حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
انقلاب مصر یک پیشروی مهم دیگر را برای مردم قهرمان این کشور، برای مردم کل منطقه و برای بشریت رقم زد. حرکت عظیم و میلیونی “جنبش تمرد” که در هفته گذشته به “بزرگترین تظاهرات تاریخ” منجر شد حکومت محمد مرسی و اخوان المسلمین را به پرتگاه راند و منجر به ساقط شدن آن توسط ارتش گردید. این سومین دولت، بدنبال دولتهای مبارک و طنطاوی، بود که به قدرت التحریر و انقلاب مصر کنار زده می شد. این نه فقط گامی تعیین کننده در جهت تضعیف نیروهای اسلامی و برچیدن بساط متعفن ارتجاع مذهبی در صحنه سیاسی کشورهای مختلف و از جمله ایران بود، بلکه و مهم تر، جلوه شورانگیزی از فراتر رفتن از چهارچوبه محدود دمکراسی و وارد کردن ضربه مهلکی بر اسطوره “حاکمیت صندوق رای” (یا همان حاکمیت بورژوازی) بود. همه جهان با اشتیاق و هیجان دید که چگونه دهها میلیون زن و مرد در مصر به خیابان آمدند، اراده خود را مستقیما اعمال کردند و حکومتی که در پروسه های پارلمانتاریستی به قدرت رسیده بود اما بروال معمول همه دولتهاي دموكراتيك٬ اقليت مفتخور و مرتجع را نمايندگي ميكرد٬ را عزل کردند. این یک نقطه عطف تاریخی است که به نام انقلاب مصر و التحریر ثبت خواهد شد.
هیچ چیز مضحک تر از آه و شیون و “نگرانی” بورژواهای رنگارنگ، از مقامات اروپایی گرفته تا سران ترکیه و ایران و غیره، در مورد “از دست رفتن دمکراسی” و در مذمت “کودتای ارتش علیه دولت منتخب مردم” نیست. پیشروی انقلاب مصر و قدرت التحریر در کنار زدن مرسی در واقع داغ تلف شدن “الگوی اسلام میانه” را در دل ایشان گذارده است. وقایع هفته گذشته همچنین شکست سیاست مهار انقلاب از طریق صندوق رای و به خانه فرستادن مردم را اعلام کرده است. در واقع اینها از اعمال اراده مستقیم مردم و پیشروی و قدرت گیری انقلاب مصر به وحشت افتاده اند وگرنه حتی خود حضرات هم میدانند که ارتش از ترس رادیکالتر شدن اوضاع و برای مهار انقلاب در گام بعدی ناگزیر شد عطای حکومت اخوان المسلمین را به لقایش ببخشد و کودتا کند. بعلاوه کیست که نداند که ارتش مصر نه فقط در دوره مبارک و ژنرال طنطاوی بلکه همچنین در حکومت محمد مرسی و حکومت موقت فعلی نيز قدرت واقعی را در دست داشته و دارد.
انقلاب مصر برای پیروزی ناگزیر است سرانجام با ستون فقرات سیستم فعلی در مصر یعنی همین ارتش که علاوه بر قدرت قهریه نظامی و پلیسی قدرت فوق العاده اقتصادی و سیاسی دارد مستقیما درافتد و آنرا از پیش پا بر دارد. جنبش شورانگیز “تمرد” و اجتماعات عظیم و تاریخی چند روز اخیر و کنار زدن مرسی انقلاب مصر را در موقعیت قدرتمندتری برای انجام وظایفش قرار داده است.
با اینهمه روشن است که انقلاب مصر برای پیروزی راه پرپیچ و خمی در پیش دارد. بجز مانع ارتش، نباید قدرت اسلامیون را دستکم گرفت. آنها شکست سنگینی متحمل شده اند اما همچنان بعنوان یک نیروی فوق ارتجاعی در صحنه خواهند بود. بعلاوه و مهمتر بورژوازی در مصر چهره هایی نظیر البرادعی را هنوز در کیسه دارد و در گام بعدی به جلوی صحنه خواهد راند. اما مهمترین خطری که انقلاب مصر را تهدید میکند این است که این انقلاب صرفا در موضع اپوزیسیونی باقی بماند و جنبش عظیم و شورانگیز التحریر به قدرت دولتی و بدست گرفتن اداره امور توسط ارگانهای اعمال اراده مستقیم مردم تبدیل نشود. التحریر و جنبش عظیم مردم مصر باید اعمال اراده خود را از حد تغییر دولت ها و بر کنار کردن و برانداختن نمایندگان و احزاب رنگارنگ بورژوازی به تصرف قدرت سیاسی و برقراری نظم نوینی که آزادی و رفاه و حرمت انسانها را بي چون و چرا مبنا قرار میدهد ارتقاء دهد. وقایع یک هفته گذشته نشان داد که التحریرقوی ترین وتعیین کننده ترین قدرت در مصر است. التحریر يعني توده مردم انقلابي مصر باید خود را بصورت دولت مستقیم مردم متشکل کند و قدرت را بدست گیرد و مستقیما حکومت کند. جامعه اي انساني و برابر و بدون تبعيض و بدون زندان و اعدام و فقر و فلاكت كه خواست مردم ميليوني مصر است تنها از اين مسير ميتواند سر بر آورد.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱۴تیرماه ۱۳۹۲، ۵ژوئیه ۲۰۱۳
