در حاشیه اخبار کارگری

نسان نودینیان:

اشتغال و بیکاری

«معاون وزیر کار از نیازِ سالیانه ایران به ایجاد ٨٠٠ تا ٩٠٠ هزار شغل جدید خبر داد و گفت که ایجاد این تعداد شغل، نیازمند رسیدن نرخ رشد تولید در ایران به ٧ درصد است». وزیر کار همچنین گفته است: «تنها در فضای امن اقتصادی و با تامین زیرساخت‌های لازم سرمایه‌گذاری برای ایجاد اشتغال رونق پیدا می‌کند و در صورت تحقق رشد تولید، اشتغال ایجاد می‌شود.» وزیر کار مدتی قبل، از ایجاد ٤٠٠ هزار شغل جدید در شش ماهه نخست امسال خبر داده‌ بودند!. اخبار ایجاد ٤٠٠ هزار شغل جدید با عکس العمل های وسیع، تحت نام حاشیه های ایجاد ٤٠٠ هزار شغل جدید توسط وزیر کار، به افتضاح سیاسی برای دولت روحانی تیدیل شد. وزیر اقتصاد به نیابت دولت یازدهم در چند ماه گذشته مرتبا هشدار داده که سونامی بیکاری در راه است. علی ربیعی وزیر کار، و علی طیب‌نیا وزیر اقتصاد، پیش از این نسبت به ورود موج ٤٫٥ میلیون نفری فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها به بازار کار در آینده نزدیک هشدار داده بودند. اشتغال و مساله بیکاری به مشکل لاعلاج در نظام جمهوری اسلامی تبدیل شده است. با هر تحرک و اعلام هر آماری در مورد اشتغال و بیکاری، ادعاهای کذب و دروغین اینها برملا میشود. وزیر کار گفته است ــ تنها در فضای امن اقتصادی و با تامین زیرساخت‌های لازم سرمایه‌گذاری برای ایجاد اشتغال رونق پیدا می‌کند و در صورت تحقق رشد تولید، اشتغال ایجاد می‌شود.ــ فضای امن اقتصادی دولت یازدهم در ماه های اولیه سرکار آمدنشان به جایی نرسید. “ماه عسل” دولت یازدهم با کشورهای غربی و تعدادی دیگر از کشورهای آسیای جنوب شرقی در همان سفرهای اول و با گرفتن “کادوهای” فرش ایرانی و مینیاتورهای گرانقیمت و پذیرایی های اشرافی از آنها، تقریبا یکبار مصرف شد. از سفر هیئت های اقتصادی ـ مالی ـ تجاری ده ها کشور امروز اثری نیست. دولت یازدهم خوب میداند که «فضای امن اقتصادی و با تامین زیرساخت‌های لازم سرمایه‌گذاری» توسط بورژوازی و سرمایه داران خارج از جغرافیای ایران بی مایه شد. دولت یازدهم خوب میداند که “توافقات هسته ای” هم در بیرون آوردن انزوای ایران از بازار و اقتصاد جهانی، دردی را دوا نمیکند. کش دادن ادامه مذاکرات هسته ای(تا هفت ماه دیگر) دقیقا به انزوا و دوری از بازار اقتصاد جهانی کمک بیشتری میکند. فاکتور ــ فضای امن اقتصادی ــ تا همینجا در نقطه زیر صفر و در عمق چاه قرار گرفته است. بورژوازی در ایران و سرمایه داران هم که جلو چشم بیش از ٥٠میلیون نفر از مردم کارکن و مزدبگیر جامعه، بدلیل “کمبود نقدینگی” و “پایین بودن بنیه بازار” دسته دسته کارگران را با سوابق بیش از ٢٠سال کار اخراج و روانه بازار بیکاری میلیونی میکنند. این وضعیت واقعی و ابژکتیو این جامعه است که در دستان کثیف نظام جمهوری اسلامی گیر کرده و روزانه مشقات زیادی را بر زندگی، معیشت و رفاه و امنیت جانی و اجتماعی مردم تحمیل کرده است. جمهوری اسلامی ناتوان از ایجاد اشتغال است، برای حل سونامی بیکاری میلیونی نسل جوان و تحصیل کرده راه حلی ندارد. بیمه بیکاری در سطح دستمزد بالاتر از سه میلیون تومان، خواست محوری میلیونها نفر از لشکر بیکاران در ایران باید باشد.