مصاحبه با سمیر نوری: پلنوم نهم حزب کمونیست کارگری چپ عراق،

انترناسیونال ۶۲۵
مباحث و استنتاجات عملی

(با تشکر از عبدل گلپریان که ترجمه این مصاحبه را از کردی انجام داده است)

انترناسیونال: اخیرا پلنوم نهم حزب كمونیست كارگری چپ عراق برگزار شده است. ابتدا لطفا درباره اوضاع سیاسی عراق مختصر توضیحی بدهید.
سمیر نوری: با تشکر از انترناسیونال که این فرصت را فراهم نمود که نگاهی بر اوضاع سیاسی عراق و همچنین مباحث پلنوم نهم داشته باشیم. همانطور که همه اطلاع دارند تا جاییکه به اوضاع سیاسی عراق برمیگردد، مدت بیش از یکسال است که یک سوم عراق تحت کنترل داعش قرار گرفته است و بر بستر جنگی که تا کنون در جریان است، زندگی هر تک انسانی را تحت الشعاع قرار داده، سه میلیون انسان آواره، هزاران نفر کشته، سر دهها نفر از تن جدا شده و صدها زن به کنیز تبدیل شدند.
اما طولی نکشید که با وجود این سناریوی سیاه، مردم عراق میلیونی و با شعارهایشان به میادین و خیابانها آمدند. تنیده شدن این شعارها در میدان تحریر و در شهرهای بغداد، بصره، عماره، ناصریه، سماوه، کوت، حله، دیوانیه و دهها شهر و شهرک دیگرعلیه تمام نیروهای بورژوا قومی و طایفه ای با شعار، “سکولاریزم، سکولاریزم، نه شیعه نه سنی” به میدان مبارزه مردم بپاخاسته تبدیل شد. تظاهر کنندگان بویژه در مناطق تحت تسلط نیروهای اسلامی حکومت عراق که فرقی با داعش ندارند و همزمان علیه فساد و ترور، توان بزرگی را از خود بنمایش گذاشتند.

انترناسیونال: مباحث اصلی پلنوم و ارزیابی آن از اوضاع كنونی عراق چگونه بود؟

سمیر نوری: پلنوم در شرایطی برگذار شد که سرنوشت ساز ترین اوضاع در جامعه عراق در حال وقوع بود. این اولین بار در تاریخ مردم عراق است که اینگونه و با چنین تصویری و برای تغییر در زندگی از خود آمادگی نشان می دهند. از این رو پلنوم بر روی بپاخاستن مردم عراق فوکوس کرد. عراق در مدت 40 سال گذشته تحت عملکرد دیکتاتوری صدام حسین و حزب بعث، مشقت بارترین دوران تاریک خود را سپری کرده است. با اعدام و کشتار جمعی مردم کردستان و همچنین کشتارهای دسته جمعی و سرکوب آشکار مردم جنوب، تحمیل دیکتاتوری عریان و محرومیت مردم عراق از تمامی آزادی ها، صدای مردم را خفه کرده بودند.
بعد از یکه تازی آمریکا بر جهان در جنگ اول خلیج و فروپاشی بلوک شرق و دیوار برلین همچنین سربرآوردن اسلام سیاسی بمثابه بزرگترین بلای اجتماعی بر مردم جهان بویژه بر مردم خاورمیانه، مردم عراق بهای سنگینی پرداخت کردند. تحمیل محاصره اقتصادی برای مدت بیش از ده سال تا نبود شیر برای کودکان، سربرآوردن دهها دسته و گروه اسلامی، قومی و عشیره ای در سراسر عراق، نابودی زیربنای اقتصادی، برهم زدن شیرازه جامعه، تغییر جامعه عراق به جامعه ای سناریو سیاهی، تاریکترین دوران زندگی اجتماعی مردم عراق بود. اما این وضعیت ادامه پیدا کرد و تا مقطع سرنگونی رژیم بعث و اعدام صدام حسین و فروپاشی حاکمیت ناسیونالیسم عرب همچنان ادامه داشت. بدنبال آن تحمیل هویت طافه ای، دینی و قومی عشیره ای به مردم عراق، برپا کردن یک پارلمان کاریکاتوری متشکل از نمایندگان قوم، قبیله و مذاهب و سرهم بندی کردن حکومتی که این جانوران را نمایندگی میکرد، مردم عراق را در باتلاق خون فرو برد. دهها هزار نفر در عراق قربانی جنگ قومی و طایفه ای شدند، صدها هزار نفر آواره شدند و صدها زن در خیابانها سربریده شدند و با نام همجنسگرا بوسیله آجر سرشان را له کردند. ثروت و سامان مردم عراق از سوی بورژوازی جهانی و محلی به غارت برده شد و مردم این کشور از کمترین و ابتدایی ترین امکانات زندگی محروم شدند.
بعد از شکست آمریکا در عراق و از هم گسیختگی این حکومت و ظهور داعش همچون دملی چرکین، اوضاع را بیش از پیش تلخ تر کرد که دیگر صبر و انتظار مردم عراق بمعنای قبول و تحمل یک روز بیشتر در این اوضاع به معنای قبول کردن خودکشی بود. مردم عراق بگونه ای انفجارآمیز در برابر این وضع و مقابله با این سناریوی سیاه با توان بزرگی در رد تمامی این گندیدگی قد علم کردند.
ما خود بمثابه حزب بخشی از این نیرو هستیم. از ابتدای تشکیل حزب نقد عمیقی از این اوضاع را بدست داده ایم. هیچگاه در مقابل این حکومت، پارلمان و بساط این دارو دسته ها ذره ای توهم نداشته ایم. سکولاریزم، تمدن و دفاع از کرامت انسانی، نان، آزادی و دهها خواست و مطالبه که امروز در شعارهای توده میلیونی مردم نوشته شده است، آنچه را که توده مردم بر زبان می آورند، تعابیر لحظه به لحظه زندگی آنان در برنامه ما آمده است که سالهاست برای تحقق آنها تلاش میکنیم .

مردم عراق بسیار روشن در برابر اسلام سیاسی، در برابر دین و قوم پرستی صدای خود را بطور شفاف بلند کرده اند و گفتند: “دولت سکولار و مدنی، خواهان محاکمه غارتگران و همه آنانی شدند که با نام دین کشور را غارت کردند. خواهان الغای پارلمان فاسد و دادگاه فاسد، برکناری سران حاکم فاسد شدند، گفتند که داعش در دامن مملو از فساد شما بیرون زده شد، نه به تروریزم و نه به فسادکاران”. این یعنی نه به تمامیت بورژوازی با تمام جناحهایش.
ارزیابی ما از این اوضاع این است که مردم بپاخاسته اند و میخواهند این وضعیت را تغییر دهند. آنهایی که می خواهند سوار موج اعتراضی مردم شوند و آنهایی که میخواهند به منظور از بین بردن این حرکت خود را بعنوان صاحب آن جا بزنند، هیچگونه ربطی به منافع و خواستهای مردم ندارند بلکه میکوشند جبهه ای ضد انقلابی تشکیل دهند. این جنبش چنان قدمهای بسیار مهمی برداشته است که اگر در مراحلی به شکست کشانیده شود، هیچ نیرویی قادر نخواهد بود آنرا به موقعیت قبل از آن بازگرداند. این جنبش این را تثبیت کرد که هرگاه مردم بخواهند میتوانند جهان را تغییر دهند و این را نشان داد که این نیروها با خواستهای مردم تداعی نخواهند شد بلکه دشمنان مردم هستند. اکنون که دارم این سطور را در پاسخ به سئوالات شما مینویسم، پنج هفته از این اعتراضات در حال سپری شدن است، گسترش بیشتری پیدا کرده است، زنان بیشتری به میدان آمده اند، بیشترین شهرها را دربرگرفته است، بخشی از نهادهای فاسد حکومت بسته شدند و به حیدر عبادی هشدار داده شده که باید به خواستهای مردم جواب دهد با اینکه کاملا روشن است که او قادر به پاسخگویی اوضاع موجود نیست.

انترناسیونال: با توجه به این مباحث، پلنوم به چه استنتاجات عملی و پراتیكی برای فعالیت آینده تاكید كرد؟

سمیر نوری: ما تجربه ایران، مصر و تونس را دم دست داریم. این را میدانیم که علیرغم اینکه انقلاب در این کشورها دستاوردهای پایه ای بدست آورده است اما هنوز در نیمه راه قرار دارد. ما برای اینکه ناچار نشویم خود را در نیمه راه قرار دهیم و تاوان عدم حضور یک حزب بزرگ کمونیستی، کارگری و انقلابی را بپردازیم و همچنین مردم بتوانند نتایج تلاش و زحمت خودشان را بدست آورند، قدمهایی را مشخص کرده ایم که قادر شویم این کمبودها را جبران کنیم.
اگر سکولاریزم در انقلاب فرانسه به معنای درهم کوبیدن فئودالیزم و آزاد کردن سرمایه بود، امروز سکولاریزم و مدنیت یکی از مهم ترین میدانهای مبارزه طبقاتی است و محتوای سکولاریزم منافع طبقه کارگر را در بر میگیرد. این مبارزه و این میدان برای سوسیالیستها، برای چپ، طبقه کارگر و مردم زحمتکش، سکولاریزمی است برای دست یابی به رفاه، برابری میان شهروندان و آزاد شدنشان از قید و بند سرمایه داری. ما تلاش میکنیم محتوای آنرا عمیق تر و همه جانبه تر کنیم. معنای واقعی این سکولاریزم را معنا دارتر کنیم که در درون تمامی تظاهر کنندگان نهفته است.
پیشبرد، تداوم و همه جانبه تر کردن این خیزش که بخش مهم پیروزی آن است و ما آنرا امر مهم خود میدانیم، بطرق مختلف تلاش خواهیم کرد خیابانها و میدانهای تحریر خالی نشوند و حاکمان نتوانند تحت هیچ بهانه ای مردم را دست خالی به منزل بفرستند.
ما مردم را فرامیخوانیم که در محل کار و زیست همچون قدرت اداره حکومت، خود را سازمان دهند و ستادهای اداره امور تشکیل دهند، جلسات مجمع عمومی خود را برگزار کنند، نمایندگان خود را انتخاب کنند. شوراها بهترین مکانیزم و شیوه های اداره امور مردم هستند که پایه های حاکمیت مردم را ایجاد میکند از این رو به آنان میگوییم شوراهای خود را تشکیل دهند.
بهم بافتن و ایجاد شبکه رهبری و فعالین تظاهر کننده بخش دائمی کار ما است و رفقای ما هم اکنون در میان این شبکه های محافل اجتماعی حضور دارند اما اینها نیازمند شیوه ای از رهبری و مبارزه ای خستگی ناپذیر و افق دار میباشد که باید این مبارزه را قدم بقدم و پله به پله جلو ببرد.

انترناسیونال: پیام و انتظار شما از كمونیستهای عراق برای ایفای نقش در این شرایط خطیر چیست؟
سمیر نوری: کمونیستها بقدمت طول عمرشان خواب دیدن چنین روزهایی را می بینند. در طول عمر انسان در موراد کمی چنین فرصتهایی فراهم میشود که جامعه اختیار خود را در دست نیرویی قرار دهد که انقلابی باشد و بخواهد جهان را دگرگون کند و سیستم تازه ای بنا کند. امروز مردم عراق تشنه کسانی هستند که راه حلها را میدانند و به مردم دروغ نمی گویند. آنچه را که میگویند همان را در عمل پیاده میکنند. آزادی و برابری آرزو و هدف جامعه بشری است و از روزیکه موضوعیت داشته پرچم کمونیستها بوده است. ما وظیفه داریم این پرچم را با زبان مردم بازنویسی کنیم و آنرا محکم در میدان شهر نصب کنیم و میدان تحریر باید میدان تحرکات ما باشد.
کمونیستها مدام مشغول انتقاد و انتقاد کاری از همدیگر هستند اما بنظر من امروز وقت آن است دست در دست هم بگذارند چرا که جامعه بیشتر از نان و آب به کمونیزمی متحد نیاز دارد که بتواند که این جنبش را رهبری کند و نگذارد در نیمه راه متوقف شود. “قدمی عملی از یک دوجین برنامه ای جامع بهتر است (نقد از برنامه گوتا)”. این توصیه مارکس به ما کمونیستهای عراق است.

انترناسیونال: با تشکر از رفیق سمیر نوری.