نقش اعتصاب در پیشبرد انقلاب

متن تنظیم شده گفتگو با حمید تقوایی و شهلا دانشفر در برنامه خط رفاه

حسن صالحی: با سلامهای گرم و صمیمانه خدمت شما بیندگان تلویزیون کانال جدید به برنامه ای دیگر از خط رفاه خوش آمدید، من حسن صالحی هستم و به اتفاق همکارم در بخش فنی نگار نادری برنامه این هفته را به شما عرصه میکنیم. بیش از ده روز است که در ایران اعتراضات وسیع و گسترده ای علیه جمهوری اسلامی به دنبال قتل مهسا امینی با شور در جریان است علیرغم اینکه مردم دستگیری و کشته داده اند ولی بنظر میرسد که وارد یک جنگ نهایی با جمهوری اسلامی شده اند و جامعه مصمم استکه از شر جمهوری اسلامی خلاص شود بحث و گفتگو بر سر این استکه جامعه برای تقویت اعتراضات خیابانی چه راه کارهایی را باید اتخاذ کند که این اعتراضات خیابانی کوبنده تر بتواند به پیش برود اینجا بحث و گفتمان در مورد اعتصاب مطرح شده در مورد جایگاه اعتصاب برای پیشروی انقلاب میخواهیم که گفتگویی داشته باشیم با دو مهمان عزیز، حمید تقوایی و شهلا دانشفر، به هر دو شما سلام عرض میکنم و خوش آمد میگویم و میرویم سر سوالات. حمید تقوایی شما نوشته های متعددی دارید در اهمیت اعتصاب برای پیشروی این اعتراضات صحبت کردید، اهمیت اعتصاب چه هست از نظر شما؟

حمید تقوایی: اعتصاب اسلحه و ابزاری است که میتواند حکومت را در هر جامعه ای فلج کند.، ما از اعتصاب عمومی در یک شرایط واقعا نفرت و خشم مردم به حکومت داریم صحبت میکنیم و در این شرایط بخصوص اعتصاب عمومی میتواند حکومت را بزانو درآورد. تظآهراتهای خیابانی، شورشهای خیابانی یک جبهه مهم و یک رکن انقلابی است که در ایران شروع شده و اصلا به همین دلیل الان همه توجه ها جلب شده است. منتهی تنها ادامه خطی این حرکت نمی تواند تکلیف را یکسره کند. لازم است که جامعه با سازماندهی خودش با اشکال و با نهادها و با کمیته ها، در محل کار و تحصیل و همه جا  به میدان بیاید. بخشی از مردم الان در خیابانها هستند و در حال تظاهرات هستند ولی هنوز سر کار میروند، هنوز ادارات دارند کار میکنند، کارخانه ها دارند کار میکنند، دانشگاهها کار میکنند. باید این وضع را عوض کرد بنحوی که همه جامعه بخوابد و توقف کند. اگر اینرا ما بتوانیم سازمان بدهیم، که خوشبختانه این حرکت دارد شروع میشود، آنوقت بنظر من بسرعت میشود حکومت را بزانو در آورد.  

حسن صالحی: شهلا دانشفر حمید تقوایی میگوید که جامعه به این سمت و سو میرود و نشانه های متعددی است، شما مروری داشته باشید به این نشانه ها و اقداماتی که شده در مورد اعتصابات عمومی؟

شهلا دانشفر: دانشگاهها الان به یک کانون داغ اعتراض تبدیل شده است، در دانشگاهها در کنار تجمعات اعتراضی شاهد اعتصابات  سراسری دانشجویان هستیم.  هم اکنون حدود صد دانشگاه در اعتراض به سرکوبگری ها و برای آزاد شدن بازداشت شدگان و در اعتراض به پادگانی بودن دانشگاهها در اعتصابند. همینطور بیش از صد نفر  از استادان دانشگاهی در اصفهان به این حرکت پیوستند همه اینها حرفشان این استکه اگر دستگیرشدگان آزاد نشوند و تا وقتی  به خواستهایشان رسیدگی نشود و سرکوبها پایان پیدا نکند، اعتراض را ادامه میدهند. معلمان در این هفته  دو روز اعلام اعتصاب اخطاری کرده اند. در عین حال در بیانیه شان اعلام کردند که اگر به سرکوبگری ها پایان داده نشود با اشکال گسترده تری همراه با دانشجویان و دانش آموزان دست به اعتراض خواهند زد.  روز جهانی معلم ۱۳ مهرماه نیز در پیش است و معلمان خودشان را آماده آنروز میکنند. بویژه هم اکنون تعدادی از معلمان در زندان هستند و خواست معلمان آزادی فوری و بدون قید و شرط آنهاست. از سوی دیگر شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت بیانیه بسیار جالبی داده است. در این بیانیه ضمن محکوم کردن قتل مهسا امینی اعلام کرده است که این سرکوبگریها و این وضعیت را بر نمی تابند و اگر سرکوبگری ها ادامه پیدا کند اگر بازداشتها ادامه پیدا کند، اگر دستگیرشدگان آزاد نشوند، حق خودشان میدانند که دست به اعتصاب بزنند. ، همین گفتگو در میان کارگران رسمی نفت هم براه افتاده است و آنها با همین مضمون بیانیه ای داده اند. همچنین امروز کلیپی از یک راننده کامیون دیدم که داشت همکاران خودش را در سطح سراسری فراخوان به اعتصاب می داد.  و میدانید که بخش   ترانسپورت بخشی از جامعه است که اعتصاب آنها جامعه را فلج میکند. از جمله بخش ترانسپورت سوخت در مراکز نفتی  شاهرگهای ارتباطی جامعه هستند.  بنابراین  من هم پیام  این دوست عزیز را تایید میکنم.  از سوی دیگر پیامی داریم از کارگران نگهداری خط  راه آهن اندیمیشک که آنها هم به همکارانشان با فریاد تا کی بردگی، تا کی این وضعیت فراخوانشان به اعتصاب است و میگویند بیایید به این وضع خاتمه بدهیم و به اعتراضات بپیوندیم. پیامی هم  از کارگران عسلویه دیدم  که اعلام میکنند که ما همراه با مردم در کف خیابان هستیم.  کارگران پروژه ای پیمانی نفت نیز همین نکته را تاکید کرده بود که ضمن اینکه در کف خیابان مثل همه مردم  در اعتراضند، در عین حال اخطار میدهند که اگر به  این سرکوبها خاتمه داده نشود اعتصاب میکنند.  اینها همه نشان میدهد که جامعه با چه شتابی دارد بطرف اعتصاب سراسری میرود و این گفتمان چقدر در میان مردم وسیع است. مردم میدانند که جایگاه اعتصاب چه هست . میدانند که اعتصاب در کنار اعتراضات کف خیابان به مبارزات آنها قوام می بخشد و به آنها قدرت میدهد. در نتیجه اعتصاب  جمعیت بیشتری در اعترضات خیابانی شرکت میکند.  شما تصور کنید اگر کارگران راه آهن، مخابرات، آتش نشانی، شهرداری و همه بخش های خدماتی وارد اعتصاب شوند چه اتفاق مهمی می افتد. بنابراین با اعتصاب چرخ اقتصاد و اداره جامعه برا ی حکومت فلج میشود.   و همه شواهد نشانگر وجود زمینه های شکل گیری اعتصابات سراسری است.

حسن صالحی: حمید تقوایی، شهلا دانشفر به مساله کارکنان بخش خدمات عمومی در جامعه اشاره کردند، اینها چه نقش تعین کننده ای میتوانند داشته باشند برای پا گرفتن یک اعتصاب عمومی؟

حمید تقوایی: بنظرم نقش خیلی تعین کننده ای دارند به این خاطر که به زندگی روزانه جامعه مربوط میشود. اعتصاب بخش خدمات جامعه را متوقف میکند. جامعه انقلابی میخواهد که کارکرد نرمال خودش را کنار بگذارد و زندگی متعارف خودش را متوقف کند و به این ترتیب حکومت را بزانو درآورد و فلج کند. بخش خدمات مهمترین نقش را در این جهت دارد.   بخشهای دیگر اقتصادی که  نقش و ثقل مهمی دارند مثل نفت، پتروشیمی، که خوشبختانه کارگران پیمانی نفت الان اعلام کرده اند و اخطار اعتصابی داده اند، اینها میتوانند  شاهرگ اقتصادی را قطع کنند و از این نظر مهم هستند ولی کارگران بخش خدمات مثل حمل و نقل، مثل کارگران راه آهن، مثل کارگران شهرداری، کارگران برق و آب، اینها اگر اعتصاب کنند جامعه متوقف میشود، زندگی هر روزه متوقف میشود و در نتیجه حکومت دیگر نمیتواند به کارکردش ادامه بدهد.   فراخوان من این است که دست اندرکاران مبارزات کارگری بخصوص در بخش خدمات   جلو بیآیند مبلغ و پرچمدار و فراخوان دهنده اعتصاب باشند.  همه کارگران مثل بخشهای دیگر جامعه واقعا به خشم آمده اند، واقعا دیگر نمیتوانند این کشتارهای خیابانی را تحمل کنند.  بعد از قتل مهسا هر روز دارند مهساها به خاک میافتند. هر روز دارند جوانان در خیابنها به خاک میافتند. باید به این جنایت خاتمه داد.  اینرا باید متوقف کرد. اعتصابتد یک ابازر موثر متوقف کردن این کشتار است.  اعتراض به سرکوب و کشتار هر روزه میتواند تبدیل بشود به پرچم اعتصابات سراسری. معلمان فی الحال اعلام کرده اند  وبخشهائی از کارگران این را گفته اند که اگر سرکوبها را متوقف نکنید، اعتصاب خواهیم کرد. بنظر من این اسلحه برایی است و من یکبار دیگر به همه پیشروان، دست اندرکاران و فعالین جنبش کارگری فراخوان میدهم که به میدان بیآیند و پرچم اعتصابات را بلند کنند.

حسن صالحی: شهلا دانشفر جمهوری اسلامی پیش از این اعتصابات کارگری ای که سرگرفته بود را بعضا سرکوب کرده است. علیه کارگران  قشون کشی کرده و آنها  را محکوم به شلاق کرده  است. آیا همین کارها را نمیتواند امروز در مورد اعتصابات کارگری اگر سر بگیرد و در ابعاد وسیعی صورت بگیرد مرتکب بشود و اعتصاب را متوقف کند؟

شهلا دانشفر: ما از اعتصابات در مقطعی داریم صحبت میکنیم که تمام شهرها در همه جا به وسعت ایران مردم دست به اعتراض زده اند. گزارشات اینطور میگوید که اگر تا الان نیروهای سرکوب به مردم حمله میکردند، اکنون  مردم دارند به نیروهای سرکوبگر حمله میکنند. الان بحث این است که نیروهای سرکوبگر بسیار درمانده و خسته هستند. دوستی میگفت وقتی به قیافه آنها نگاه میکنی فکر میکنی کارشان تمام است. و بعد بر اعتصابات به عنوان یک حلقه کلیدی برای  قدرت بخشیدن به اعتراضات خیابانی و  پیشروی بیشتر تاکید داشت.  در هر حال شما فرض کنید اعتصاب است.  حکومت این همه کارگر، معلم و مردم اعتصابی را چگونه میخواهد بسرکار ببرد، چگونه میتواند سرکوب کند؟ همین الان خبرها حکایت از این دارند که در شب گذشته اعتراضات در ۳۰ نقطه تهران دیشب جریان داشته است. همچنین در شهرهای دیگر در محلات اعتراضات پخش شده است و نیروی سرکوب هم  دارد نیرویش پخش میشود. بنابراین برای جمهوری اسلامی توانی نمی ماند که هم با اعتراضات کف خیابان مقابله کند و همه اعتصابات را بخواباند. به نظر من اعتصابات  حکومت را در موقعیت ضعیف تری قرار میدهد. فشار بر روی رژیم سنگین تر میشود. مثل  سال ۵۷ ما دیدیم که کارگران نفت با اعتصاب شان چطور توانستند کمر رژیم شاه را بشکنند.

حسن صالحی: حمید تقوایی شما در پاسخ به سوال قبلی من اشاره ای به خواستها و مطالباتی که این اعتصابات را میتواند شکل بدهد اشاره کردید، این بخشهای مختلف جامعه خودشان پیش از این هم این خواستها را داشته اند حتی قبل از آنکه اعتراضات خیابانی شروع بشود مشغول اعتصاب و مبارزه بودند. آیا باید آن خواستهای قبلی خودشان را کنار بگذارند و خواستهای تازه ای را مطرح کنند؟

حمید تقوایی: بنظر من خواستها را نباید کنار گذاشت و کنار هم نمیگذارند منتها شکل اعتراض   فرق میکند. ببینید حتی در شرایط باصطلاح متعارف تری که این خیزش های شهری را هم نداشتیم وقتی کارگر اعتصاب میکرد مثلا برای اضافه دستمزد و یا معلمان اعتصاب میکردند برای مثلا آموزش رایگان بشود و یا غیر ایدئولوژیک شدن مدارس، معنی این خواستها هم در واقع این بود که  این حکومت باید برود. چون ما میدانیم جمهوری اسلامی قادر به برآورد کردن این خواستها نیست. کارگران اینرا میدانند و همه جامعه اینرا میداند. به این معنا میخواهم بگویم در شرایط باصطلاح عادی هم  اعتصابات کل حکومت را نشانه گرفته بود. امروز دیگر این صریح و مستقیم شده است. امروز دیگر در خیابانها مردم داد میزنند که جمهوری اسلامی نابود باید گردد، باید سرنگون بشود، جمهوری اسلامی نمیخواهیم. و در این شرایط وقتی معلم، کارگر و بخشهای دیگر جامعه دست از کار میکشند و اعتصاب میکنند در واقع دارند به یک معنا همان خواستهای همیشگی شان را دنبال میکند ولی با هدف ضربه نهایی را وارد کردن، با هدف به زیر کشیدن جمهوری اسلامی. تا آنجایی که به اعلام خواسته ها مربوط میشود بنظرم خیلی از خواسته ها میتواند الان وجه مشترک همه اعتراضات باشد از جمله خواست آزادی بازداشت شدگان، آزادی زندانیان سیاسی، جمع کردن همه نیروهای سرکوبگر از خیابان ها، پایان بخشیدن به این آپارتاید جنسی و تبعیض فاحشی، امروز باید گفت جنایتی، که حکومت علیه زنان مرتکب میشود. اینها همه میتواند محور اعتصابات باشد که به اوضاع روز هم مربوط است.  زنده هم هست و در عین حال همه خواستهای بر حق معلمان، کارگران، زنان و بقیه را هم در خودش دارد. برای اینکه دارد ریشه این مسائل را هدف قرار میدهد یعنی جمهوری اسلامی را. من فکر میکنم در این شرایط انقلابی این موضوعاتی که گفتم میتواند محور مشترک اعتصابات عمومی و سراسری قرار بگیرد و من امیدوارم که این اتفاق هر چه زودتر بیافتد.

حسن صالحی: من سوالم از شهلا دانشفر این استکه چه گیر و گرفت هایی وجود دارد با توجه به اینکه شما بر مشغله های فکری و ذهنی فعالین کارگری و اجتماعی اشراف بیشتری دارید.  الان چه گیر هایی میتواند بر سر راه افتادن اعتصابات کارگری وسیع و عمومی وجود داشته باشد که باید برطرف بشوند؟

شهلا دانشفر: یک مساله که من مشاهده کردم و قابل فهم است این استکه کارگران دارند اوضاع را می سنجند. و نگرانی از اینکه خوب اگر حکومت سرکوب کند، اگر  اعتراضات خیابانی را عقب براند، معیشت و شغل شان چه میشود، یکی از مشکلات ذهنی آنهاست که نگرانی ای واقعی  است. پاسخ ما این است که برای تداوم  اعتراضات خیابانی و برای اینکه  راه نجاتی برای کل این باشد ، یک راهکار مهم اعتصابات سراسری است. به باور من امروز شرایطی است که جامعه دارد انقلابش را شکل میدهد و در این شرایط  همانطور که تاکید کردم اعتصاب  یک حلقه کلیدی است. و الان وسعتی که این گفتمان در میان اکتیویست های جامعه پیدا کرده است نشانگر این استکه این ابهامات، این تردیدها دارد کنار میرود. بخاطر همین ضرورت است که کارگر راه آهن در بیانیه اش مینویسد دیگر بس است، چقدر ساکت بمانیم و اجازه بدهیم  این وضعیت ادامه پیدا کند. چقدر بردگی. بیانیه های کارگری ای که در این مدت در  حمایت از اعتراضات مردمی و در اعتراض به قتل مهسا امینی داده شد، همین حرفها را  بروشنی بیان کردند. حمید تقوایی به خواستها اشاره کردند.  همبستگی و اتحادی که امروز در جامعه می بینیم با شعار زن، زندگی،  آزادی دارد خود را بیان میکند. همین اتحاد و همبستگی را در بیانیه ها و در گفتمانهای کارگران، معلمان، بازنشستگان، کارگر نفت ، دانشجو و همه بخش ها ی جامعه می بینیم. اینها بیانیه هایی است از تشکل های مختلف کارگری و اجتماعی که  با اسم و رسم خودشان انتشار می یابند. اینها بیانیه های نهادهایی هستند که گروه های هزاران نفره خودشان را دارند. بیانیه های معلمان است، کانون های صنفی معلمان در شهرهای مختلف است. بیانیه های بازنشستگان و دانشجویان است. و همین جا جادارد که درود بگویم به  همه شان و این دارد یک فضای دیگری را بیان میکند دارد غالب میشود بر این تردید ها. از سوی دیگر یک گفتمان این بود که با اعتصابات اخطاری اول برویم، بنظر من اعتصابات اخطاری آن حلقه ای است که . در چنین اوضاعی گفتمان اعتصاب سراسری زمینه بیشتری پیدا میکند و میتوند به آن وسعت داد.  همین دیروز خبری داشتیم از اعتصاب در  بازار تبریز . میخواهم بگویم که همه جا این جنب و جوش وجود دارد.  ببینید بطور مثال هزاران کارگر در عسلویه شاغل هستند و آنجا مثل یک اردوگاه کاری است. اعتصاب یعنی شرکت فعال آنها و خانواده هایشان در تجمعات. یعنی قدرت خیابان  و بالا بردن قدرت انقلاب و اینرا کارگر ان می بینند و همین بحثی که ما داریم  تلاشی است برای اینکه به مشکلات ذهنی رفتن بسوی چنین حرکتی  پاسخ بدهیم.

حسن صالحی: حمید تقوایی این احتیاط کاری که شهلا دانشفر گفت ویژگی اعتراض خیابانی با اعتصاب تفاوت دارد اعتراض خیابانی مردم میآیند اعتراض میکنند و برمیگردند. ولی اعتصاب متفاوت است سر کار، شغلق و  به خطر بیافتد چگونه میشود بر این روحیه غلبه پیدا کرد؟

حمید تقوایی: این یک ملاحظه و یک نگرانی واقعی است. منتهی جواب درستی باید به آن داد. اینکه چون ممکن است حکومت  خیابان را بکوبد و سرکوب کند بنابراین ما محتاط باشیم این جواب نیست. بخاطر اینکه بعد   اگر حکومت در سرکوب خیابان موفق بشود آنوقت به این مساله بسنده نخواهد کرد، آنوقت به سراغ همه فعالین کارگری، نویسندگان، هنرمندان، معلمان و ورزشکاران و غیره خواهد رفت و سعی میکند که چنگال استبداد خودش را محکمتر بر گلوی جامعه فشار بدهد. جمهوری اسلامی اگر از این طوفان نجات پیدا کند شمشیر خواهد کشید نه فقط علیه کسانی که به خیابان آمده اند بلکه علیه همه کسانی که بیانیه داده اند، سخنرانی کرده اند، بحثی کرده اند، در محل کار خودشان اعتراضی کرده اند، حتی سابقا پرونده و سابقه دارند، سراغ همه اینها خواهد رفت. جوابی که شهلا دانشفر داد، جواب است. برای اینکه این اعتصابات سرکوب نشود و بعدش به سراغ ما هم نیآیند باید همین الان همه وارد عمل بشویم که به پیروزی برسیم و جمهوری اسلامی نتواند خیابان را جمع کند. اگر جمهوری اسلامی نتواند خیابان را جمع کند طبعا کارگران هم در امان خواهند بود، بخشهای دیگر جامعه هم در امان خواهند بود.  بنابراین معادله را باید از آنطرف دید. فراخوان ما این است که با دست زدن به اعتصابات در همه بخشها نه لزوما اعتصاب حول سرنگونی، بلکه با اعتصاب حول آزادی زندانیان سیاسی، آزادی بازداشت شدگان، حول شعار زن، زندگی و آزادی حول شعار تمام کردن و پایان تبعیض بر زنان و نظایر آن بمیدان بیائیم. همه این اعتصابات در این شرایط   ضربه کاری به حکومت وارد میکند. اعتصابت سراسری نه تنها همه بخش های جامعه را ایمن تر خواهد داشت از تعرضات جمهوری اسلامی بلکه به ختم این جنایت ها منجر خواهد شد و کل حکومت را بزیر خواهد کشید. بنابراین باید تعرضی عمل کرد. برای اینکه اتفاقا هزینه ها را پائین بیاوریم باید وارد عمل بشویم و الان که جمهوری اسلامی کاملا در منگنه تظاهراتهای شهری قرار گرفته است مطمئن باشید که قدرت سرکوب اعتصابات را هم نخواهد داشت و برعکس ما هستیم که جمهوری اسلامی را بزیر خواهیم کشید.

حسن صالحی: چندی پیش اعتصاب عمومی در کردستان اتفاق افتاد دقیقا بعد از قتل مهسا امینی روز بعد از خاکسپاری او فراخوانی داده شد. این تجربه بسیار مثبتی بود، چقدر امکان دارد که این  در کردستان تکرار بشود و یا بطور منطقه ای و استانی این اتفاق بیافتد؟

شهلا دانشفر: همین تجربه موفق نشان داد که اعتصاب چه قدرتی دارد. اعتصاب کردستان فورا به اعتراضات خیابانی در تمام شهرهای  این استان تسری داد.تمام شهرها یک پارچه وارد این اعتصاب شدند و در کنار اعتصاب تجمع بود، این تجربه را باید همه جا تکثیر کرد. تمام مردم در آن تجمعات شرکت کردند بخاطر اینکه اعتصاب عمومی بود. برای اینکه همه جا تعطیل بود و مردم در کف خیابان بودند و بخاطر اینکه مردم خشمگین بودند. باید این تجربه را  چه در سطح استانی و  چه سراسری تکثیر کرد. و ما تاکید مان بر اعتصابات سراسری  است و همانطور که اشاره کردم زمینه هایش هم آماده است. بعلاوه این اتفاقاتی که الان شاهدش هستیم که یک شبه زاده نشده است.  از قبل جامعه داشت در آتش مبارزه میسوخت. از قبل کارگر نفت اولتیماتوم داده بود که اگر خواسته هایمان جواب نگیرد ما دست به اعتصاب میزنیم، معلمان همینطور، ندای برگزاری یکشنبه های اعتراض دوباره از سوی بازنشستگان سرداده شده بود  و همه جامعه از اعتراض میجوشید. مجموعه همه اینها نشان میدهد که جامعه بشدت هم آماده است و هم اعتصابات سراسری حیاتی است. جامعه هم برای اعتصاب  آماده است و هم راهی دیگر ندارد  و حمید تقوایی بدرستی تاکید کرد اگر این خیابان تنها بماند طبعا سرکوب میشود و نباید اجازه بدهیم و به همین دلیل ما بر اعتصابات سراسری میکوبیم. اگر  اعتراضات سرکوب بشود برمیگردد ترکش آن بطرف همه جامعه برمیگرد و رژیم میکوشد همه مردم را عقب بزند.  همه اینها پیشنیه اعتراضات امروز در کف خیابان است. و دیدیم  حکومت چگونه تلاش کرد اعتراضات معلمان را سرکوب کند. گشت های حجاب و ارشادش را به جان مردم بیندازد و  مردم در جدالی هر روزه مقابلش ایستادند و قتل مهسا جرقه ای زد بر خشم مردم و امروز در این نقطه قرار داریم. و با توجه به همه نکاتی که اشاره کردیم تاکید ما بر اعتصاب است. من اینرا امری بسیار حیاتی میدانم برای امنیت دادن به همین اعتراضاتی که داریم. برای امنیت دادن به تمام فعالین و اکتیویست های این عرصه های مبارزه و در عین حال برای قدرت بخشیدن و باز کردن درب زندانها و گسترش دامنه بیشتر این اعتراضات.

حسن صالحی: حمید تقوایی صرفنظر از اینکه فراخوان اعتصاب عمومی که امیدواریم با استقبال عمومی روبرو بشود، ارزیابی من این است که جمهوری اسلامی از هر خیزش عمومی ضعیفتر بیرون آمده است، ارزیابی شما چه هست، آیا جمهوری اسلامی ضعیفتر نخواهد شد؟

حمید تقوایی: بنظر من همینطور است. این جنبش میتواند جمهوری اسلامی را بسیار ضعیف کند، من فکر میکنم میتواند سرنگونش کند و باید رفت که با این جنبش این حکومت را بزیر کشید. تاکید ما بر اعتصابات و دخیل شدن بخشهای وسیع جامعه در همه عرصه ها دقیقا به همین دلیل است که میخواهیم اینبار تکلیف را یکسره کنیم. بله جمهوری اسلامی ضعیفتر میآید بیرون ولی آیا دستگیری ها متوقف میشود، اعدام ها متوقف میشود؟ دیدیم که نشد. بعد از ۹۸ دستگیری ها و اعدامها ادامه داشت و تازه گسترش هم پیدا کرد. چون جمهوری اسلامی اینطور حساب میکند که باید ضربه شست نشان بدهم ،باید ارعاب کنم، باید جامعه را کاملا به عقب برانم تا ۹۸ دیگری اتفاق نیافتد. و اگر از این مهلکه جان سالم بدر ببرد برای اینکه ۱۴۰۱ دیگری اتفاق نیافتد باید بیشتر بکوبم و بیشتر بزنم. بنابرین در عین اینکه صفوف حکمت تضعیف میشود، در عین اینکه که اعتراضات در کانال اعتصابات و تجمعات مثل معلمان، بازنشستگان و بخشهای کارگری ادامه می یابد ولی در عین حال بگیر و ببند هم تشدید میشود. در هر حال ارزیابی ما از این که بعد از این اعتصابات بعد از این تظاهرات پقدر  امکان دارد و ینارد که جمهوری اسلامی همچنان سر پا بماند، الان باید متمرکز شد بر هدف بزیر کشیدن حکومت. الان جوانان اعلام میکنند که ما سهم خودمان را ایفا میکنیم ما خیابانها را نگه میداریم پدر و مادرهای ما و بقیه جامعه باید به میدان بیآیند و یک شکل تعیین کننده به میدان آمدن اعتصاب است. باید جامعه را خواباند. پیام دیگری در مدیای اجتماعی دیدم که میگفت   زندگی نرمال نیست، جنگ است در جنگ که آدم نمیرود سر مدرسه و کار و مغازه اش. در جنگ همه به جبهه میپیوندند. و الان یک جنگ انقلابی است علیه جمهوری اسلامی باید به جبهه بپیوندیم. اینها گفتمان هاست اینها حرفهایی است که مردم در مدیای اجتماعی میزنند و این نشان میدهد که جامعه از نظر روحی از نظر ارزیابی که از شرایط دارد، و واقعبینانه هم هست، به این نتیجه رسیده است که اینبار میتوانیم و باید این حکومت را بزیر بکشیم. بنظرم الان جای محاسبات بعد از این اتفاقات نیست جای این محاسبه هست که چکار کنیم که این حکومت هر چه سریعتر به زانو دربیآید و از شرش خلاص بشویم.

حسن صالحی: این خیزش اخیر بر سر حجاب شروع شد، الان زنان حجابها را آتش میزنند در اعتراضات، در خیابان از سر بر میدارند و خشم و نفرت شان را از این تبعیض جنسی نشان میدهند برای گسترش اعتراضات علیه حجاب چکار باید کرد؟

شهلا دانشفر: باید بی حجابی را رسمیت داد. همه جا بدون حجاب ظاهر شد. این باید حرف و گفتمان همه  ما باشد و آتش زدن حجاب یعنی آتش زدن به یکی از ارکان پایه ای این حکومت و این پیام خیلی مهمی برای حکومت دارد.  بنابراین من فراخوان میدهم به همه جامعه که همه جا بدون حجاب.

حمید تقوایی: حجاب ابزار انقیاد است نه فقط انقیاد زنان بلکه انقیاد کل جامعه. اگر اینرا قبول داریم بی حجابی میشود اسلحه مهم ما برای بزیر کشیدن حکومت. من فکر میکنم باید از سه عرصه صحبت کرد، تظاهراتهای خیابانی، اعتصابات سراسری و برداشتن عملی حجابها در همه جا. الان در خیابانها زنان این کار را میکنند، فراخوان من این است که در ادارات، در کارخانه ها، در دانشگاه ها، در مدارس و در اماکن عمومی حجابها را بردارید و اعلام اعتصاب کنید و بگویید که ما به حرکت اعتصابیون مردم با برداشتن حجابها می پیوندیم.  زنان در خیابانها نقش پیشروی دارند در شکل دادن به اعتصاب هم میتوانند نقش پیشروی داشته باشند. ما میتوانیم جبهه نبرد سومی را باز کنیم. جبهه برداشتن عملی حجابها و رسمیت دادن به این و عملا تحمیل این در همه جا، درمحل کار، مدارس، دانشگاهها و اماکن عمومی. این بنظر من نقشی است که جنبش بی حجابی میتواند در دل انقلاب بازی کند و ضربه نهایی را به حکومت بزند.