حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
“در روز رشت مانور گناه راه انداخته و دختران ما به رقص پرداخته‌اند …
اختلاط راحت دختر و پسر، رقاصی و حرکات موزون، استفاده از ماسک‌هایی که در جشن‌های خاص غربی مورد استفاده قرار می‌گیرد .. . در شهر رشت «مانور و کارناوال گناه» برگزار شده است…
در روزی که علامه النمر به شهادت رسید، مسئولان برگزاری همایش روز رشت به شادی و سرور پرداخته‌اند…”
اینها بخشهائی از داد و فغان مقامات و رسانه های حکومتی در عکس العمل به کارناوال رقص و شادی است که در روز ۱٢ دیماه در شهر رشت برگزار شد. این کارناوال خیابانی نه عکس العملی به اعدام “علامه نمر” است – متاسفانه ایشان از قبل خبر نداده بود که در این روز شهید خواهد شد – و نه ثمره هجمه فرهنگی غرب و جنگ سرد علیه فرهنگ اسلامی حکومت. بلکه نمونه دیگری است از رویگردانی مردم از فرهنگ و رسومات کپک زده اسلامی و روی آوریشان به رقص و شادی و تمدن انسانی بشریت در قرن بیست یکم. این یک بروز فرهنگ جشن و شادی و بزرگداشت زندگی در مقابل فرهنگ عزا و ماتم و مرده پرستی اسلامی و حکومتی است. این تقابل صرفا یک رویاروئی فرهنگی نیست بلکه در عین حال یک اعتراض سیاسی و اجتماعی به حکومتی است که از مرگ و ماتم و عزا و مرده و شهید پرستی یک سرمایه سیاسی برای خود ساخته است. کارناوال خیابانی مردم رشت، مانند فستیوال آدم برفیها در سنندج و تئاتر خیابانی و موسیقی پاپ زیر زمینی و حسین پارتی و غیره و غیره در واقع تعرضی است به پایه های فرهنگی- ایدئولوژیک جمهوری اسلامی. و داد و فغان مقامات و رسانه های حکومتی نیز دقیقا به همین دلیل است.
“کارناوال گناه” مردم رشت نمونه ای از جشن و رقص و پایکوبی خیابانی است که در فردای سرنگونی حکومت سراسر ایران را در بر خواهد گرفت.
٦ ژانویه ۱٦
