حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
جمهوری اسلامی آشکارا در قبال اتفاق عظیمی که در نیشکر هفت تپه، این مجتمع بزرگ کارگری روی داده است، خود را بازنده می بیند و در تقلاست که به اشکال مختلف کنترل خود بر اوضاع را بازیابد. این را نه فقط از تعرض به نمایندگان محبوب کارگران، بلکه از تلاشهایی که بعد از آن نیز در جریان است میتوان مشاهده کرد. هم اکنون نیشکر هفت تپه به یک کانون مهم جدال کارگران با حکومت اسلامی تبدیل شده است. جمهوری اسلامی ناچار شد کارگران دستگیر شده را تبرئه کند و در عین حال بنا به گزارشها در تقلاست که پرچم شوراهای رسوای اسلامیش را در این کانون خوش نام جنبش کارگری بلند کند.
در این هفته شاهد بودیم که بعد از بگیر و ببندهایی که همه از آن خبر دارند، دستگاه قضائی جمهوری اسلامی ناچار شد زیر فشار اعتراضات گسترده، پانزده کارگر بازداشتی نیشکر هفت تپه را تبرئه کند. این کارگران شامل جمعی از هیات نمایندگی کارگران و دیگر فعالین کارگری این کارخانه هستند که در جریان اعتراضات شورانگیز کارگران نیشکر هفت تپه بازداشت شده و سپس با قرار وثیقه آزاد شده بودند. قابل توجه است که در این حکم، تجمعات قدرتمند کارگران نیشکر هفت تپه که شهر شوش را به حرکت در آورد و صدای این کارگران را در سطح جامعه و جهان انعکاس داد، تحت عنوان “تجمعات مسالمت آمیز” قانونی اعلام شد و بر اساس آن به این کارگران حکم منع تعقیب داده شد. این خبر از سوی فرزانه زیلابی وکیل کارگران بازداشتی نیشکر هفت تپه انتشار یافت و او ضمن گزارش این خبر از بازبودن پرونده ٤ نفر دیگر از نمایندگان کارگران نیشکر هفت تپه از جمله اسماعیل بخشی، مسلم آرمند، سید حسن فاضلی و محمد خنیفر و نیز سپیده قلیان خبرنگاری که در جریان مبارزات این کارگران بازداشت شده است، خبر داد. این در حالیست که علی نجاتی عضو هیات مدیره سنیدکای نیشکر هفت تپه و عسل محمدی دو نفر دیگر از بازداشت شدگان نیشکر هفت تپه همچنان در زندانند و کارگران خواستار بسته شدن تمامی پرونده های امنیتی و آزادی فوری و بدون قید و شرط علی نجاتی و عسل محمدی هستند.
نفس تبرئه شدن پانزده کارگر نیشکر هفت تپه خود یک موفقیت و بطور واقعی ضربه ای بر احکام امنیتی رژیم اسلامی بود. همانطور که آزادی اسماعیل بخشی نماینده محبوب کارگران یک پیشروی بزگ برای این کارگران و کل جنبش کارگری و همه مردم بود.
اما از سوی دیگر همانگونه که اشاره شد، حکومت اسلامی بشدت در تقلاست که شورای اسلامیش را در نیشکر هفت تپه برپا کند و به این ترتیب حتی بصورت نمایشی هم که شده، پرچم خود را بر سر در هفت تپه این کانون مهم جنبش کارگری، بکوبد. با این کار جمهوری اسلامی میخواهد به خیال خود شورای مستقل کارگران و هیات نمایندگی شان را به محاق ببرد و این مهد جنبش شورایی که گفتمان اداره شورایی را در درون جنبش کارگری و کل جامعه به جلو آورده است را عقب بزند.
بنا به گزارشهای منتشر شده حکومت اسلامی برخی کارگران را با ارعاب و تهدید میخواهد ناچار به تن دادن به ایجاد شورای اسلامی در این مجتمع نماید. برخی کارگران که قبلا زیر فشار در این شوراهای کذایی ثبت نام کرده بودند بعدا انصراف خود را اعلام کردند و حکومت آنهار را مورد تهدید و ارعاب قرار داده و گفته اند که شورای اسلامی خط قرمز ماست. این کارگران برای اعلام انصراف به اداره کار ارجاع داده شدند و در اداره کار متوجه شدند که دادستان شوش و رئیس اطلاعات این شهر در آنجا حضور دارند و میخواهند با فشار و تهدید مانع انصراف کارگران شوند. نفس همین تقلاها و تلاشها نشان میدهد که وضعیت حکومت و شوراهای اسلامیش چقدر نزار و مفلوک است.
روشن است که با چنین تشبثاتی و با هیچ درجه از سرکوب نمیتوان گفتمان شورایی را که کارگران نیشکر هفت تپه در سطح جامعه به جلو آوردند و رهبرانی چون اسماعیل بخشی در صف جلوی آن درخشیدند را عقب زد. برعکس این تلاشها خود به موضوع جدالی دیگر در نیشکر هفت تپه تبدیل شده و بحث شورای مستقل کارگران و هیات نمایندگی کارگران را داغتر کرده است.
واقعیت مهم اینست که نیشکر هفت تپه گامهای عملی موثری برای ایجاد شوراهای کارگری برداشته و تا همین جا الگوی خوبی برای کل جنبش کارگری و کل جامعه بدست داده است. پاسخ کارگران در برابر تشبثات جمهوری اسلامی حفظ صف متحد خود و ارج گذاشتن این دستاوردهایشان است. پاسخ کارگران متکی شدن به مجمع عمومی خود و حمایت همه جانبه از نمایندگان منتخب خود و نماینده محبوبی چون اسماعیل بخشی است. پاسخ کارگران تاکید و پافشاری بر روی بسته شدن کامل پرونده های امنیتی تشکیل شده برای کارگرانی که طی این مدت بازداشت شده اند و آزادی فوری و بدون قید و شرط دیگر بازداشت شدگان است. این چنین است که کارگران نیشکر هفت تپه میتوانند با قدرت مطالباتشان را نیز پیگیر شوند و همچنان نقش پیشتاز خود را ایفا کنند.
نکته مهم دیگری که باید توجه کرد اینست که این جدال فقط به کارگران نیشکر هفت تپه مربوط نیست، بلکه به کل کارگران و کل فضای سیاسی جامعه پیوند مستقیم دارد و حمایت از کارگران نیشکر هفت تپه و برجسته کردن دستاوردهای مبارزه این کارگران یک اقدام مهم در پیشروی کل طبقه کارگر و جنبش آزادیخواهی در برابر حکومت ارتجاعی جمهوری اسلامی است.
