“ما گاهی وقت ها خوب کار می کنیم و گاهی هم یک جوری عمل می کنیم که بی خودی در ذهن برخی مردم شائبه درست می کنیم و نباید در ذهن هیچ فردی شائبه مهندسی شدن انتخابات به وجود آید و در این راستا همه باید تلاش و کار و فعالیت کنیم.“
روحانی
مشکل جمهوری اسلامی تنها صندوقسازی و مهندسی انتخابات نیست. “شائبه های” دیگری هم ذهن مردم ایران را بخود مشغول کرده است: اعدامهای بی حد و حصر و رکورد شکن، دزدی های میلیاردی آیت الله ها و آقازاده هایشان، آپارتاید جنسی و ممنوعیت زنان از فعالیتهای هنری و ورزشی و حتی سفر و ازدواج بنا به میل و ارده خود، و بالاخره دستمزدهای یک پنجم خط فقر و بیکاری و گرانی و فلاکتی که در جامعه بیداد میکند.
به انتخابات برای کشیدن روپوش دموکراسی بر این بساط فقر و بیحقوقی نیاز دارند. به انتخاباتی مهندسی شده، انتخاباتی که هیچ ربطی به انتخاب و رای مردم ندارد بلکه صرفا معرکه ای است برای تجدید تقسیم کرسی ها و پستها بین خودی ترین کاندیداهای حکومتی- تازه آنهم بعد از فیلتر شدن از شورای نگهبان و تائید رهبری و غیره- نیاز دارند برای اینکه به خیال خود به حکومت رسوایشان مشروعیت و حقانیتی بدهند. دست حکومت و باصطلاح انتخاباتش مدتهاست برای مردم رو شده است. آنچه شائبه است و بیخودی در ذهن امثال روحانی بوجود آمده این توهم است که میتوانند با چنین اظهاراتی برای حکومت اسلامی و مضحکه انتخاباتی اش اعتباری بخرند! اما امروز حتی رفسنجانی هم فهمیده است که کار از شائبه خواندن صندوقسازی و مهندسی انتخابات گذشته است. ایشان اخیرا هشدار داده است که “اگر انتخابات را به مردم تحمیل کنیم شرارت پیش می آید.” رفسنجانی دارد جناح رقیب را از اعتراضات توده ای نظیر آنچه به دنبال انتخابات ۸۸ رخ داد میترساند ولی مردم برای انقلاب و بقول ایشان “شرارت” نیازی به انتخابات تحمیلی ندارند. آنچه جامعه را به انقلاب میکشاند کل حکومت تحمیلی جمهوری اسلامی است.
٣ فوریه ۱٦