کارگران زندانی از حق خود دفاع میکنند

فشار بر فعالین کارگری برای استعفا از تشکل های کارگری

جمهوری اسلامی در ادامه فشارهای دائمی خود علیه تشکل های کارگری و دستگیری و محاکمه و مجازات فعالین کارگری، رسما فعالین کارگری را به جرم عضویت در تشکل های کارگری محاکمه میکند.
بنا به گزارش کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری، حامد محمودنژاد روز دوم مردادماه در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به جرم عضویت در این تشکل کارگری محاکمه شد. غالب حسینی عضو دیگر این کمیته نیز در روز ٣١ تیرماه به اتهام عضویت در این تشکل و وابستگی به “احزاب خارج کشور” به یک سال زندان و به اتهام تبلیغ علیه نظام به شش ماه زندان محکوم شد. قبلا حین بازجوئی از دو فعال کارگری دیگر، ساعد شریف پناه و مظفر فلاحی در سنندج، دادگاه جمهوری اسلامی آنها را تحت فشار قرار داده بود که از عضویت در اتحادیه آزاد کارگران ایران استعفا دهند.
علاوه بر این پدرام نصراللهی عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری روز ٢٧ تیرماه مجددا محاکمه شد. جرم او ارسال پیام از زندان به مناسبت اول مه روز جهانی کارگر ذکر شده است. پدرام قبلا محاکمه و به ١٩ ماه زندان محکوم شده و نیمی از دوره محکومیتش را در زندان مرکزی سنندج سپری کرده است. فعالین کارگری اما بر حق خود برای عضویت در این تشکل ها و دفاع از حقوق کارگران و حق برپائی اول مه دفاع کرده و زیر بار فشارهای بیدادگاه های جمهوری اسلامی نرفته اند.
این محاکمات بخشی از فشار حکومت برای در هم شکستن تشکل های کارگری است. جمهوری اسلامی شوراهای اسلامی را بعنوان ابزاری برای کنترل مبارزات کارگران درست کرده و سایر تشکل ها را غیر قانونی اعلام میکند و فعالینشان را مدام تحت پیگرد قرار میدهد. جمهوری اسلامی کارگران را در فقر و بیحقوقی نگهداشته و دستمزدی چندبرابر زیر خط فقر را به آنها تحمیل کرده است و همین دستمزد بیشرمانه نیز تنها با مبارزه هرروزه کارگران به سختی و با تاخیر زیاد به آنها پرداخت میشود و از طرف دیگر تلاش کارگران برای متشکل شدن و مقاومت علیه این شرایط برده وار را تحمل نمیکند.
فشار سیستماتیک جمهوری اسلامی علیه فعالین کارگری بخشی از تلاش سیاسی رژیم برای جلوگیری از اتحاد کارگران و مردم و گسترش مبارزه علیه شرایط نکبت بار اقتصادی و سیاسی حاکم بر جامعه و بخشی از تلاش برای مقابله با عرض اندام سیاسی طبقه کارگر است. باید با تمام قوا علیه این احکام جدید و کل فشار به فعالین کارگری و تشکل هایشان ایستاد. ایجاد تشکل، عضویت در تشکل های کارگری، برگزاری اول مه و سایر میتینگ ها و تجمعات کارگری حق بی چون و چرا و بی قید و شرط کارگران است. عضویت در احزاب سیاسی و آزادی بیان حق بی چون و چرای کارگران و همه مردم است. حکومتی که ساده ترین آزادی مردم را علیه جهنمی که به مردم تحمیل کرده، نمیپذیرد باید سرنگون شود. این رژیم نه قابل اصلاح است و نه اصلاح شده اش بدرد مردم میخورد. باید با انقلاب مردم به زیر کشیده شود.
حزب کمونیست کارگری ایران
٤ مرداد ١٣٩٢، ٢٦ ژوئیه ٢٠١٣