پیام به مناسبت روز جهانی کارگر

شهلا دانشفر
اول مه روز همبستگی جهاني كارگران، روز کیفرخواست علیه سرمایه و همه ستم گری هایش و روز قدرتمنایی طبقه کارگر است. روز نه به دنیای وارونه سرمایه داری و سردادن ندای آزادی، برابری و جهانی شایسته انسان است.
طبقه کارگر پیشتاز و در صف جلوی این اعتراض قرار دارد. اما این روز، روز اعتراض همه مردم به جان آمده از توحش و بربریت سرمایه داری حاکم است. روز همه كساني است كه ميخواهند فقر نباشد، ستم نباشد، استثمار نباشد، تبعيض عليه زن نباشد، سرکوب و زندان نباشد و خواهان جامعه ای پر از رفاه و شادی برای همگان اند. روز مردم به پا خاسته ای است که جامعه ای آزاد و برابر را در اعتراض هر روزه خود دارند فریاد میزنند. جامعه ای که اساسش بر پاسخ به نیازهای انسانها بنا شده است. جامعه ای که در آن قدرت مافوق مردم وجود نداشته باشد و بر اساس خواستها و نیازهای مردمی سازمان یافته باشد. جامعه ای که در آن انسانها با بدست آوردن دوباره اختیارشان، خود سرنوشت و آینده شان را رقم میزنند. جامعه ای شورا محور و متکی بر اراده مردم. یک جامعه سوسیالیستی.
ویژگی اول مه امسال در ایران این است که این گفتمان ها دیگر نه فقط در سطح آرزوهای انسان هایی آرمان خواه و کمونیست بلکه به فریاد اعتراضات کف خیابان تبدیل شده است و در بیانیه ها، قطعنامه ها و سخنرانی های رهبران معترض کارگری، از شاغل گرفته تا بازنشسته و معلم و دانشجویی که با شعار فرزند کارگرانیم کنارتان می مانیم، شعار نان، کار، آزادی، اداری شورایی را فریاد میزند، بازتابش را میتوانیم ببینیم. معلم در اعتراضش ” شعار هر معلم نه به استثمار” را سر میدهد. کارگران شعار “کارگر بیدار است از استثمار بیزار است” را فریاد میزنند. و بازنشسته با فریاد “حقوق های نجومی، فلاکت عمومی سینه سپر کرده و یکشنبه های اعتراضش را درسراسر ایران برپا کرده و میگوید اگر تیربارانم کنید تسلیم نخواهم شد.
بر بسترچنین فضایی طبعا خواستها و مطالبات فوری کارگران نیز جایگاه متفاوتی نسبت به همیشه دارد. از جمله امروز کارگران در ایران با اعتراض علیه زندگی زیر خط فقر بر خواست افزایش حقوقها به بالای ۱۲ میلیون تاکید میکنند و اولتیماتومشان اینست که دستمزد هیچ کارگری نباید از این رقم پایین تر باشد وبا این پرچم صدای اعتراضشان به حقوق های نجومی و دزدی ها و اختلاس ها بالاست. امروز رساتر از هر وقت فریاد زندانی سیاسی آزاد باید گردد بلند است و جامعه دارد حقوق و آزادیهای سیاسی پایه ای خود را طلب میکند. امروز جنبش نه به اعدام به یک جنبش قدرتمند در ایران تبدیل شده و آوازه اش جهانی شده است. امروز در ایران با یک جنبش قدرتمند در دفاع از حقوق کودک روبروییم. امروز در تمام عرصه های مبارزاتی همچون ال جی بی تی ها و زیست محیطی ها و غیره با جنبش های اعتراضی قدرتمندی روبروییم که گفتمان هایی چپ و رادیکال است. و بالاخره اینکه قدرت جنبش رهایی زن را در هشت مارس، روز جهانی زن در امسال و ابعاد اجتماعی و توده ای اش دیدیم. همه اینها پایه های استوار روز جهانی کارگر، این روز اعتراض علیه سرمایه داری را میسازد و امروز ما کارگران بر روی شانه های چنین جنبش عظیم آزادی خواهی و برابری طلبی ای در سطح جامعه است که به استقبال اول ماه مه میرویم.
بازتاب این تحولات را در گفته هایی از خود حکومتیان تا طیف های مختلفی از راست و از جمله از زبان کسانی که تا دیروز از اینکه اسلام با حقوق بشر منافاتی ندارد دم میزدند، به روشنی میشود دید. از جمله امروز حتی راست ترین بخش های جامعه نیز سرتعظیم فرود آورده و از اینکه آلترناتیوشان نیشکر هفت تپه است سخن میگویند. در گفته هایشان به این معترف میشوند که اگر انتخاباتی صورت گیرد شانس با عدالتخواهان و سوسیالیستها خواهد بود.
این ها همه نوین و بیسابقه هستند. شورانگیز و شعف آور اند و در دل چنین شرایط تحول سازی است که به استقبال روز جهانی کارگر میرویم.
قطعنامه ها و بیانیه های اول مه امسال بطور واقعی از قبل و در کف خیابان نوشته شده است پیام اول مه امسال، سوسیالیسم و آزادیخواهی است. پیام اول مه امسال اداره شورایی و جمع شدن قدرت مافوق مردم و بازگرداندن اختیار انسانها به آنهاست. پیام اول مه امسال در عین حال بایکوت جهانی جمهوری اسلامی بخاطر بیش از ۴۰ سال حاکمیتش است.
دوستان کارگر! معلمان! بازنشستگان! و کل خانواده طبقه کارگر!
این مهم است که شما که خود فاکتور اصلی کشیده شدن اوضاع به چنین مرحله ای هستید قدرت خود را ببینید و با اتکا با این قدرت سراسری، گام های بعدی را به پیش بردارید. مصمم و استوار صفوف خود را متحد کنید و برای رهایی از این بردگی مزدی تلاش کنید. تمام جامعه به شما چشم دوخته است و بطور واقعی این شما کارگران هستید که میتوانید جامعه ای انسانی، آزاد، برابر و شاد را به ارمغان بیاورید.
زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر!