در جامعه سوسیالیستی تکلیف مالکیت چه میشود؟

علی جوادی

از ما میپرسند؟

در جامعه سوسیالیستی تکلیف مالکیت چه میشود؟ آیا هر نوع مالکیتی از انسانها سلب میشود؟

علی جوادی: بدون تردید این سئوال به یکی از کلیدی ترین مسائل سوسیالیسم می پردازد. در عین حال سئوال و مقوله ای است که تاکنون مورد بیشترین تحریفات و جعلیات از جانب مبلغین و مدافعین طبقات استثمارگر جامعه قرار گرفته است. به این اعتبار در درجه اول باید واقعیات را از تحریفات جدا کرد.

نه! ما کمونیستها اصولا خواهان لغو هر نوع مالکیتی نیستیم. ما خواهان لغو مالیکت خصوصی انسانها بر محصولاتی که برای تولید مجدد زندگی بکار میرود٬ نیستیم. ما خواهان لغو مالکیت خصوصی بر وسایل و محصولات مورد نیاز زندگی فردی انسانها نیستیم. این نوع تملک و مالکیت منجر به استثمار انسان دیگری نمیشود. منجر به اسارت و بردگی مزدی انسانی نمیشود. این مالکیتی است که منجر به تصاحب دسترنج و تملک نیروی تولیدی و خلاقه انسانها نمیشود.

آری! ما کمونیستها خواهان لغو مالکیت خصوصی سرمایه بر ابزار کار و تولید و توزیع محصولات مورد نیاز جامعه هستیم. این مالکیتی است که انسانها را به اسارت میگیرد٬ استثمار میکند و نیروی کارشان را به کالایی برای فروش و جسم و جان و توانشان را به وسیله و ابزاری برای سود آوری و انباشت سرمایه برای سرمایه دار تبدیل میکند. این مالکیتی است که منشاء تمام نابرابریها و مصائب گریبانگیر توده های مردم در جهان امروز است. از فقر و فلاکت و محرومیت تا تبعیض و اختناق و جهل و خرافه٬ از بیکاری و بی مسکنی تا فساد و جنگ و جنایت تمامی محصول گریز ناپذیر سیستمی هستند که بر مبنای مالکیت خصوصی اقلیتی استثمارگر بر ابزار تولید و توزیع محصولات مورد نیاز زندگی همگان استوار شده است.

اما چرا؟ بورژوازی و مبلغین اش آنچنان گرد و خاکی پیرامون این مقوله ایجاد کرده اند که در هر بحث و اظهار نظری پیرامون این مساله باید به مسائل پایه ای متعددی اشاره کرد.

ما خواهان اشتراکی کردن ابزار تولید محصولات مورد نیاز زندگی مردم و خارج کردن کنترل آن از دست اقلیت استثمارگر حاکم و قرار دادن کنترل آن در دست جامعه و نهادهای اداره کننده و هماهنگ کننده آن هستیم. این جوهر تلاش ماست! و چرا که نه؟ چه ایرادی میتوان بر این “تغییر مالکیت” گرفت؟ آیا اکثریت عظیم توده های جامعه از خارج کردن کنترل ابزارهای تولید و توزیع محصولات جامعه از دست اقلیت سرمایه دار و قرار دادن آن در کنترل جامعه متضرر میشوند؟ آیا با اشتراکی کردن مالکیت ابزار تولید و توزیع٬ رفع نیازمندیهای جامعه دچار نقصانی میشود؟ ما می پذیریم که در مقابل این اقدام ما فریاد فغان سرمایه گوش فلک را کر خواهد کرد. اما این گوشه ای از تلاش ما برای دیکته کردن حکم آزادی و برابری همه جانبه انسانها در جامعه است. رهاییبخش و انسانی است.

سرمایه با اختیار داشتن مالکیت و کنترل وسائل تولید نیازمندیهای جامعه عملا در موقعیتی قرار دارد که هر زمان اراده کند میتواند این ابزارهای نیازمندیهای جامعه را متوقف کند و به این اعتبار عملا تولید محصولات جامعه را به گروگان بگیرد. در جامعه سرمایه داری تنها زمانی تولید صورت میگیرد که این تولیدات برای سرمایه تولید سود کنند. هدف از تولید در این جامعه نه رفع نیازمندیهای جامعه بلکه تولید سود و انباشت سرمایه است. ما این “اختیار” برای به قهقرا بردن جامعه و کارگر را از سرمایه سلب میکنیم. ما اجازه نمیدهیم تا نیازمندیهای زندگی توده عظیم مردم به گروگان گرفته شود.

ما را متهم میکنند که با اشتراکی کردن مالکیت ابزار تولید در جامعه عملا خلاقیت و نوع آوری تولیدی و تکنولوژیک را نیز از میان خواهیم برد. این یک دروغ بزرگ است. مگر سرمایه با سلب مالکیت از خرده مالکان و خرده سرمایه داران٬ و سلب مالکیت از کثریت عظیم تولید کنندگان و جامعه قرار دادن کنترل آن در دست اقلیت استثمارگر نوع آوری و خلاقیت را از میان برده است؟

ما خواهان لغو مالکیت انحصاری اقلیتی استثمارگر بر مقدرات جامعه هستیم٬ این مالکیتی است که منشاء استثمار توده عظیم کارگر است. این مالکیت و مناسباتی است که نیروی خلاقه کار را به کالایی تبدیل کرده است که هر زمان سودی برایش تولید کند به کار میگیرد٬ در غیر اینصورت بیکار کرده و به گوشه ای از جامعه پرتاب میکند. ما استثمار کارگر را دون شان انسان میدانیم. خواهان نابودی آن هستیم و بدون لغو مالکیت خصوصی سرمایه بر وسایل تولید و توزیع محصولات در جامع تحقق چنین هدفی ممکن نیست.

ما با اجتماعی کردن مالکیت بر ابزار تولید٬ با قرار دادن کنترل این ابزار در دست نهادهای جامعه عملا جنبه مصیبت بار این مالکیت را از میان برمیداریم. ما میخواهیم به مناسبات اقتصادیی که در آن کارگر تنها برای آن زنده است که بر سود سرمایه بیفزاید و سرمایه انباشت کند و تازمانی زنده است که مصالح سرمایه ایجاب کند٬ پایان دهیم.

ما عار داریم تا نظرات و عقاید خودمان را پنهان کنیم. آری٬ ما کمونیستهای کارگری اعتراف میکنیم که خواهان لغو مالکیت خصوصی استثمارگران بر وسایل تولید و توزیع محصولات مورد نیاز جامعه هستیم.