامشان در اثر جنگ در حال فروپاشی بود. یکسال قبل هم پروژه هسته ای را کنار گذاشتند چون این بار تحریمهای اقتصادی شیرازه نظامشان را از هم گسیخته بود. جمهوری اسلامی در هر دو مورد ناگزیر شد جام زهر تسلیم و عقب نشینی در برابر دشمنی که بمنظور حفظ سلطه اش بر توده مردم ناراضی علم کرده بود را سر بکشد چون در غیر این صورت از نظام و حاکمیتش اثری باقی نمیماند. بحث بر سر دستاورهای برجام نیست – همانطور که ختم جنگ با عراق دستاوردی نداشت- بلکه اساس مساله، از دید حکومتی ها، دفع “خطر” سرنگونی از سر جمهوری اسلامی است.
تا آنجا که به توده مردم مربوط میشود جمهوری اسلامی، با یا بدون برجام، بجز سرکوب و فقر و بیحقوقی مفرط برای کارگران و زنان و جوانان و نود و نه در صد مردم ایران ثمری نداشته است و باید شرش را از سر جامعه کم کند. شاخص و تعیین کننده رابطه توده مردم با حکومت نه میزان فروش نفت و یا کم و زیاد شدن واردات و صادرات است و نه تعداد معاملات و نشست و برخاستها با صاحبان سرمایه و نمایندگان بانکها و شرکتهای خارجی. شاخص افزایش بیکاری به سطح ۱۰ میلیون و تورم ٣۴ تا ۷۹ درصدی و دستمزدهای یک چهارم خط فقر و افزایش اعدامها و دستگیریها و بزن و ببندها و از سوی دیگر حقوقهای نجومی چند ده و چند صد میلیونی و اختلاس و دزدیهای میلیاردی مقامات حکومتی و ایت الله ها و آقازاده ها است. برجام به هر نتیجه ای برسد جمهوری اسلامی از “خطر” گسترش اعتراضات و مبارزات توده مردم علیه کل این نظام غارت و توحش راه نجاتی نخواهد داشت. جام زهر نهائی را مردم ایران به جمهوری اسلامی خواهند نوشاند.
۱٣ ژوئیه ۱۶