آزادی دستگیر شدگان اول مه امری فوری است

شهلا دانشفر
        یک موضوع فوری بدنبال روز جهانی کارگر، آزادی دستگیر شدگان این روز است. هم اکنون جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی دو تن از هماهنگ کنندگان طومار ٤٠ هزار امضا بر سرخواست افزایش دستمزدها و دو عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران همچنان در زندانند و از تعدادی از دستگیر شدگان سندیکای فلزکار مکانیک خبری نیست.
        جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی در نیمه شب ١٠ اردیبهشت دستگیر شدند و علت دستگیر شدنشان، فراخوان هماهنگ کنندگان طومار ٤٠ هزار امضا در مقابل وزارت کار بود. جرم این کارگران سخنگوئی اعتراض ٤٠ هزار کارگر بر سر خواست افزایش دستمزدها و اعتراض به تصمیم دولت مبنی بر دستمزدهای ٦٠٨ هزار تومانی است. جرم این کارگران فراخوان به تجمع اعتراضی در روز جهانی کارگر، این روز همبستگی جهانی کارگری است.
        اعضای سندیکای فلزکار مکانیک در جریان تجمعی به صورت گلگشت خانوادگی به مناسبت روز جهانی کارگر در ١٢ اردیبهشت در محل برغان تهران دستگیر شده اند که از میان آنان مازیار گیلانی نژاد روز ١٧ اردیبهشت آزاد شد.
        آخرین اخبار از جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی حاکی از انتقال آنان به بند ٢٠٩ بود که پس از پیگیری خانواده های آنان، بنا بر خبر منتشر شده در سایت اتحاد، بعد از ساعت ١١ صبح روز چهارشنبه ١٧ اردیبهشت، آنها موفق به ملاقات حضوری با عزیزان خود شدند.
        نکته قابل توجه در این ملاقات گفته های این دو رهبر کارگری به خانواده هایشان است. بنا بر خبر، آنها با روحیه ای بالا در این ملاقات حضور یافته وجعفرعظیم زاده از طرف هر دو اعلام داشت که ما ضمن محکوم کردن تعرض حکومت برای جلوگیری از تجمع کارگران در روز جهانی کارگر درمحل وزارت کار که دراعتراض به اجرا نشدن ماده ٤١ قانون کار در مورد مزد سال ٩٣ صورت گرفت، همچنان برمطالبات برحق کارگران ایران که حداقل آنها در طومار٤٠ هزارنفری کارگران به صراحت بیان شده ودر اطلاعیه ها و بیانیه های اتحادیه آزاد کارگران نیز منعکس شده است، مصرانه پافشاری میکنیم.
        آنها همچنین مراتب تشکر وقدردانی عمیق خود را ازهمه محافل، فعالین وتشکلهای کارگری بواسطه حمایتهائی که از ایشان و سایرکارگران دستگیر شده بعمل آوردند، اعلام داشتند.
        آنچه مسلم است، جعفر عظیم زاده، جمیل محمدی و همه دستگیر شدگان روز جهانی کارگر، بخاطر دفاعشان از خواستهای بر حق کل کارگران و کل جامعه دستگیر و زندانی شده اند. گفته های جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی در دیدار با خانواده هایشان به روشنی بیانگر همین حقیقت است. به طور واقعی آنها نمایندگان ٤٠ هزار کارگر با خواست افزایش فوری دستمزدها و در واقع نمایندگان کل کارگران و کل مردم هستند. از همین رو دفاع از این کارگران دفاع از زندگی و معیشت کل جامعه است. دفاع از این کارگران دفاع از خواست برحق ٤٠ هزار کارگری است که طومار امضا کرده اند و همین امروز خواستار لغو فوری مصوبه دولت مبنی بر ٦٠٨ هزار تومان حداقل دستمزدها و افزایش فوری دستمزدها متناسب با یک زندگی انسانی هستند. یک شکل عملی دفاع از آنان نیز پیوستن به طومار ٤٠ هزار امضا و همراه با آنها پافشاری بر خواست افزایش فوری دستمزدهاست. و یک گام مهم برای پیشروی این مبارزه تلاش برای آزاد کردن رهبران این جنبش و این حرکت از زندان است.
        کارگران امضا کننده طومار اعتراضی در سنندج و کرمانشاه و نیز جمعی از کارگران اخراجی نساجی های کردستان، نساجی شاهو و نساجی پرریس طی بیانیه ای حمایت خود را از جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی بعنوان نمایندگان طومار اعتراضی بر سر دستمزد و میلیونها کارگر در ایران با خواست افزایش دستمزدها، اعلام داشته و خواستار آزادی فوری آنان شده اند.
در بخشی از بیانیه این کارگران آمده است:
        “مسئولین قضایی بجای رسیدگی به قانون شکنی های دولت در وزارت کار در زیر پا گذاشتن ماده ۴۱ قانون کار که عملا میلیونها نفر خانواده کارگری را به فلاکت کشانده، کارگران را بخاطر حق خواهی و پیگیری مطالباتشان بازداشت و زندانی میکند و این نمونه آشکار ضدیت با کارگران است.
        ما کارگران امضا کننده طومار در شهرهای سنندج و کرمانشاه ضمن محکوم نمودن دستگیری و ادامه بازداشت دوستانمان اخطار میدهیم که هزاران کارگر امضا کننده طومار اعتراضی برای افزایش دستمزد از این عمل غیر انسانی وزارت اطلاعات و سیستم قضایی خشمگین بوده و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط این دوستان می باشیم و اعلام میکنیم چنانچه این دو تن از هماهنگ کنندگان طومار هرچه سریعتر آزاد نگردند خود را برای ابراز اعتراض محق میدانیم و عواقب ناشی از ادامه بازداشت این کارگران مستقیما متوجه مسئولین قضایی و اطلاعاتی است.”
        انتظار میرود همه این ٤٠ هزار کارگر و امضا کنندگان طومار بر سر خواست افزایش دستمزد و همه کارگران در تمام شهرها همچون کارگران سنندج بیانیه بدهند و حمایت خود را از این دو کارگر زندانی که بطور واقعی نمایندگان و سخنگویان اعتراض آنان علیه دستمزدهای چند بار زیر خط فقر هستند، اعلام کنند.
        در عین حال دفاع از دستگیر شدگان روز جهانی کارگر، دفاع از حق برپائی تجمع و گرامیداشت اول مه بعنوان روز جهانی کارگر بعنوان یک حق مسلم برای همه کارگران در تمام جهان است. دفاع از این کارگران دفاع از حق تجمع، حق اعتراض و حق گرامیداشت روز جهانی کارگر بعنوان یک روز همبستگی بین المللی کارگری است.
        وسیعا به حمایت از دستگیر شدگان روز جهانی کارگر بشتابیم و خواستار آزادی فوری آنان و همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی شویم.
        کارگران زندانی در زندانند چون از حقوق پایه ای خود و کل جامعه دفاع کرده اند. چون برگزاری روز جهانی کارگر را حق مسلم خود دانسته و به مناسبت این روز همبستگی جهانی کارگری، همگان را به تجمع و بیان خواستها و مطالباتشان فراخوانده اند. این کارگران در زندانند بخاطر اینکه حق تشکل را حق مسلم خود دانسته و متشکل شده اند و برای حفظ تشکلشان جانانه جنگیده اند. رضا شهابی از اعضای سندیکای شرکت واحد یک نمونه است. او از سال ٨٩ در زندان بسر میبرد و به همین جرم ٥ سال حکم زندان دارد و در زندانهای رژیم اسلامی و در زیر شکنجه های این جنایتکاران به مرز فلج شدن رسیده است. بهنام ابراهیم زاده، عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری و از فعالین دفاع از حقوق کودک، از دیگر رهبران کارگری در بند، و نمونه ای دیگر است که با ٥ سال حکم هم اکنون در وضعیت بدی بسر میبرد. او جزو زندانیان بند ٣٥٠ اوین است که در یورش وحشیانه رژیم به این بند مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بعد هم به انفرادی ٢٤٠ انتقال یافت. سپس بعد از بازگردانده شدنش به بند ٣٥٠ دوباره به انفرادی ٢٠٩ انتقال یافته و زیر شکنجه و بازجویی مجدد قرار دارد. کارگران زندانی دیگر نیز چون شاهرخ زمانی با ١١ سال حکم، محمد جراحی با ٥ سال حکم، رسول بداغی با ٦ سال حکم، عبدالرضا قنبری با ١٠ سال حکم، محمد مولانایی با ١ سال حکم و یوسف آب خرابات و واحد سیده هر کدام با دو سال حکم، همه و همه کارگرانی هستند که به جرم دفاع از حقوق پایه ای خود و مبارزه برای یک زندگی شایسته انسان در بندند. در کنار همه این کارگران در بند، شمار بسیاری از فعالین سیاسی در عرصه های دیگر اعتراض علیه رژیم اسلامی در زندانند.
        از همین رو مبارزه برای آزادی دستگیر شدگان روز جهانی کارگر میتواند فاز جدیدی در مبارزه برای آزادی همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی باشد.
        کارزاری جهانی برپا کنیم و صدای کارگران دستگیر شده روز جهانی کارگر و همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در سطح جهان باشیم. عکس کارگران زندانی را همه جا نصب کنیم و با شعار کارگر زندانی آزاد باید گردد، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، صف خود را برای مبارزه ای گسترده برای باز کردن درب زندانها سازمان دهیم. در هر جا که تجمع و اعتراضی داریم، در کنار دیگر خواستهایمان، خواست آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را با صدائی بلند اعلام کنیم. خانواده های کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را تنها نگذاریم. بسیاری از این خانواده ها بخاطر در بند بودن عزیزانشان با معضلات جدی اقتصادی روبرویند. به آنها کمک رسانی کنیم. در کنارشان بایستیم و همراه با آنان پیگیر وضعیت کارگران زندانی و زندانیان سیاسی باشیم. بکوشیم با انعکاس اخبار مربوط به آنان صدای اعتراض آنها در سطح جامعه باشیم.همچنین در سطح بین المللی تلاش کنیم که صدای کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی در ایران باشیم.
        روشن است که امسال نیز در اجلاس سازمان جهانی کار، آی ال او، با در دست داشتن عکس کارگران زندانی حضور خواهیم یافت و خواستار اخراج رژیم اسلامی از این سازمان و همه مراجع بین المللی خواهیم شد.
        زندان ابزار سرکوب حکومت اسلامی برای عقب زدن مبارزات کارگران و کل جامعه است. و آزادی کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی یک عرصه مهم و فوری مبارزه همین امروز ماست. با صفی متحد و سراسری، زندان این ابزار سرکوب را از دست رژیم اسلامی بگیریم.*