حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
کیوان جاوید
از ما می پرسند: موضع حزب کمونیست کارگری در مورد مذهب چیست؟ شما هم از مذهب زدایی از جامعه حرف میزنید و هم از آزادی مذهب و بی مذهبی. اگر داشتن مذهب در جامعه مورد نظر حزب آزاد است پس مذهب زدایی به چه معناست؟ آیا مساجد و تکیه ها را خراب میکنید؟
کیوان جاوید پاسخ می دهد:
کافی است به اطراف خود نگاه کنیم و ببینیم در چه دنیایی زندگی می کنیم. دنیایی که بسیاری از زشتی ها و خرافات و نابرابری های سیاسی و فرهنگی و اقتصادی احاطه مان کرده است. تن فروشی یکی از آنها است و اعتیاد یکی دیگر از درد های جامعه بشری است. در این دنیا مادران مجبور می شوند سقط جنین کنند و جگر گوشه خودشان را از بین ببرند. حزب کمونیست کارگری نه تن فروشی، نه اعتیاد و سقط جنین را ممنوع نمی کند چون برای خلاص شدن از این دردهای اجتماعی باید دست به ریشه برد و جامعه مبتنی بر احترام و حرمت به انسانها ساخت تا انسان احساس خوشبحتی کند. اگر انسانیت انسان تامین شود همه این مصائب بشری از بین می روند.
با همین تبیین ما سراغ مذهب هم می رویم. مذهب خرافه و جهل و انقیاد فکری و معنوی است و باید همچون طاعون از وجود جامعه پاک شود. هیچ چیز مثبت و انسانی و قابل احترام در مذهب وجود ندارد. مذهب زنجیر فکری و معنوی بشر است. یک فرد مذهبی اگر به مذهب خود پایبند باشد باید عقب مانده ترین فرامین دینی خود را بجا بیاورد. ضد زن بودن یکی از این عقب ماندگی های فکری است. ضد علم و پیشرفت علمی بودن یکی دیگر. مذهب مخدر خطرناکی است که نمی گذارد انسان در برابر نابرابری های این دنیای وارونه قد علم کند و تغییرش بدهد. می گویند این دنیای فانی را بحال خود رها کن و خوشبختی خود را در جهان دیگر جستجو کن. در مقابل این افکار خیالی و واهی، علم و مدرنیسم و آزاد اندیشی تبلیغ می شود. تدریس کتب دینی و مذهبی در مدارس و دانشگاه ها و مراکز علمی ممنوع می شود. فرد حق دارد هر اعتقادی دارد را تبلیغ کند اما نه با امکانات دولتی و در امکانی که با بودجه دولتی تامین می شوند.
حزب کمونیست کارگری مذهب را ممنوع نمی کند. ما به آزادی بی قید و شرط بیان و عقیده عمیقا اعتقاد داریم. هیچ فکر و باور، هر چند احمقانه یا ارتجاعی و عقب مانده باشد نباید غیر قانونی شود. آدم ها حق دارند به هر عقیده و مذهبی باور داشته باشند. وقتی آزادی مذهب وجود دارد دیگر زیرزمینی نمی شود. مذهب لخت و عور در برابر جامعه قرار می گیرد و مورد نقد و قضاوت قرار می گیرد. توجه داشته باشیم در یک جامعه مرفه و خوشبخت وقتی مذهب و بی مذهبی آزاد است، در واقع نقد بی امان مذهب هم آزاد است. تقریبا در تمام طول تاریخ بشری همیشه مذهب آزاد و بی مذهبی جرم بوده و مجازات داشته است. در جامعه مورد نظر ما با تامین و تضمین آزادی های بی قید و شرط برای همه آحاد جامعه تبعیض از بین می رود و هیچ فردی بخاطر اعتقاد شخصی اش نه پاداش می گیرد نه تنبیه می شود. انسانها آزاد و برابر می شوند.
بگذارید اراجیف ۱۴۰۰ ساله اسلامی منتشر شود که نویسنده اش بشارت می دهد به همین زودی ها مهدی موعود از چاه جمکران سر بر می آورد، در مقابل صد ها لطیفه و جوک و مقاله طنز و سیاسی و علمی علیه مذهب و خرافه در دسترس همگان قرار می گیرد. در این جامعه آزاد کدام عقیده و باور برنده می شود؟
بگذارید ماه محرم باشد و دیسکو و کنسرت و کارنوال های میلیونی هم باشد. ببینیم کدام یک به دل جامعه می نشیند و کدام نیست و نابود می گردد؟
البته یادمان باشد قرار نیست از بودجه دولتی و از تولید اجتماعی سهمی در اختیار مذهب و دستجات مذهبی قرار بگیرد. قرار نیست دستجات عزاداری حسینی شب و نیمه شب مزاحمتی برای مردم بوجود بیاورند. قرار نیست صدای اذان اعصاب مردم را خراب کند.
خلاصه کنم. منظور از مذهب زادیی استفاده از نیروی قهر و سرکوب و ممنوع کردن نیست. آزادی مذهب و بی مذهبی در کنار وسیع ترین آزاد های سیاسی و فرهنگی و برابری اقتصادی، ویروس مذهب را از بین می برد. در واقع راه موثر مذهب زدایی همین است که گفتیم.
در یک جامعه آزاد سوسیالیستی نه مساجد خراب می شوند و نه تکیه ها. مومنین هم حق دارند در جایی بعنوان مسجد یا تکیه جمع شوند. و هرچه دلشان میخواهد از خدایشان حرف بزنند. بشرط اینکه با بودجه شخصی شان تامین شده باشد و مزاحم کسی نشوند. و بعلاوه مثل امروز اجازه کسب در آمدهای عظیم از صنعت مذهب را ندارند. در حال حاضر نزدیک به صد هزار مسجد در ایران وجود دارد که تقریبا همه اینها با بودجه دولتی ساخته شده اند. در حالی که در ایران با کمبود شدید مدارس و درمانگاه و بیمارستان و شیرخواه گاه و زایشگاه و … روبرو هستیم همه این اماکن می توانند با تصمیم شورا ها در خدمت نیازهای فوری مردم قرار بگیرند. امیدوارم این توضیحات موضع ما را در قبال مذهب و نهادهای مذهبی روشن کرده باشد.
