اخیرا پورمحمدی و رازینی از مقامات جمهوری اسلامی دهن باز کرده اند تا با وقاحت و بیشرمی نقش خود و سایر سران حکومت در جنایات دهه شصت را توجیه کنند. پورمحمدی که در کمیته مرگ جمهوری اسلامی یکی از مسئولین قتل عام بیسابقه در دهه شصت است، رسما اعتراف میکند که در جمهوری اسلامی انتظار رعایت ساده ترین رفتار انسانی در جنگ و با زندانیان سیاسی بی معنی است. و البته جنایتکارتر از پورمحمدی، خمینی و خامنه ای و رفسنجانی و روحانی و سایر مقاماتی بوده اند و هستند که به او و خلخالی و لاجوردی و مشتی قاتل حرفه ای دستور آدمکشی دادند. اما جمهوری اسلامی همین است. قابل بزک کردن نیست. این حکومت اعدام و سنگسار و دست بریدن و چشم درآوردن و اسیدپاشی به صورت زنان است.
نکته مهم اما این است که فشار جامعه، سربلند کردن جنبش های اعتراضی، تحرکی که در دفاع از زندانیان سیاسی شکل گرفته، جنبش دادخواهی، فضای تعرض به سیستم قضایی جمهوری اسلامی و خشم و نفرت عمیق مردم از این حکومت چنان قدرتمند است که گریبان حکومت و جنایتکارانش را رها نخواهد کرد. پورمحمدی ها، رئیسی ها و رازینی ها و سایر مقامات ریز و درشت حکومت میدانند و تردیدی ندارند که حکومتشان آینده ای ندارد و در آینده ای نزدیک به جرم جنایات بیشمار علیه مردم، به محاکمه کشیده خواهند شد. صحبت پورمحمدی اعلام شهامت در جنایت نیست، رجزخوانی حکومتی مستاصل و جنایتکار است که از همه طرف خود را تحت فشار جامعه احساس میکند. در چنین فضایی است که یکی درمورد حرمت! زندانیان دستورالعمل صادر میکند، یکی خمینی را عامل جنایات جنگی معرفی میکند، یکی کشتار دهه شصت را توجیه میکند و عده ای نیز اعتراف میکنند که اصلا نباید مرتکب کشتار زندانیان در تابستان ۶۷ میشدند.
مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی در داخل و خارج کشور را باید گسترش داد. سیستم قضایی و قضات و حاکمان شرع و قوانین قرون وسطایی شان را باید زیر ضرب گرفت. جنبش دادخواهی را باید هرچه بیشتر توده ای کرد. باید به کارزارهای مختلفی که در دفاع از زندانیان سیاسی و علیه سیستم قضایی شکل گرفته پیوست. اعتصابات سراسری و تجمعات سراسری را باید گسترش داد. همبستگی با مبارزات بخش های مختلف جامعه را باید تقویت کرد. بیحجابی را گسترش داد و کل منجلاب اسلامی را بر سر بانیانش خراب کرد. باید برای خیزش میلیونی بعدی برای سرنگونی حکومتی که با جنایت زاده شد و با جنایت به حیات خود ادامه داده است، آماده شد. دوره تعرض به حکومت و جانیانش مدتها است شروع شده است. راه فراری برای مشتی خبیث و دزد و فاسد و جانی وجود ندارد. لیستی از جانیان دو خردادی و غیر دو خردادی و کارنامه سراپا جنایاتشان را باید مدام جلو چشمشان گرفت و عرصه را هرچه بیشتر بر آنها تنگ کرد. هیچ موردی از جنایات حکومت در طول چهل سال گذشته نه فراموش میشود و نه قابل بخشش است. حکومت اسلام را باید به زباله دان انداخت و پورمحمدی ها و رازینی ها و روسای جنایتکارشان را باید در دادگاه های علنی به جرم جنایت علیه بشریت محاکمه کرد. مردم حکومتی انسانی، حکومتی بر پایه آزادی، عدالت و برابری و رفاه میخواهند و با سرنگونی جمهوری اسلامی آنرا برپا خواهند داشت.
حزب کمونیست کارگری ایران
۹ مرداد ۱۳۹۸، ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۹