حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
هفته گذشته خانم شادی صدر عکسی در اینستاگرام خود منتشر کرد که سروصدای زیادی بویژه در فضای مجازی راه انداخت. در این عکس او سرخوشانه بر مبلی مزین به پرده های محرم و “امام حسین” نشسته و گیلاسی شامپاین در دست دارد. گویی به سلامتی حضرت می نوشد. گویی میخواهد نسخه ای مدرن از کنار آمدن با سنت محوری مذهب شیعه یعنی محرم ارائه دهد.
شاید خود خانم صدر هم انتظار اینهمه خشم و نفرت و فحش های رکیک از سوی سایت و دستگاه های مختلف جمهوری اسلامی را نداشت. از آنسو، این عکس همانقدر که خشم و نفرت سربازان گمنام امام زمان را بر انگیخت با استقبال وسیع کاربران عادی اینترنت روبرو شد. کسانی که جانشان از حکومت مذهبی در ایران با همه مراسم و قدیسانش، به لب رسیده است.
عده کمتر و کم تاثیرتری هم سعی کردند وسط بایستند. از خانم شادی صدر “فعال حقوق بشر” چنین حرکتی را “بعید” و “زشت” دانستند و خواهان “احترام به عقاید دیگران” شدند. جریانات حاشیه ای تری هم بودند. نظیر هواداران ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی که اینرا نشانه دیگری از تایید بر احساسات نژاد پرستان ضد عرب خود قلمداد کردند. یا ابراز تاسف و بیزاری برخی چپ های ضد امپریالیست که تنشان با هر “توهینی” به اسلام تاول میزند و ظاهرا اغلب مردم ایران را هم لشگر امام حسین میدانند.
یک عامل بلافصل در مغلوبه شدن جنگ حول عکس ظاهرا بی آزار خانم شادی صدر، البته، دعواها و منازعات درونی جمهوری اسلامی است. شادی صدر سابقه فعالیت و همکاری با جناح اصلاح طلب جمهوری اسلامی و مشخصا کار در روزنامه فائزه هاشمی را دارد و درمجموع در سیاست ایران جزو آن طیف تعریف شده است. در نتیجه یک جناح کوشید تا از این موقعیت استفاده کند و عکس “توهین به سیدالشهدا” را به چماقی برای حمله به جناح دیگر و حتی “برجام” و غیره تبدیل کند.
اما اگر بخواهیم قدری عمیقتر نگاه کنیم، واقعه ای که خلاصه اشاره کردیم تنها بر متن جدالی جدی و وسیع در جامعه ایران میتواند صورت گیرد. در ایران یک جنبش ضد مذهبی وجود دارد که بسیار قوی و رادیکال است. این جنبش خواهان قطع اکید هرگونه دخالت مذهب و حکومت مذهبی در زندگی سیاسی و فرهنگی است. این جنبش آنقدر پرقدرت و وسیع است که حتی کسانی با سابقه شادی صدر را به اینجا میرساند تا بقول خود او “قداست زادیی” از مقدسات مذهبی حکومت کنند. شاید با “نیت خیر” و برای تعریف نسخه های ملایمتر و قابل دوام تر از اسلام. اما چیزی که اینجا باید تاکید کرد این است که این جنبش ضد مذهبی بسیار رادیکالتر از آنست که در حد روایتی “مدرن” و اصلاح طلبانه از اسلام و حکومت اسلامی متوقف شود. این جنبش سر آشتی با هیچ درجه از حکومت مذهبی و دخالت مذهب در زندگی انسانهای امروز ندارد. در پی ریشه کن کردن دخالت مذهب در حکومت و زندگی اجتماعی و تبدیل کردن مذهب به امر حقیقتا خصوصی مومنان است. در نتیجه جمهوری اسلامی که به ریسمان مذهب آویزان است و عمق جنبش ضد مذهبی را متوجه هست هرگونه اصلاح و تعدیل اسلام و حکومت اسلامی را برای موجودیت خود فوق العاده خطرناک میداند و هیستریک به آن حمله میکند.
این جنبش ضد مذهبی بنظرم موضوع جهانی است. پیشروی مذهب و بخصوص اسلام سیاسی در دوره تهاجم نئوکنسرواتیسمی به بشریت در چند دهه گذشته، شرایط را برای یک موج برگشت عظیم ضد مذهبی فراهم کرده تا وظایف ناتمام رنسانس و انقلاب فرانسه و کمون پاریس را به پایان رساند. جنبش ضد مذهبی جاری در جامعه ایران در واقع پیشقراول این موج برگشت جهانی است و این عجیب نیست. چرا که این ارتجاع مذهبی و مشخصا شکل گیری جنش اسلام سیاسی با سرکوب انقلاب ایران توسط خمینی و استقرار جمهوری اسلامی شروع شد.
اول جون ۲۰۱۶
