بهروز مهرآبادی:
اعدام های روزهای اخیر، اعدام ۱۶ نفر در بلوچستان، اعدام حبیب گلپری پور و رضا اسماعیلی و اعدام چندین نفر دیگر در تهران وشهرهای مختلف بیش از همیشه چهره فاشیستی و جنایتکار جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت. اظهارات دست اندرکاران رژیم مبنی بر اینکه اعدامها در بلوچستان به تلافی حملات گروه جیش العدل به پاسگاه مرزی جمهوری اسلامی بوده است، تنها یک شیوه عصر حجری انتقام کشی یک عشیره بجا مانده از تاریخ نیست بلکه یک حرکت فاشیستی و بر مبنای سیاست ایجاد و گسترش نفرت قومی و مذهبی است. اگر گروه جیش العدل به عنوان یک نیروی کوچک تروریستی و ارتجاعی بخش کوچکی از مردم بلوچستان را می تواند هدف قرار دهد و باید آنها را در مقابل این گروه ارتجاعی اسلامی مصون داشت، جمهوری اسلامی بعنوان یک نظام فاشیستی ـ با همه قدرت و توان دولتی ـ سایه ننگین و کثیف خود را بر روی همه مردم ایران انداخته است و باید همه دنیا را در مقابل آن به حرکت در آورد و در مقابل توحش سازمان یافته آن ایستاد. تاکنون حزب کمونیست کارگری، کمیته بین المللی علیه اعدام و بسیاری دیگر از نهادها، سازمانها و شخصیت های آزادیخواه و مخالف اعدام مبارزه ای پیگیر برای پایان دادن به این جنایات را دنبال می کنند.
این اعدام ها بار دیگر پرده از چهره کثیف اصلاح طلبان حکومتی و ادعاهای مضحک حقوق بشری آنها برداشت. مغضوبین و رقبای از صحنه خارج شده، فرصت را مغتنم شمرده تا در بارگاه حکومت معلق بزنند و خودشیرینی کنند. ابراهیم نبوی مهمان ثابت صدای آمریکا عنصر مرتجعی که سابقه همکاری با اسداله لاجوردی جلاد اوین را دارد، در صفحه فیس بوک خود اعدام شدگان را قاچاقچی و قاتل نامید و اعدام آنها را مورد تائید قرار داد.
شیرین عبادی قهرمان حقوق بشر اسلامی که در لابلای قوانین سنگسار و قصاص و اعدام در جستجوی عطوفت اسلامی است در نامه خود به احمد شهید اعدام ۱۶ نفر در بلوچستان را “عجولانه” و “فراقانونی” نامید به این ترتیب احکام اعدام بدون تعجیل و قانونی که توسط جمهوری اسلامی به اجرا در آمده است، مورد تائید قرار می دهد. همچنانکه ریاکارانه و وقیحانه فراموش نمی کند که تیتر”برنده جایزه صلح نوبل و رئیس مرکز حامیان حقوق بشر” را در انتهای نامه خود ذکر کند.
خیل اصلاح طلبان و ملی مذهبی ها بسیج شده و به سیلی خوردن دختران میرحسین موسوی اعتراض می کنند و این را نه به حساب توحش بیحد و مرز جمهوری اسلامی بلکه به حساب بدرفتاری ماموران میگذارند و در حالی که مزورانه صحبت از احترام به حقوق بشر می کنند در مورد اعدام زندانیان سیاسی و غیر سیاسی خفقان گرفته و صدایشان در نمی آید. رادیوهای دولتی نظیر بی بی سی و دویچه وله و رادیو فردا در حالی که نگران جدا شدن عقبه هواداران روحانی، بی احترامی به دختران موسوی و سخنرانی امام جمعه تهران هستند، بسرعت از اخبار اعدام های هر روزه می گذرند.
استفاده از ابزار اعدام یک وجه مشترک باندهای مختلف جمهوری اسلامی برای ادامه حیات است. هیچکدام از این باندها در دوران قدرت خود از خونریزی و جنایت کوتاهی نکرده اند. ادامه اعدامها و افزایش آن نشانه استیصال و سردرگمی رژیم در مقابل بحران های مزمن درونی خود و ناتوانی از پاسخ دادن به ابتدائی ترین مشکلاتی است که با آن دست به گریبان است. فقط ترس از خشم و جنبش مردم و نیروهای آزادیخواه است که می تواند رژیم را به عقب براند و مانع اجرای احکام اعدام شود. جنبشی که در عین حال می تواند پایه های حکومت اسلامی را در هم شکند و آنرا سرنگون سازد.