حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
نمایش زشت “انتخابات” در جمهوری اسلامی یکبار دیگر راه افتاده. جناحهای حکومت به زبان خودشان خوب از خجالت هم در آمدند. کسانی هم در بی بی سی فارسی به عنوان مهمان برنامه های این شبکه، وقیح تر از خود جمهوری اسلامی گفتند که ترجیح میدهند زیر سایه مصباح و یزدی زندگی کنند تا اینکه در این مسخره بازی حکومت شرکت نکنند! البته رسانه های دولتی فارسی زبان ماهوراه ای همپای صدا و سیمای حکومت اسلامی بدون هیچ قصد و غرضی البته فقط “اخبار انتخابات” را منعکس میکنند. گویی مهمترین اتفاق سیاسی ایران است که اگر کسی از آن غفلت کند خیلی چیزها را از دست میدهد!
از صغیر و کبیر حکومت این روزها فراخوان میدهند در انتخابات شرکت کنید. گله و شکایتی هم اگر هست بگذارید برای بعد از انتخابات! راستش گله ای در کار نیست بلکه یک خواسته ساده و روشن مطرح است و آن سرنگونی حکومتی است که جز تبهکاری هیچ راه حلی برای جامعه ایران نداشته و ندارد. بی تفاوتی آشکاری در سطح جامعه بخصوص از سوی کارگران به انتخابات این دوره حکومت قابل مشاهده است. در محل کار ما هیچکس حتی برای خنده هم شده به انتخابات اشاره نمی کند. این موضوع را هم رسانه های فارسی زبان ماهوارهای دولتهای غربی معترفند. با این وجود همه تلاش ایشان برای القای این موضوع که انتخابات حکومتی بهترین و ممکن ترین راه است ، از بییندگان شان میپرسند شما از نماینده شهر خودتان چه انتظاری دارید! متوجه شده اند که بینندگانشان برایشان اصلا مهم نیست روز ٧ اسفند چه کسی وبه چه منظور از صندوق بیرون میآید.
جمهوری اسلامی چند سالی است که یاد گرفته بی سر و صدا و دور از چشم کارگران در سالنهای دربسته برای جمعی از کارگران گلچین شده سخنرانی بگذارد. روحانی هم اخیرا در چنین جمعی با منت گذاشتن مجدد که دولتش بیشتر از نرخ تورم، پایه حقوق را تعیین کرده است ملتمسانه فراخوان به شرکت در انتخابات داده است. آن هم در انتخاباتی که همه می دانند قرار است از صندوقهای آن کسانی بیرون بیایند که فردا در مجلس اسلامی قوانینی را وضع کنند و به تصویب برسانند که دمار از روزگار کارگر در می آورد. قرار است چاقو کش حرفه ای به نام محجوب یکبار دیگر در جایی حضور یابد که از آن لانه جز تباهی هیچ چیزی بیرون نمی آید. دیگر کاندیدهای حکومت سری از محجوب سوا دارند و گر نه جز توطئه چینی علیه توده مردم زحمتکش برای اینکه هزینه حکومت اسلامی سرمایه را به دوش مردم بیندازند هیچ تفاوتی با او ندارند.
این روزها باندی از حکومت هشدار میدهد که اقتصاد ایران روبه قهقرا است و باند دیگر میگوید چرا هشت سال حکومت احمدی نژاد ساکت بودید که فاجعه اقتصادی پدید آورد؟ و نوید میدهند که سالیان سال باید عواقب سیاستهای اقتصادی احمدی نژاد را مردم تحمل کنند! هر کدامشان که به نوبت سرکار می آیند قبلی را مصبب بدبختی کنونی می شمارند و این وسط ما مردم باید دندان روی جگر بگذاریم و گله هم نکنیم و رای هم بدهیم تا عزت نظام بیمه شود! خامنه ای دست و دل بازی کرده مخالفان را دعوت به رای دادن کرده است، حتی اگر نظام را قبول ندارند تا عزت نظام ایشان حفظ شود. اپوزیسیون طرفدار رژیم هشدار میدهند اگر شرکت نکنیم مجلس در دست اصول گرایان خواهد ماند! هر چند این اپوزیسیون دیگر زیاد زبان درازی نمی کند چون متوجه شده است حنایش دیگر رنگی ندارد.
همه شواهد حکایت از آن دارد که انتخابات ٧ اسفند چنان که باید “پرشکوه” نخواهد بود. این خود موجب شده است که دو جناح حکومت بیشتر از قبل همدیگر را رسوای عالم سازند. “انتخابات” پیش رو حتی آنقدر بی معنی است که برخی از کسانی که سالیان پیش بقول خودشان معتقد بودند بین بد و بدتر میشود بد را انتخاب کرد اکنون با دیده شک به این موضوع نگاه میکنند و نگاه “بدبینانه” به انتخابات اخیر دارند چون این یکی دیگر به زعم ایشان مهندسی شده! اما حقیقت این است که متوجه شده اند درصد بالایی از مردم قصد ندارند در این نمایش تهوع آور شرکت کنند و ایشان دست پیش گرفته اند که پس نیفتند. جمهوری اسلامی مانند سالیان گذشته روز بعد از ٧ اسفند خواهد گفت انتخاباتی پرشور برگزارشد. ازهم اکنون از “شکوه انتخابات” میگویند. سناریوهای روز انتخابات آماده شده است که مثلا نشان دهند “همه آمدند”. و باز هم دست کم از ٦٣ درصد آرا به صندوق ریخته شده خواهند گفت تا شاید خودشان را قانع سازند که می توانند هنوز بمانند.
آنچه که مسلم است مانند همیشه قرار نیست که از انتخابات بی قواره حکومت آبی برای مردم گرم شود. اما یک پیام روشن برای حکومت دارد که مردم برای خودشان زندگی میکنند و حکومت هم جز متوسل شدن بیشتر و بیشتر به فریب و سرکوب روز افزون چاره دیگری ندارد. نه برجام هسته ای گره ای از حکومت باز کرده نه برجام داخلی برای حکومت قابل دسترسی است. آنچه حکومت انتظارش را میکشد “روزهای پر آشوب” در آینده است که با عدم شرکت مردم در انتخابات این پروسه شدت بیشتری خواهد یافت.
